Morgunblaðið - 23.04.2008, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. APRÍL 2008 29
kappann, taki þeir það til sín sem
skildu hann ekki.
Jón Skúli hafði yndi af söng og var
mikill smekkmaður á tónlist. Oft
sungum við félagarnir við uppvaskið
niður í húsi, og voru þá Óðinn Vald,
Vilhjálmur og fleiri kappar í hávegum
hafðir. Þú söngst eins og upprunalega
útgáfan var, eða betur, ekki eins og
sumir þessir söngmenn í dag sem
gera lögin að sínum, svo hörmung er á
að hlýða
Þú átt stað í hjarta mínu, kæri
frændi. Ég veit að það hefur gott fólk
tekið á móti þér, því víst varstu búinn
að hjálpa mörgum.
Við ætluðum að hittast í Glerár-
kirkju síðastliðinn miðvikudag, ég
mætti og þú varst þar í anda.
Ég votta ættingjum Jóns Skúla
samúð mína og veit, Jón Skúli, að þú
fyrirgefur mér þessi fátæklegu orð
sem birtast í Mogganum.
Blessuð sé minning um góðan mann
og andi þinn mun svífa yfir vötnum
um ókomna tíð.
Stefán Tr. Brynjarsson.
Nú kveð ég elskulegan frænda
minn Jón Skúla. Allt frá því ég man
eftir mér hefur Skúli verið hluti af til-
veru minni. Þegar ég var krakki fór ég
á hverju sumri til Akureyrar og bjó
hjá Skúla þar sem ég kynntist honum
og lífi hans og umhverfi. Skúli var
viskubrunnur á flesta hluti og minnist
ég sérstaklega samtala okkar um
stjórnmál og trúmál sem gátu orðið
fjörug og skemmtileg, en alls staðar
þar sem Skúli kom var hann hrókur
alls fagnaðar. Skúli var mikill trúmað-
ur og minnist ég heimsókna okkar í
kaþólsku kirkjuna á Akureyri þar sem
hann var aufúsugestur. Skúli var
einnig sannur félagshyggjumaður og
hafði sterka trú á hinu góða í mann-
inum og sagði hátíðlega að Jesús
Kristur hefði verið fyrsti fé-
lagshyggjumaðurinn. En allt frá ung-
um aldri bar Skúli erfiðan sjúkdóm
sem hann náði að vinna úr og lifa með
og er hann í mínum huga mikil hetja.
Ég kveð frænda minn með trega og
vona að hann lifi áfram.
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einíngarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
(H.L.)
Agnar Bragi Bragason.
Ég þekki veg, Hann viss og glöggur er
Ei villist neinn, er eftir honum fer,
En þyrnar vaxa þessum vegi á,
hann þröngur er, en samt hann nota má,
Hann leiðir oss í frið, í frið
Og flytur oss að Drottins hægri hlið.
(Steindór Briem.)
Nú er komið að leiðarlokum með
Jóni Skúla góðum tryggum vini, og
sérstökum persónuleika. Sjaldan var
lognmolla í kringum hann í orðsins
fyllstu merkingu hvar sem hann var
velkominn og það var hann svo sann-
arlega hjá Bjarneyju, systur sinni og
fjölskyldu hennar. Í Fiskakvíslinni
bjuggu þrjár kynslóðir saman í sátt,
umburðarlyndi og virðingu sem seint
gleymist þeim er því kynntust. Arn-
þóra, móðir hans, sem bjó í skjóli
dóttur sinnar og tengdasonar Braga
og barnanna Drífu og Agnars Braga.
Hugurinn reikar til baka þegar heim-
sóknirnar í Fískakvíslina voru marg-
ar í viku hverri, þá var spjallað um
liðna tíð, frá ungdómsárum ömmunn-
ar á heimilinu sem var hafsjór af fróð-
leik og minnug svo ótrúlegt var og
ekki voru mörg ættjarðarlög sem hún
ekki kunni og þuldi upp og söng af
hjartans lyst, enda vön kórsöng frá
sínum yngri árum. Svo það var ekki
undarlegt hvað þau börnin hennar
Jón Skúli, Ragnheiður og Bjarney
eru söngelsk. Þegar Jón Skúli kom í
heimsókn um lengri eða skemmri
tíma frá Akureyri og dvaldi hjá Eyju,
og oft var Ragga stödd í bænum á
sama tíma, var sungið dátt, ættjarð-
arlög dægurlög og Bítlalögin flutti
Jón Skúli af innlifun, tók góðar sveifl-
ur hvort sem var í holinu eða lagði
undir sig eldhúsgólfið. Eldhúsdags-
umræður fóru fram þegar svo bar
undir að pólitík barst óvart í tal en
varð að stórfyrirlestri hjá honum um
forheimskun á stórum hópi fólks í
þjóðfélaginu. Hann talaði um góðan
lífsstíl hjá öðrum sem byrjuðu daginn
kl. 7 í sundi og var hann í þeim hópi
með hressu og kátu fólki. Jón Skúli
vitnaði oft í marga gullmola sem góð-
vinur hans á Akureyri, Grasi, hafði
sagt og svo hló hann hátt og innilega á
eftir og smitandi svo ekki sé meira
sagt. Öllu gríni fylgir alvara og þann-
ig er lífið, í gleði og sorg, gott er að
geta stundum falið vanlíðan af ýmsum
toga með hressu og góðu fólki. Und-
irrituð er þakklát fyrir að hafa átt
hann, móður hans og systur að vinum.
Þakka kynni við góðan dreng.
Ég stend til brautar búinn,
mín bæn til þín og trúin
er hjartans huggun mín.
Minn veiki vina skari,
ég veit, þótt burt ég fari
er, herra Guð, í hendi þín.
(Matth, Jochumsson.)
Innilegar samúðarkveðjur til
Bjarneyjar, Ragnheiðar og fjöl-
skyldna þeirra.
Halldóra V. Steinsdóttir.
góðar stundir saman. Það var gaman
að fylgjast þar með hversu mikill afi
Einar var og börnin augljóslega hænd
að honum.
Einar var einstaklega bóngóður og
var gott að leita til hans. Ef einhver í
fjölskyldunni flutti var ætíð hægt að
leita til Einars um að fá lánaðan sendi-
bíl. Einnig ef vantaði verkfæri til ein-
hverra framkvæmda.
Það varð okkur hálfgerður hvalreki
þegar Einar bauð okkur, nýfluttum í
sveitina, með ekkert nema túnið í
kringum húsið, að sækja hjá sér
plöntur í Gróðrarstöðina Birkihlíð,
sem hann var búinn að selja. Það voru
farnar ófáar ferðirnar síðastliðið vor
með kerrur fullar af runnum og trjám
austur fyrir fjall sem við höfum nú
plantað á Gili. Þegar við vorum komin
með hálfgert samviskubit yfir hversu
mikið af plöntum Einar var búinn að
gefa okkur átti hann það til að hringja
og spyrja hvort ekki væri í lagi með
okkur? „Ætlið þið ekki að koma og
taka upp fleiri tré?“, „hvaða aum-
ingjaskapur er þetta í þér, Stebbi, veit
Þorbjörg hvað þú ert latur?“ Við mun-
um í framtíðinni hugsa hlýlega til Ein-
ars þegar við sjáum plönturnar frá
honum vaxa og dafna í kringum heim-
ili okkar.
Við viljum að leiðarlokum þakka
Einari fyrir hversu vel hann reyndist
okkur og fyrir alla hans hjálpsemi og
góðvild. Við eigum eftir að sakna að
heyra skotin hans á systkinin í fjöl-
skylduboðum og sjá stríðnisglampann
í augum hans. Við þökkum fyrir allar
góðu stundirnar og munum geyma
minningar um hlýjan og skemmtileg-
an mann. Hugur okkar er hjá Sig-
rúnu, Runólfi, Laufeyju, börnum og
mökum á þessum erfiðu tímum.
Stefán, Þorbjörg Lilja og börn.
Í dag kveð ég mág minn og vin Ein-
ar Þorgeirsson skrúðgarðyrkjumeist-
ara og listamann. Ég segi listamann
því hann var listamaður, listaverkin
hans eru um allt land og það vita allir
sem til hans þekktu. Hann var ekki
einungis listrænn í görðum heldur
einnig í húsum og innréttingum, þess
ber heimili hans og garður gott merki,
hann hafði gott auga fyrir öllu sem
smekklegt var. Hann var með dugleg-
ustu mönnum sem ég þekki, hann var
alltaf að vinna, ef ekki í Birkihlíð þá
heima hjá sér eða í sumarhúsinu sem
þau hjónin eiga, honum féll einfald-
lega aldrei verk úr hendi eða huga,
slík var sköpunargleði þessa einstaka
manns. Einar hafði skoðun á öllu og
öllum og hann lá heldur ekkert á
þeim, hann tjáði sig alveg umbúða-
laust hvort sem fólki líkaði það betur
eða verr. En Einar var ljúfur maður,
hjartahlýr og hjálpsamur. Það kom
reyndar fyrir að ég lét mér detta í hug
að spyrja hann út í garðinn minn þeg-
ar hann kom í heimsókn, þá tók sú
heimsókn venjulega mjög snöggan
endi. Það var gengið í kringum húsið
á ljóshraða, bent og patað út í loftið,
talað á óskiljanlegum hraða og farið,
takk, sæll. Venjulega stóð maður eftir
á bílaplaninu og klóraði sér í perunni
og hugsaði „hvað sagði maðurinn“, en
allt kom þetta nú svo að lokum, það er
að segja eftir nokkuð margar svona
heimsóknir. Einar átti frekar erfitt
með að koma hugmyndum sínum á
blað, ég hins vegar aðeins betri í því
og kom hann oft til mín í þeim erinda-
gjörðum og þá var ekki stoppað stutt.
Þessara stunda og svo margra ann-
arra komum við hjónin til með að
sakna mjög mikið. Með þessum orð-
um kveð ég mág minn og vin með
virðingu og þakklæti fyrir samfylgd-
ina.
Elsku Sigrún, Laufey, Runólfur,
tengdabörn og barnabörn. Guð veri
með ykkur öllum.
Ingólfur Guðnason.
Mann setur hljóðan þegar fregnir
berast af því að nánum vini og frænda
hafi verið kippt út úr tilverunni fyr-
irvaralaust í umferðarslysi.
Aðeins örfáum dögum áður en slys-
ið varð heimsótti ég þig í nýju garð-
yrkjustöðina þína í Reykholti. Þú
varst með mörg járn í eldinum og
nýbúinn að ná góðum bata eftir
hjartaaðgerð. Við gengum saman
stóran hring um nágrennið og þú
sagðir mér að gangan væri nú orðin
partur af daglegri hreyfingu þinni.
Bjartsýnn eins og alltaf ætlaðir þú
þér stóra hluti með nýju stöðinni.
Ég er þakklátur fyrir tímann sem
ég átti með þér, kæri vinur – þú varst
ekki bara frændi minn, heldur reynd-
ist þú mér eins og besti bróðir sem
hægt er að hugsa sér.
Eftir að við systkinin misstum föð-
ur okkar – þegar ég var aðeins
þriggja ára – dvöldumst við oft ásamt
móður okkar hjá foreldrum þínum í
Blesugróf. Þangað var alltaf gott að
koma og ekki spillti nú fyrir að hafa
ykkur systkinin sem leikfélaga.
Ég man að þú fórst oft á böll til að
dansa enda mikill dansari af guðs náð.
Ein skýrasta minningin frá þessum
tíma er þegar ég var 10 eða 11 ára, þá
man ég eftir þér og Boggu frænku á
leiðinni á ball. Þú varst stórglæsilegur
með brilljantín í hárinu og Bogga
gyðju líkust í ballkjólnum sínum. Ég
hugsaði á þessari stundu að svona
vildi ég verða þegar ég yrði stór.
Þú varst alltaf einstaklega blíður
við mömmu þína. Hún átti sérstakan
stað í hjarta þínu og það lýsir þér svo
vel, því þótt einhverjir hafi upplifað
þig sem hrjúfan á yfirborðinu bjó að
baki einstaklega góður drengur. Ég
leit alltaf upp til þín og þú varst fyr-
irmynd mín á uppvaxtarárum mínum.
Þú varst líka alltaf til í að hafa mig í
eftirdragi. Ég man þegar þið Sigrún
keyptuð fyrstu íbúðina ykkar og ég
fékk að koma með þér að vinna í
henni. Fyrstu launuðu vinnuna mína
fékk ég líka í gegnum þig hjá læri-
meistara þínum, Þór Snorrasyni
garðyrkjumeistara. Það þótti nú ekki
sjálfsagt í þá daga að 15 ára síðhærð-
ur unglingur fengi alvöruvinnu og út-
borgað á föstudögum enda eina skil-
yrðið sem sett var fram af
vinnuveitanda okkar þegar ég mætti
spenntur fyrsta vinnudaginn að ég
færi rakleiðis í klippingu í hádeginu!
Ég mætti aftur eftir matinn með
drengjakoll. Það var mikið hlegið að
myndunum sem teknar voru fyrir og
eftir klippingu þann daginn. Þarna
hófst samstarf okkar og var ávallt far-
sælt eftir það enda fór það svo að þú
varðst vinnuveitandi minn í 15 ár eftir
að þú hófst þinn eigin rekstur. Ég
þakka þér fyrir traustið sem þú ávallt
sýndir mér, kæri vinur.
Það er kaldhæðnislegt að þú skyld-
ir týna lífinu skammt frá einum af
mörgum kirkjugarðshleðslum sem
við hlóðum saman í kringum 1970 en
eftir þig liggur vandað handbragð um
allt land. Skrúðgarðyrkja var þitt líf
og yndi og vinnusamari og duglegri
mann varla hægt að finna.
Ég og fjölskylda mín vottum Sig-
rúnu þinni, Ronna, Laufeyju, börnum
þeirra og mökum, okkar dýpstu sam-
úð og biðjum Guð að blessa þau og
okkur öll sem syrgjum góðan dreng.
Ég þakka þér samveruna, góði vin-
ur. Við munum hittast aftur.
Magnús Ingvar Ágústsson.
 Fleiri minningargreinar um Einar
Þorgeirsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum sem sýndu okkur
samúð, hlýju og vináttu við andlát og útför
elskulegs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
GUNNARS ARNAR GUNNARSSONAR
myndlistarmanns,
Kambi,
Holtum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki gjörgæsludeildar Landspítalans við
Hringbraut fyrir alla þeirra alúð.
Guð blessi ykkur öll.
Þórdís Ingólfsdóttir,
Sigríður Gunnarsdóttir, Rúnar V. Þórmundsson,
Vilhjálmur Jón Gunnarsson,
Gunnar Guðsteinn Gunnarsson, Hafdís Sigurjónsdóttir,
Rósalind María Gunnarsdóttir,
María Björk Gunnarsdóttir, Rasmus Winstrup Johansen,
Snæbjörg Guðmunda Gunnarsdóttir
og barnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJARNI HLÍÐKVIST JÓHANNSSON,
Blásölum 24,
Kópavogi,
andaðist á Dvalarheimili aldraðra, Borgarnesi,
sunnudaginn 20. apríl.
Guðný Þorgeirsdóttir,
Íris Bjarnadóttir, Kristmar Ólafsson,
Jóhann Bjarnason, Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Björgvin Bjarnason, Guðbjörg Elín Þrastardóttir,
Skúli Eyjólfur Bjarnason,
Guðný Bjarnadóttir, Sveinbjörn Sigurðsson,
Guðrún Bjarnadóttir, Þorgeir Reynisson,
Hjördís Bjarnadóttir, Ingi Þór Guðmundsson,
afa- og langafabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN SVEINSDÓTTIR
frá Stóru-Mörk
undir Eyjafjöllum,
sem lést fimmtudaginn 10. apríl, verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju föstudaginn 25. apríl kl. 13.00.
Leifur Þorsteinsson, Sigríður S. Friðgeirsdóttir,
Sturla Þorsteinsson, Ingibjörg Haraldsdóttir,
Áshildur Þorsteinsdóttir, Lúðvík Friðriksson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við veikindi og andlát elsku sonar okkar, bróður og
barnabarns,
JAKOBS ARNAR SIGURÐARSONAR,
Dynsölum 10,
Kópavogi,
sem lést sunnudaginn 9. mars.
Sérstakar þakkir færum við þeim sem veittu honum
fyrstu hjálp, starfsfólki gjörgæslunnar í Fossvogi og séra Guðmundi Karli
Brynjarssyni.
Herdís Þorláksdóttir, Sigurður M. Jónsson,
Rafnar Örn Sigurðarson, Drengur Sigurðarson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Þorlákur Jóhannsson,
Eyrún Hafsteinsdóttir, Jón Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og
vinarhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
HALLDÓRS ANTONSSONAR,
Tumabrekku.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Hartmannsdóttir.