Morgunblaðið - 15.02.2008, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 15.02.2008, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ FRIDAY 15. FEBRUARY 2008 29 ✝ Rósa Jóhanns-dóttir fæddist á Þórshöfn á Langa- nesi 13. mars 1920. Hún lést á hjúkr- unarheimilinu Eir mánudaginn 11. febrúar síðastlið- inn. Hún var dóttir hjónanna Jóhanns Tryggvasonar kaupmanns, f. 27.7. 1885, d. 6.11. 1963 og Jónínu Krist- jánsdóttur hús- móður, f. 31.5. 1896, d. 27.1. 1981. Systir Rósu var Jóhanna, f. 29.5. 1921, d. 30.8. 1989, gift Ragnari Krist- jánssyni tollverði, f. 1.3. 1917, d. 13.3. 1988. Þau áttu sex börn. Sonur Rósu og Björns Guð- brandssonar barnalæknis, f. 9.2. 1917, d. 8.6. 2006, er Skúli Jó- hann, f. 14.5. 1953, kvæntur Önnu Sigríði Garð- arsdóttur, f. 5.9. 1954. Þau eiga fjögur börn, þau eru: 1) Þórhallur, f. 21.11. 1971, í sam- búð með Unni Andrea Ein- arsdóttur. Sonur Þórshalls og Jar- þrúðar Karlsdóttur er Kristján Gabríel Þórhallsson, f. 5.2. 2001. 2) Elva Rósa, f. 21.2. 1978. Dóttir hennar og Halls Más Hallssonar er Anna Lísa, f. 15.3. 2004. 3) Sigrún Kristín, f. 12.9. 1983. 4) Hlynur Skúli, f. 21.9. 1995. Rósa var lengst af bankaritari í Útvegsbanka Íslands. Útför Rósu fer fram frá Dóm- kirkjunni í Reykjavík í dag og hefst athöfnin klukkan 13. Á mánudagsmorguninn sl. lést móðir mín Rósa Jóhannsdóttir á Hjúkrunarheimilinu Eir. Hún var bú- in að glíma við vanheilsu í mjög lang- an tíma eða allt frá 1992. Mamma fæddist á Þórshöfn á Langanesi og ólst þar upp. Mamma átti eina systur, hana Jóhönnu, sem aldrei var kölluð annað en Bíbí í mín eyru. Hún var einu ári yngri en mamma og urðu þær miklar vinkonur og það hélst æv- ina út. Samband þeirra var einstakt og mjög náið og miklir kærleikar þeirra á milli. Mamma fór í Kvennaskólann og síðar í Húsmæðraskólanum. Í byrjun seinna stríðsins hóf hún störf í miða- sölu Gamla bíós og minnist ég þess tíma sem afar ánægjulegs og spenn- andi. Mamma kynntist nokkrum árum síðar ungum manni, Skúla Sigurz, sem hafði menntast í Englandi og þá þegar stofnað innflutningsfyrirtæki þó svo að hann væri rétt liðlega tví- tugur að aldri. Þau trúlofuðu sig og framtíðin blasti við þeim björt og fög- ur. En Skúli fékk berkla og dó rétt nýorðinn 26 ára. Hann var mömmu mikill harmdauði. Ég kem til sögunn- ar 1953 – en faðir minn var Björn Guðbrandsson barnalæknir er lést 2006. Mamma hóf störf hjá Innflutnings- skrifstofu ríkisins á sjötta áratugnum sem ritari. Það var mjög krefjandi vinna og erfið. Mamma fluttist síðan til Útvegs- banka Íslands og vann þar alla tíð. Eins og áður sagði var afar kært með þeim systrum og var mamma tíður gestur á barnmörgu heimili hennar á Seljavegi 21 í Reykjavík og þar eignaðist hún hlutdeild í stórfjöl- skyldu sem hún eflaust þráði að eign- ast sjálf. Hana skorti ekki vonbiðlana enda afar glæsileg kona og vinsæl. Einhverra hluta vegna náði hún aldr- ei að finna þann eina rétta og giftist aldrei. Hún keypti íbúð í Hvassaleiti 153 í Reykjavík og undi sér mjög vel þar og bjuggu afi og amma með okk- ur þar til dauðadags. Mamma fékk ung þann sjúkdóm sem hún þurfti að glíma við af og til allt til dauðadags. – Sá sjúkdómur er þunglyndi. Hún var samt oftast lífs- glöð, hláturmild og kát og þannig man ég hana best. Eftir að systir hennar lést 1989 var hún eðlilega mjög sorgmædd og átti mjög erfitt með að ná sér. Hún átti samt góðar stundir í Hvassaleitinu, fór á námskeið og hugsaði um barna- börnin, sem voru þá orðin þrjú tals- ins. Þau minnast ömmu sinnar með söknuði og tala um hve gott var að koma til hennar og finna gleði og hlýju streyma frá henni – tala nú ekki um kökurnar og kræsingarnar sem hún töfraði fram. Það fór reyndar svo að sjúkdómur mömmu tók sig upp aftur 1992 og eftir að hún lagðist inn á sjúkrahús átti hún ekki afturkvæmt í Hvassaleitið. Hún var á stofnunum í 16 ár og nú síðast á Hjúkrunarheim- ilinu Eir. Það var sorglegt að sjá van- líðan og vanmáttarkennd hennar þegar hún skildi að hún gat ekki tekið þátt í lífinu af fullum krafti lengur. Óneitanlega veldur það sársauka að sjá móður sína í vanlíðan og upplifa hvernig lífsgleðin hvarf smám saman. Hún naut ekki ellinnar eða að sjá barnabörnin vaxa úr grasi. Þau sjá nú á bak góðri ömmu með söknuði en minningin um góða og fölskvalausa konu verður ljós í lífi okkar allra. Skúli Björnsson. Meira: mbl.is/minningar Þá er hún hjartahlýja og fallega tengdamóðir mín búin að fá lang- þráða hvíld, eftir löng og erfið veik- indi. Í mörg ár barðist hún við sjúk- dóm sem leggst illa á sálina. 1973 hitti ég Rósu fyrst, þegar ég kynntist eiginmanni mínum Skúla Jóhanni, syni hennar. Ég fann þá strax hvað hún elskaði mikið einka- son sinn. Hún hafði staðið sig vel í uppeld- inu, einstæð móðir. Hans hamingja gekk fyrir öllu. Hún tók mér strax opnum örmum og ég fann að hún treysti mér vel fyrir stráknum sínum. Rósa var mikill fagurkeri. Var allt- af vel til höfð. Hún setti mikla hlýju í heimilið sitt með fallegum hlutum, sem hún hélt einnig með móður sinni Jónínu Kristjánsdóttur og föður Jó- hanni Tryggvasyni. Hún hafði farið í Húsmæðraskól- ann ung að árum og hafði unun af góðri eldamennsku og bakstri. Eftir að Rósa veiktist höfum við haldið í hennar hefðir í matargerð, bakstri og ísgerð og þykir ómissandi. Þegar Rósa var frísk var gott að leita til hennar með hjálp með börnin. Við hjónin unnum oftast mikið og sú hjálp sem hún veitti okkur með því að gæta barnanna á meðan er ómet- anleg. Hún hafði gaman af því að spila við þau og leika. Og er söknuður þeirra mikill. Það var sorglegt að sjá Rósu vera svona veika af þunglyndinu. Hún hefði átt það svo skilið að geta notið elliáranna og fylgst með barnabörn- unum vaxa og þroskast og seinna meir með barnabarnabörnunum sem eru orðin tvö. Nú er þrautum hennar og vanlíðan lokið. Ég þakka Rósu samfylgdina og fyrir allt sem hún kenndi mér. Minning hennar er ljós í lífi okkar. Anna S. Garðarsdóttir. Elsku amma mín, Rósa, er nú búin að fá hinstu hvílu. Eftir áralanga bar- áttu við erfið veikindi trúi ég því að hún sé komin á betri stað og henni líði betur. Ég á margar góðar minningar um ömmu í Hvassaleitinu, þangað var alltaf svo gott að koma í heimsókn þar sem hún umvafði mann með væntumþykju og hlýju. Það var alltaf svo margt að gera heima hjá ömmu, ýmislegt skemmtilegt dót til að leika með, ævintýralega kistan sem alltaf var hægt að finna eitthvað í, allir fal- legu skartgripirnir hennar og klút- arnir sem maður skreytti sig með og hló hún þá dátt að manni með þessum skemmtilega og smitandi hlátri sem hún hafði. Alltaf leið mér vel hjá ömmu, hún var góð við okkur barnabörnin og þótti vænt um okkur og var vænt- umþykjan gagnkvæm. Það var gam- an þegar ég fór til ömmu í pössun, hún sinnti okkur krökkunum vel og var alltaf til í að fara í hina ýmsu leiki, t.d að fela hlut sem mér fannst svo af- skaplega gaman, spila kasínu og löngu vitleysu og svo má lengi upp telja. Svo þegar var komið að hátta- tíma lagðist hún uppí með mér og sagði svo skemmtilegar sögur frá því að hún var lítil og söng fallegar vögguvísur til að svæfa litlu stelpuna. Þá man ég sérstaklega eftir laginu „Erla góða Erla“ og „Sofðu unga ást- in mín“ sem mér þykir svo ofsalega vænt um í dag því það minnir mig á hana og þann góða tíma sem ég fékk með henni. Hvíldu í friði, elsku amma mín. Sigrún Kristín Skúladóttir. Elsku amma Rósa er komin á betri stað. Ég trúi því að nú sé hún bros- andi og hlæjandi með fólkinu sínu, Bíbí systur sinni og foreldrum sínum. Þrátt fyrir að hún hafi verið veik meira en helminginn af ævi minni þá á ég ótalmargar yndislegar minning- ar af ömmu. Amma er búin að vera þunglyndissjúklingur mjög lengi eða í 16 ár, en ég man mjög vel eftir hlátr- inum hennar og brosinu. Það var svo gott að koma í pössun til ömmu þegar ég var lítil, mér fannst það svo gott hvað það voru mikil rólegheit hjá henni og við dund- uðum okkur saman í að fela hlut, baka eða spila kasínu. Hún var líka mjög dugleg að fara með mig út í göngutúra, annaðhvort í Austurver eða á róló. Hún var alltaf svo fínt klædd og vel puntuð, og hún var ein sú montnasta kona sem ég veit um þegar það var rætt um hvað heimilið hennar var fallegt. Hún var algjör fagurkeri, allir hlutir á sínum stað upp á millimetra. Mér fannst það alltaf svo sorglegt að hún gat ekki notið gleðistundanna með okkur fjölskyldunni, og þá sér- staklega að hún gat ekki kynnst barnabarnabörnunum sínum. En það býr til gleði í hjartanu mínu að hún geti núna fylgst betur með okkur öll- um. Ég trúi því að það sé búið að taka vel á móti ömmu Rósu, hún á það skil- ið að líða vel og finna gleðina sína á ný. Elsku amma, ég var svo heppin að eiga þig sem ömmu. Þú verður alltaf í hjartanu mínu. Þín nafna Elva Rósa. Í dag kveðjum við ástkæra frænku okkar, Rósu Jóhannsdóttur. Hún var eldri systir móður okkar, Jóhönnu, sem lést fyrir 19 árum. Á milli þeirra systra var mjög náið og kærleiksríkt samband þó að ólíkar væru. Þær fluttust ungar til Reykjavíkur frá Þórshöfn á Langanesi og mestan hluta ævi sinnar hélt Rósa heimili með foreldrum sínum og einkasyni, Skúla Jóhanni. Samgangurinn milli heimilis okkar og þeirra var mikill og því eru minningar okkur um Rósu frænku margar og ljúfar. Sérstaklega leitar þó hugurinn til dýrmætra stunda sem við áttum í sumarbústað foreldra okkar í Mos- fellssveit. Þar dvaldist fjölskyldan öll sumur. Rósa var þar ómissandi og Skúli sem einn af systkinahópnum. Á þessum tíma var ekki símasamband í sveitinni og því var biðin eftir rútunni frá Reykjavík tilhlökkun ein því ekki var víst hvort Rósa væri með. Ánægj- an var ólýsandi þegar hún steig út úr rútunni því hún hafði alltaf meðferðis eitthvert góðgæti. Hún kenndi okkur börnunum einnig marga leiki og þreyttist ekki við að leika með okkur. Eftir langa útiveru beið okkar svo smurt brauð og lagkökur sem mamma var búin að hafa til fyrir þreytt og sæl börn. Kvöldsögurnar fjölluðu svo allar um viðburðarík upp- vaxtarár þeirra systra á Þórshöfn og eru frásagnir þeirra rótgrónar í minningunni. Minningarnar einskorðast þó ekki við sveitina því ætíð var glatt á hjalla í fjölskylduboðunum sem systurnar skiptust á að halda. Þar sá Rósa frænka um að hafa ofan af fyrir hópn- um með skemmtilegum leikjum. Rósa fór þó ekki varhluta af mót- læti og sorg í lífinu og síðari hluta æv- innar glímdi hún við erfið veikindi. En mesta gleðin og hamingjan í lífi hennar var Skúli og síðar tengdadótt- ir hennar og barnabörn sem hún þó náði ekki að njóta sem skyldi vegna veikinda sinna. Samband mæðgin- anna, Rósu og Skúla, var þó ætíð náið og aðdáunarvert var að fylgjast með góðvild Skúla í garð móður sinnar. Hann og eiginkona hans, Anna Sigga, stóðu þétt við bakið á Rósu í veik- indum hennar svo eftir var tekið. Við systkinin þökkum Rósu sam- fylgdina og vottum ykkur, elsku Skúli frændi, Anna Sigga og börn okkar dýpstu samúð. Blessuð sé minning Rósu Jóhannsdóttur. Jóhann Kristján, Nína Björg, Gunnar, Auður, Ragnar og Jón. Rósa Jóhannsdóttir ✝ Ástkær maðurinn minn og faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, JÓHANN TÓMAS EGILSSON frá Akureyri, fyrrum útibússtjóri, Lækjasmára 6, Kópavogi, lést á hjúkrunarheimilinu Eir, laugardaginn 9. febrúar. Útför hans verður gerð frá Bústaðakirkju í dag, föstudaginn 15. febrúar kl. 13.00. Björg Jónsdóttir, Sigríður Dóra Jóhannsdóttir, Ólafur H. Torfason, Egill Jóhannsson, Kristín Gunnarsdóttir, Örn Jóhannsson, Ane Mette Sørensen, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, SIGURVEIGAR MAGNÚSDÓTTUR. Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins Hlévangs fyrir góða umönnun. Kristjana B. Leifsdóttir, Indriði Jóhannsson, Kristján H. Leifsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Útför bróður okkar, KRISTJÁNS ÁRNASONAR frá Kistufelli, síðar að Skálá í Sléttuhlíð, fer fram frá Reykholtskirkju laugardaginn 16. febrúar kl. 14.00. Jarðsett verður í Lundarkirkjugarði. Systkinin. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓNA ANNASDÓTTIR, Brekkugötu 1, Hvammstanga, sem lést laugardaginn 9. febrúar síðastliðinn verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju sunnudaginn 17. febrúar kl. 14. Guðrún Jóhannsdóttir, Hreinn Halldórsson, Ragnheiður H. Jóhannsdóttir, Aðalsteinn Guðmundsson, Benedikt Jóhannsson, Ögn Guðmundsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, ELSU A. VESTMANN, Skarðshlíð 36 f, Akureyri. Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Akureyrar fyrir góða umönnun. Hallur Sveinsson, Margrét Hallsdóttir, Reynir Hjartarson, Sigursveinn Hallsson, Ingibjörg Guðjónsdóttir, Þorvaldur Hallsson, Kristrún Þórhallsdóttir, Unnur Elva Hallsdóttir, Heiðar Ólafsson, Sævar Örn Hallsson, Bryndís Valtýsdóttir, Auður Hallsdóttir, Birgir Árnason, ömmu- og langömmubörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.