Morgunblaðið - 12.07.2008, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 2008 33
✝ GuðmundurÞórir Krist-
jánsson fæddist í
Hafnarfirði 9. des-
ember 1963. Hann
lést í Reykjavík 9.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Kristján B. Krist-
jánsson og Þuríður
Guðmundsdóttir.
Systkini Guð-
mundar eru Jónína
Þ. Kristjánsdóttir
og Kristján F. Krist-
jánsson.
Guðmundur kvæntist Ragnhildi
Heiðberg árið 1992 og eignuðust
þau tvær dætur, Svanhvíti Evu, f.
1989 og Svölu Björk, f. 1995. Þau
enduðu hjónaband
sitt árið 1999 en
ætíð ríkti einlæg
vinátta þeirra á
milli.
Fyrir átti Guð-
mundur soninn
Heimi Skúla, f.
1986.
Guðmundur
kynntist sambýlis-
konu sinni Guð-
laugu Gestsdóttur
árið 2003 en þau
hófu sambúð árið
2005. Guðmundur
reyndist þremur börnum Guð-
laugar góður heimilisfaðir.
Útför Guðmundar fór fram frá
Garðakirkju 16. júní.
Ég man eins og það hefði gerst í
gær þegar að ég hitti Guðmund
fyrst, okkur í fjölskyldunni fannst
eins og við hefðum alltaf þekkt
hann og töluðum við um það þetta
kvöld. Hann kom virkilega vel fyrir,
bráðmyndarlegur og var skotinn í
tvíburasystur minni (frábært).
Næst hitti ég Guðmund þegar ég
keyrði systur mína heim til hans í
Garðabæ og gengum við báðar upp
planið, hann kom á móti okkur og
heilsaði mjög kurteislega en vissi
ekki hvor var hvað en lét sig hverfa
inn í bílskúr og hugsaði sem svo:
„Sú sem verður eftir er mín.“
Guðmundur var oft mjög stríðinn
en hann reyndi slíka hegðun aðeins
einu sinni við mig, því viðbrögðin
voru þvílík að hann þorði ekki meir.
Guðmundur og ég áttum einstakt
samband sem einkenndist af virð-
ingu, væntumþykju og gleði.
Síðast sátum við saman til borðs
heima hjá stelpunum hans, Röggu
(fyrrverandi eiginkonu), Svanhvíti
og Svölu (dætrum þeirra) og þótti
mér gaman að horfa á fyrrverandi
hjónakornin sitja sitt hvoru megin
borðsins og njóta veitinganna bros-
andi til hvors annars. Ég man að ég
hafði á orði hvað þau hefðu fitnað í
kór, þótt löngu skilin, en kunnu að
njóta saman með dætrum sínum.
Samband þeirra Ragnhildar og
Guðmundar var einstakt og eru
dætur þeirra sönnun þess, því heil-
steyptari manneskjur er vart að
finna. Samskipti þeirra einkenndust
ávallt af kærleika og væntumþykju.
Dætur hans voru honum hjart-
fólgnar og vandaði hann sig sér-
staklega við uppeldið. Guðmundur
eyddi síðustu ævidögunum í faðmi
Svölu Bjarkar þegar hann fór yfir
námið með henni svo dögum skipti,
enda urðu einkunnir hennar í vor til
fyrirmyndar.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast Guðmundi. Hann kenndi
mér og mínum ómetanlega hluti.
Guðmundur var hörkuduglegur og
einstaklega góður smiður sem sést
best á handbragði hans á heimili
dætranna.
Guðmundur var ákaflega greið-
vikinn og miðlaði af mikilli greind
og þekkingu sem smiður og var
ávallt til taks þegar framkvæmdir
voru í fjölskyldunni. Það var nánast
alveg sama hvað mér datt í hug í
hönnun, hann skildi mig alltaf og
fann lausnina.
Steindór eiginmaður minn er
reynslunni ríkari eftir að hafa starf-
að með Guðmundi meira og minna í
gegnum árin við smíðar og park-
etlagnir. Leiðsögn hans á því sviði
er honum ómetanleg.
Guðmundar verður sárt saknað af
minni fjölskyldu og bið ég þess að
dætur hans finni styrk í sorginni til
að halda áfram án umhyggju og
faðmlaga hans, sem ávallt var nóg
af.
Sonur minn, 6 ára, Aron Björn
bað sérstaklega fyrir kveðju sem
hljóðar svo: Elsku Gummi, mér
þykir svo vænt um þig.
Kæru aðstandendur, minning
hans lifir. Kveðja,
Þórey Hildur Heiðberg og
fjölskylda.
Við stóðum báðir prúðbúnir, hann
7 ára og ég árinu yngri. Það var
okkar fyrsti danstími og nú fengum
við að bjóða stelpunum upp. Báðir
höfðum augastað á sömu stúlkunni.
Ég vissi að nú var að duga eða
drepast því Guðmundur frændi
minn var fljótari að hlaupa en ég og
því varð ég að vera tilbúinn að
hlaupa af stað um leið og danskenn-
arinn gæfi merki um að nú mætti
bjóða upp.
Þetta eru mínar fyrstu minning-
ar, þegar ég sit hér og rifja upp
æsku okkar Guðmundar Þóris
frænda míns þar sem ólumst upp á
flötunum í Garðabæ. Við vorum vin-
ir og frændur. Við lékum okkur eins
og hverjir aðrir strákar á þessum
aldri, klifruðum í ófullgerðum bygg-
ingum, óðum í læknum, smíðuðum
fleka og slógumst reglulega. Guð-
mundur var strax sem barn ótrú-
lega duglegur og laghentur og því
eftirsóttur við fleka- og kofasmíði.
En öll hans fjölskylda er annáluð
fyrir dugnað og útsjónarsemi sem
hann naut ríkulega. Við gengum í
sama skóla, hann árinu á undan og
ég horfði upp til hans með eldri
bekkingum. Oft gengum við saman
heim úr skólanum. Þá var ekki úr
vegi að hnoða nokkra snjóbolta og
senda þá í næsta ljósastaur eða
hreyfanleg skotmörk í formi bif-
reiða.
Eftir æskuárin fækkaði samveru-
stundum og leiðir okkar lágu sjald-
an saman. Þó hittumst við af og til
og rifjuðum upp gamla tíma. Gjarn-
an var þá farið yfir verkefni líðandi
stundar. Guðmundur hafði þá oft af-
kastað ótrúlega miklu á skömmum
tíma enda var hann, blessaður, allt-
af að flýta sér að lifa lífinu. Þeir
sem til Guðmundar þekktu vissu að
skaparinn lagði á hann byrði sem
enginn ætti að bera. Djöfla í formi
fíknar sem hann reyndi allt sitt líf
að sigrast á. Í því stríði er aðeins
sigur eða dauði. Miskunnarleysið er
algert, engu er eirt og úrræðaleysið
heltekur alla þá sem bera einhverj-
ar tilfinningar í brjósti sér.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Á dansæfingunni kom Gummi á
undan í mark, hann var á undan að
hlaupa til stúlkunnar og bjóða henni
upp. Líkt því sem nú verður í lífinu
og dauðanum. Þú varst á undan
mér að þessu sinni og ég kveð þig
með söknuði.
Við vottum fjölskyldu Guðmund-
ar, foreldrum, systkinum, börnum
og nákomnum okkar innilegustu
samúð og vonum að góður Guð
sendi þeim styrk og kraft til að tak-
ast á við sorgina sem á þeim hvílir.
Gísli og Karen.
Guðmundur Þórir
Kristjánsson
Nú er Jón Ólafsson
fallinn frá langt um
aldur fram, þessi lífskúnstner sem
alltaf sá eitthvað skemmtilegt í öllu.
Það er mikill skaði fyrir mannfélag-
ið þegar slíkir menn burtkallast á
besta aldri. Þó hann hafi afrekað
eitt og annað í lífinu er ekki vafi að
hann átti margt ógert. Hann átti
fjölmörg áhugamál sem tóku hug
hans eitt af öðru og hann var aldrei
hálfvolgur í áhuganum. Þess vegna
var hann ætíð önnum kafinn maður
því þó ný viðfangsefni tækju hug
hans var eins og þeim eldri væri
ekki svo mjög ýtt til hliðar.
Eitt af því sem einkenndi Jón í
seinni tíð var skilningur hans og
áhugi á fornum vinnubrögðum og
Jón Ólafsson
✝ Jón Ólafssonfæddist að
Kirkjulæk 3 í Fljóts-
hlíð 16. september
1955. Hann andaðist
á líknardeildinni í
Kópavogi á Jóns-
messunótt 24. júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Breiðabólstað-
arkirkju í Fljótshlíð
3. júlí.
hlutum sem glatað
hafa gildi sínu í nú-
tímanum en voru fyrr
meiri hluti af hinu
daglega lífi. Mun hann
oft hafa bjargað ýms-
um hlutum frá glötun,
ekki bara augljósum
forngripum, heldur
einnig því sem er að
hverfa en fáir átta sig
á, að eftir örfá ár eru
þessir hlutir tæpast
til. Hann hafði unnið
talsvert við uppbygg-
ingu gamalla húsa úr
torfi og grjóti og hafði því staðgóða
þekkingu á öllu er að þeim laut. Sú
þekking kom honum að gagni er
hann tók að byggja mjög sérstætt
hús á jörð sinni, nærri kaffihúsi
þeirra hjóna. Hús þetta nefndi hann
Meyjarhof. Þar má sjá á einum stað
sýnishorn af alls konar byggingar-
tækni sem íslendingar urðu að not-
ast við þegar ekki varð notaður
nema innlendur efniviður. Fyrir
þetta tiltæki var honum, skömmu
fyrir andlát sitt, veittur afreksbikar
búnaðarfélagsins í sinni heimasveit.
Mjög var hann vel að honum kom-
inn því bygging þessa húss var af-
rek, alveg óumdeilanlegt. Þetta var
óhemjuvinna, ekki bara að byggja
húsið, það þurfti líka að afla efnisins
og sækja það bæði út og austur
enda varð efnið að vera fjölbreytt.
Hann vann þetta að mestum hluta
einn og gaf þá skýringu að þetta
gæti hann vegna þess að hann
þyrfti ekki að horfa á sjónvarp.
Áform hafði hann um fleiri bygg-
ingar og næst skyldi byggð smiðja í
fornum stíl. En örlögin gripu í
taumana svo smiðjan rís ekki og
ekki heldur fleiri byggingar sem ég
er viss um að hann hefði komið upp
hefði honum enst aldur.
En nú er Jón allur og svo sem
ekki annað að gera en sætta sig við
það. En ekki get ég neitað því að
mér þykir það lítið réttlæti. Við átt-
um samstarf á ýmsum sviðum,
sungum í kórum, störfuðum í sókn-
arnefnd Hlíðarendakirkju, sátum
lengi í kjörstjórn og fleira mætti
telja. Alltaf var jafngott að hafa Jón
með sér, bæði í leik og starfi. Hann
var alltaf glaður og hress, ósérhlíf-
inn og tillögugóður og síðast en ekki
síst, skemmtilegur. Sannkallaður
gleðigjafi. Því miður er fátítt að fyr-
irhitta slíka menn. Jón var einstak-
ur, hans verður víða sárt saknað.
Ingu og börnunum votta ég sam-
úð mína og bið þeim allrar bless-
unar í bráð og lengd. Þau hafa mest
misst. Blessuð sé minning Jóns
Ólafssonar.
Daði Sigurðsson.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GISSURAR SÍMONARSONAR
húsasmíðameistara,
Bólstaðarhlíð 34,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dagvistunar við
Vitatorg og á Droplaugarstöðum fyrir góða hjúkrun
og umönnun.
Bryndís Guðmundsdóttir,
Jónína Gissurardóttir, Bragi Ragnarsson,
Gunnar Levý Gissurarson, Hulda Kristinsdóttir,
Símon Már Gissurarson, Mariam Heydari,
Ingibjörg Gissurardóttir, Örn Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
hlýhug og vináttu vegna andláts okkar ástkæru
móður, tengdamóður og ömmu,
INGIBJARGAR JÓNSDÓTTUR
frá Eskifirði.
Bestu þakkir til starfsfólks dagvistar og deildar 4 í
Sunnuhlíð, Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Greta J. Ingólfsdóttir,
Friðný Ingólfsdóttir,
Auður Ingólfsdóttir, Bragi Michaelsson,
Ingólfur Friðgeirsson, Svanhildur Sveinbjörnsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
KRISTJANA V. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Skúlagötu 40,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 27. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Kristjana Kjartansdóttir, Kári Jónsson,
Bjarni Bragi Kjartansson,
Kjartan Kárason, Berglind Guðmundsdóttir,
Aron Kárason,
Anton Kári Kárason,
Júlía Hrefna Bjarnadóttir,
Guðmundur Atlas Kjartansson,
Ragnheiður Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
SIGHVATUR BORGAR HAFSTEINSSON,
Norður-Nýjabæ,
Þykkvabæ,
lést að morgni þriðjudagsins 8. júlí á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Þykkvabæjarkirkju miðvikudaginn
16. júlí kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Una Sölvadóttir,
Sindri Snær Sighvatsson,
Sölvi Borgar Sighvatsson,
Sigurborg Sif Sighvatsdóttir, Jósep Hallur Haraldsson,
Sigurjón Fjalar Sighvatsson,
Valdís Katla Sölvadóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRA EGILSÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR DAVIS,
Bíbí,
Yuma, Arizona,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 9. júlí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Paul Davis.