Morgunblaðið - 15.02.2008, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ FRIDAY 15. FEBRUARY 2008 29
✝ Rósa Jóhanns-dóttir fæddist á
Þórshöfn á Langa-
nesi 13. mars 1920.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
mánudaginn 11.
febrúar síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Jóhanns
Tryggvasonar
kaupmanns, f. 27.7.
1885, d. 6.11. 1963
og Jónínu Krist-
jánsdóttur hús-
móður, f. 31.5.
1896, d. 27.1. 1981. Systir Rósu
var Jóhanna, f. 29.5. 1921, d.
30.8. 1989, gift Ragnari Krist-
jánssyni tollverði, f. 1.3. 1917, d.
13.3. 1988. Þau áttu sex börn.
Sonur Rósu og Björns Guð-
brandssonar barnalæknis, f. 9.2.
1917, d. 8.6. 2006, er Skúli Jó-
hann, f. 14.5. 1953, kvæntur
Önnu Sigríði Garð-
arsdóttur, f. 5.9.
1954. Þau eiga
fjögur börn, þau
eru: 1) Þórhallur, f.
21.11. 1971, í sam-
búð með Unni
Andrea Ein-
arsdóttur. Sonur
Þórshalls og Jar-
þrúðar Karlsdóttur
er Kristján Gabríel
Þórhallsson, f. 5.2.
2001. 2) Elva Rósa,
f. 21.2. 1978. Dóttir
hennar og Halls
Más Hallssonar er Anna Lísa, f.
15.3. 2004. 3) Sigrún Kristín, f.
12.9. 1983. 4) Hlynur Skúli, f.
21.9. 1995.
Rósa var lengst af bankaritari
í Útvegsbanka Íslands.
Útför Rósu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Á mánudagsmorguninn sl. lést
móðir mín Rósa Jóhannsdóttir á
Hjúkrunarheimilinu Eir. Hún var bú-
in að glíma við vanheilsu í mjög lang-
an tíma eða allt frá 1992. Mamma
fæddist á Þórshöfn á Langanesi og
ólst þar upp. Mamma átti eina systur,
hana Jóhönnu, sem aldrei var kölluð
annað en Bíbí í mín eyru. Hún var
einu ári yngri en mamma og urðu
þær miklar vinkonur og það hélst æv-
ina út. Samband þeirra var einstakt
og mjög náið og miklir kærleikar
þeirra á milli.
Mamma fór í Kvennaskólann og
síðar í Húsmæðraskólanum. Í byrjun
seinna stríðsins hóf hún störf í miða-
sölu Gamla bíós og minnist ég þess
tíma sem afar ánægjulegs og spenn-
andi.
Mamma kynntist nokkrum árum
síðar ungum manni, Skúla Sigurz,
sem hafði menntast í Englandi og þá
þegar stofnað innflutningsfyrirtæki
þó svo að hann væri rétt liðlega tví-
tugur að aldri. Þau trúlofuðu sig og
framtíðin blasti við þeim björt og fög-
ur. En Skúli fékk berkla og dó rétt
nýorðinn 26 ára. Hann var mömmu
mikill harmdauði. Ég kem til sögunn-
ar 1953 – en faðir minn var Björn
Guðbrandsson barnalæknir er lést
2006.
Mamma hóf störf hjá Innflutnings-
skrifstofu ríkisins á sjötta áratugnum
sem ritari. Það var mjög krefjandi
vinna og erfið.
Mamma fluttist síðan til Útvegs-
banka Íslands og vann þar alla tíð.
Eins og áður sagði var afar kært
með þeim systrum og var mamma
tíður gestur á barnmörgu heimili
hennar á Seljavegi 21 í Reykjavík og
þar eignaðist hún hlutdeild í stórfjöl-
skyldu sem hún eflaust þráði að eign-
ast sjálf. Hana skorti ekki vonbiðlana
enda afar glæsileg kona og vinsæl.
Einhverra hluta vegna náði hún aldr-
ei að finna þann eina rétta og giftist
aldrei. Hún keypti íbúð í Hvassaleiti
153 í Reykjavík og undi sér mjög vel
þar og bjuggu afi og amma með okk-
ur þar til dauðadags.
Mamma fékk ung þann sjúkdóm
sem hún þurfti að glíma við af og til
allt til dauðadags. – Sá sjúkdómur er
þunglyndi. Hún var samt oftast lífs-
glöð, hláturmild og kát og þannig
man ég hana best.
Eftir að systir hennar lést 1989 var
hún eðlilega mjög sorgmædd og átti
mjög erfitt með að ná sér. Hún átti
samt góðar stundir í Hvassaleitinu,
fór á námskeið og hugsaði um barna-
börnin, sem voru þá orðin þrjú tals-
ins. Þau minnast ömmu sinnar með
söknuði og tala um hve gott var að
koma til hennar og finna gleði og
hlýju streyma frá henni – tala nú ekki
um kökurnar og kræsingarnar sem
hún töfraði fram. Það fór reyndar svo
að sjúkdómur mömmu tók sig upp
aftur 1992 og eftir að hún lagðist inn á
sjúkrahús átti hún ekki afturkvæmt í
Hvassaleitið. Hún var á stofnunum í
16 ár og nú síðast á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir. Það var sorglegt að sjá van-
líðan og vanmáttarkennd hennar
þegar hún skildi að hún gat ekki tekið
þátt í lífinu af fullum krafti lengur.
Óneitanlega veldur það sársauka að
sjá móður sína í vanlíðan og upplifa
hvernig lífsgleðin hvarf smám saman.
Hún naut ekki ellinnar eða að sjá
barnabörnin vaxa úr grasi. Þau sjá nú
á bak góðri ömmu með söknuði en
minningin um góða og fölskvalausa
konu verður ljós í lífi okkar allra.
Skúli Björnsson.
Meira: mbl.is/minningar
Þá er hún hjartahlýja og fallega
tengdamóðir mín búin að fá lang-
þráða hvíld, eftir löng og erfið veik-
indi. Í mörg ár barðist hún við sjúk-
dóm sem leggst illa á sálina.
1973 hitti ég Rósu fyrst, þegar ég
kynntist eiginmanni mínum Skúla
Jóhanni, syni hennar. Ég fann þá
strax hvað hún elskaði mikið einka-
son sinn.
Hún hafði staðið sig vel í uppeld-
inu, einstæð móðir. Hans hamingja
gekk fyrir öllu. Hún tók mér strax
opnum örmum og ég fann að hún
treysti mér vel fyrir stráknum sínum.
Rósa var mikill fagurkeri. Var allt-
af vel til höfð. Hún setti mikla hlýju í
heimilið sitt með fallegum hlutum,
sem hún hélt einnig með móður sinni
Jónínu Kristjánsdóttur og föður Jó-
hanni Tryggvasyni.
Hún hafði farið í Húsmæðraskól-
ann ung að árum og hafði unun af
góðri eldamennsku og bakstri.
Eftir að Rósa veiktist höfum við
haldið í hennar hefðir í matargerð,
bakstri og ísgerð og þykir ómissandi.
Þegar Rósa var frísk var gott að
leita til hennar með hjálp með börnin.
Við hjónin unnum oftast mikið og
sú hjálp sem hún veitti okkur með því
að gæta barnanna á meðan er ómet-
anleg.
Hún hafði gaman af því að spila við
þau og leika. Og er söknuður þeirra
mikill.
Það var sorglegt að sjá Rósu vera
svona veika af þunglyndinu. Hún
hefði átt það svo skilið að geta notið
elliáranna og fylgst með barnabörn-
unum vaxa og þroskast og seinna
meir með barnabarnabörnunum sem
eru orðin tvö.
Nú er þrautum hennar og vanlíðan
lokið.
Ég þakka Rósu samfylgdina og
fyrir allt sem hún kenndi mér.
Minning hennar er ljós í lífi okkar.
Anna S. Garðarsdóttir.
Elsku amma mín, Rósa, er nú búin
að fá hinstu hvílu. Eftir áralanga bar-
áttu við erfið veikindi trúi ég því að
hún sé komin á betri stað og henni líði
betur. Ég á margar góðar minningar
um ömmu í Hvassaleitinu, þangað
var alltaf svo gott að koma í heimsókn
þar sem hún umvafði mann með
væntumþykju og hlýju. Það var alltaf
svo margt að gera heima hjá ömmu,
ýmislegt skemmtilegt dót til að leika
með, ævintýralega kistan sem alltaf
var hægt að finna eitthvað í, allir fal-
legu skartgripirnir hennar og klút-
arnir sem maður skreytti sig með og
hló hún þá dátt að manni með þessum
skemmtilega og smitandi hlátri sem
hún hafði.
Alltaf leið mér vel hjá ömmu, hún
var góð við okkur barnabörnin og
þótti vænt um okkur og var vænt-
umþykjan gagnkvæm. Það var gam-
an þegar ég fór til ömmu í pössun,
hún sinnti okkur krökkunum vel og
var alltaf til í að fara í hina ýmsu leiki,
t.d að fela hlut sem mér fannst svo af-
skaplega gaman, spila kasínu og
löngu vitleysu og svo má lengi upp
telja. Svo þegar var komið að hátta-
tíma lagðist hún uppí með mér og
sagði svo skemmtilegar sögur frá því
að hún var lítil og söng fallegar
vögguvísur til að svæfa litlu stelpuna.
Þá man ég sérstaklega eftir laginu
„Erla góða Erla“ og „Sofðu unga ást-
in mín“ sem mér þykir svo ofsalega
vænt um í dag því það minnir mig á
hana og þann góða tíma sem ég fékk
með henni.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Sigrún Kristín Skúladóttir.
Elsku amma Rósa er komin á betri
stað. Ég trúi því að nú sé hún bros-
andi og hlæjandi með fólkinu sínu,
Bíbí systur sinni og foreldrum sínum.
Þrátt fyrir að hún hafi verið veik
meira en helminginn af ævi minni þá
á ég ótalmargar yndislegar minning-
ar af ömmu. Amma er búin að vera
þunglyndissjúklingur mjög lengi eða
í 16 ár, en ég man mjög vel eftir hlátr-
inum hennar og brosinu.
Það var svo gott að koma í pössun
til ömmu þegar ég var lítil, mér
fannst það svo gott hvað það voru
mikil rólegheit hjá henni og við dund-
uðum okkur saman í að fela hlut,
baka eða spila kasínu. Hún var líka
mjög dugleg að fara með mig út í
göngutúra, annaðhvort í Austurver
eða á róló. Hún var alltaf svo fínt
klædd og vel puntuð, og hún var ein
sú montnasta kona sem ég veit um
þegar það var rætt um hvað heimilið
hennar var fallegt. Hún var algjör
fagurkeri, allir hlutir á sínum stað
upp á millimetra.
Mér fannst það alltaf svo sorglegt
að hún gat ekki notið gleðistundanna
með okkur fjölskyldunni, og þá sér-
staklega að hún gat ekki kynnst
barnabarnabörnunum sínum. En það
býr til gleði í hjartanu mínu að hún
geti núna fylgst betur með okkur öll-
um.
Ég trúi því að það sé búið að taka
vel á móti ömmu Rósu, hún á það skil-
ið að líða vel og finna gleðina sína á
ný.
Elsku amma, ég var svo heppin að
eiga þig sem ömmu. Þú verður alltaf í
hjartanu mínu.
Þín nafna
Elva Rósa.
Í dag kveðjum við ástkæra frænku
okkar, Rósu Jóhannsdóttur. Hún var
eldri systir móður okkar, Jóhönnu,
sem lést fyrir 19 árum. Á milli þeirra
systra var mjög náið og kærleiksríkt
samband þó að ólíkar væru. Þær
fluttust ungar til Reykjavíkur frá
Þórshöfn á Langanesi og mestan
hluta ævi sinnar hélt Rósa heimili
með foreldrum sínum og einkasyni,
Skúla Jóhanni. Samgangurinn milli
heimilis okkar og þeirra var mikill og
því eru minningar okkur um Rósu
frænku margar og ljúfar.
Sérstaklega leitar þó hugurinn til
dýrmætra stunda sem við áttum í
sumarbústað foreldra okkar í Mos-
fellssveit. Þar dvaldist fjölskyldan öll
sumur. Rósa var þar ómissandi og
Skúli sem einn af systkinahópnum. Á
þessum tíma var ekki símasamband í
sveitinni og því var biðin eftir rútunni
frá Reykjavík tilhlökkun ein því ekki
var víst hvort Rósa væri með. Ánægj-
an var ólýsandi þegar hún steig út úr
rútunni því hún hafði alltaf meðferðis
eitthvert góðgæti. Hún kenndi okkur
börnunum einnig marga leiki og
þreyttist ekki við að leika með okkur.
Eftir langa útiveru beið okkar svo
smurt brauð og lagkökur sem
mamma var búin að hafa til fyrir
þreytt og sæl börn. Kvöldsögurnar
fjölluðu svo allar um viðburðarík upp-
vaxtarár þeirra systra á Þórshöfn og
eru frásagnir þeirra rótgrónar í
minningunni.
Minningarnar einskorðast þó ekki
við sveitina því ætíð var glatt á hjalla í
fjölskylduboðunum sem systurnar
skiptust á að halda. Þar sá Rósa
frænka um að hafa ofan af fyrir hópn-
um með skemmtilegum leikjum.
Rósa fór þó ekki varhluta af mót-
læti og sorg í lífinu og síðari hluta æv-
innar glímdi hún við erfið veikindi.
En mesta gleðin og hamingjan í lífi
hennar var Skúli og síðar tengdadótt-
ir hennar og barnabörn sem hún þó
náði ekki að njóta sem skyldi vegna
veikinda sinna. Samband mæðgin-
anna, Rósu og Skúla, var þó ætíð náið
og aðdáunarvert var að fylgjast með
góðvild Skúla í garð móður sinnar.
Hann og eiginkona hans, Anna Sigga,
stóðu þétt við bakið á Rósu í veik-
indum hennar svo eftir var tekið.
Við systkinin þökkum Rósu sam-
fylgdina og vottum ykkur, elsku Skúli
frændi, Anna Sigga og börn okkar
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
Rósu Jóhannsdóttur.
Jóhann Kristján, Nína
Björg, Gunnar, Auður,
Ragnar og Jón.
Rósa Jóhannsdóttir
✝
Ástkær maðurinn minn og faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANN TÓMAS EGILSSON
frá Akureyri,
fyrrum útibússtjóri,
Lækjasmára 6,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir, laugardaginn
9. febrúar.
Útför hans verður gerð frá Bústaðakirkju í dag,
föstudaginn 15. febrúar kl. 13.00.
Björg Jónsdóttir,
Sigríður Dóra Jóhannsdóttir, Ólafur H. Torfason,
Egill Jóhannsson, Kristín Gunnarsdóttir,
Örn Jóhannsson, Ane Mette Sørensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGURVEIGAR MAGNÚSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins
Hlévangs fyrir góða umönnun.
Kristjana B. Leifsdóttir, Indriði Jóhannsson,
Kristján H. Leifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Útför bróður okkar,
KRISTJÁNS ÁRNASONAR
frá Kistufelli,
síðar að Skálá í Sléttuhlíð,
fer fram frá Reykholtskirkju laugardaginn
16. febrúar kl. 14.00.
Jarðsett verður í Lundarkirkjugarði.
Systkinin.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNA ANNASDÓTTIR,
Brekkugötu 1,
Hvammstanga,
sem lést laugardaginn 9. febrúar síðastliðinn
verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju
sunnudaginn 17. febrúar kl. 14.
Guðrún Jóhannsdóttir, Hreinn Halldórsson,
Ragnheiður H. Jóhannsdóttir, Aðalsteinn Guðmundsson,
Benedikt Jóhannsson, Ögn Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ELSU A. VESTMANN,
Skarðshlíð 36 f,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Akureyrar
fyrir góða umönnun.
Hallur Sveinsson,
Margrét Hallsdóttir, Reynir Hjartarson,
Sigursveinn Hallsson, Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Þorvaldur Hallsson, Kristrún Þórhallsdóttir,
Unnur Elva Hallsdóttir, Heiðar Ólafsson,
Sævar Örn Hallsson, Bryndís Valtýsdóttir,
Auður Hallsdóttir, Birgir Árnason,
ömmu- og langömmubörn.