Morgunblaðið - 12.07.2008, Blaðsíða 31

styðja í þessa miklu sorg sem þið
gangið í gegnum núna
Marta, Gunnar og fjölskylda.
Elsku Þórunn, Meyvi og Sindri.
Það er erfitt að takmarka fjölda orða
við aðstæður sem þessar þrátt fyrir
að orðin ein séu innantóm og fátt sé
um svör. Það er hreint ekki hægt að
ímynda sér hversu erfiðir undanfarn-
ir mánuðir og dagar hafa verið ykk-
ur. Það hefur verið sárt að sjá ykkur
þjást, en tíminn sem við höfum átt
með Andra eftir greiningu hefur ver-
ið okkur öllum einstaklega dýrmæt-
ur. Hvern einasta dag hefur maður
sent ykkur fallegar og styrkjandi
hugsanir með von um kraftaverk. En
allt sem við áttum var von og vilji,
sem varð til þess að maður var varn-
arlaus og orðlaus á köflum. Við höf-
um öll dáðst að elju ykkar, natni, til-
litsemi og dugnaði við að gera líf
Andra sem bærilegast í veikindun-
um. Margt hefur verið brallað og bú-
ið til heima fyrir. Allt föndrið, herra-
maðurinn sem tók á móti Bryndísi
kennara með pípuhatt, í jakkanum
frá Einari afa, með sixpenserinn og
fleira sem honum datt sjálfum í hug
að klæðast til að gera sér dagamun
þegar hann komst ekki lengur í skól-
ann. Einnig koma upp í hugann
minningar á borð við sundlaugina
sem Meyvi setti upp í bílskúrnum
þegar Andri var viðkvæmur fyrir
kuldanum, tjaldið inni í stofu, bíla-
brautin mikla (og háværa …!), bú-
staðaferðir og útilegustúss með
ömmu Láru og Bjarna afa, ferðin
austur til Óla afa og Buggu ömmu
þar sem við fréttum af ís-rúntum á
Druslunni og fjórhjóla ævintýri uppi
í Lóni. Sá var sæll á þessum stundum
þrátt fyrir allt og allt. Einnig verður
mér hugsað til stunda sem við feng-
um að njóta með Andra á spítalanum
svo sem skemmtanirnar með Óliver,
Sveppa og Audda og „Ruslagámi“
sællar minningar. Það hafa svo
margir komið að þrautagöngunni
miklu og margs er að minnast á stutt-
um tíma. Kímni hans og púkalegar
athugasemdir koma reglulega upp í
hugann, að ógleymdri ferð okkar til
EuroDisney. Sú ferð verður gim-
steinn í minningunni. Það að horfa
upp á litlu hetjuna okkar takast á við
veikindin hefur á köflum verið gríð-
arlega sárt en iðulega var það hans
viljastyrkur sem varð til þess að mað-
ur leyfði sér ekki neina eymd. Andri
var gömul sál á margan máta og það
útskýrir kannski það æðruleysi sem
hann sýndi þegar hann tókst á við
erfið veikindin. Hann var nú samt
bara sex ára og ekki er það mjög
langur tími með tilliti til þess að
reyna að skilja tilgang lífsins. Þrátt
fyrir baráttuna við veikindin þá var
hann ávallt blíður, tillitsamur og góð-
ur vinur bróður síns og frændsystk-
ina. Þið óluð upp frábæran dreng
sem var ávallt til fyrirmyndar og gott
betur.
Nú tökum við utan um hinn gull-
molann ykkar hann Sindra og reyn-
um að hugga okkur við það að Andri
sé laus við sársaukann og valhopp-
andi á himnum. Jafnvel að hann taki
Tae Kwon Do-æfingarnar sínar fyrir
ættingja og vini sem nú opna faðm
sinn og leiða hann um skýjaborgir
englanna. Þar mun hann sóma sér vel
enda var hann og er algjör engill.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran, þýð. Gunnar Dal.)
Hulda.
Elsku Andri frændi.
Vonandi líður þér vel þar sem þú
ert núna. Það var rosalega gaman
síðast þegar þið bræðurnir komuð
austur á Höfn. Við gerðum ýmislegt
skemmtilegt eins og þegar við fórum
öll í húsbílnum og fengum okkur ís,
spiluðum, fórum í fótbolta og þú
varst dómarinn. Þú bjargaðir afa
með því að gefa honum rauða spjald-
ið því hann var svo þreyttur. Það er
gott að hafa fengið tækifæri til að
kynnast þér, því þú varst svo
skemmtilegur og góður strákur.
Við geymum minningarnar um þig
í hjarta okkar.
Saknaðarkveðjur –
Birta og Ólafur Björn.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 2008 31
✝ Jón Haukssonfæddist í Reykja-
vík 8. maí 1943.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu aðfaranótt 6.
júlí síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Hauks
Halldórssonar hús-
gagnasmiðs, f. 8. júlí
1909 og Ingunnar
Helgu Jónsdóttur
húsmóður, f. 7. febr-
úar 1909. Systir Jóns
er Brynhildur búsett
í Bandaríkjunum og hálfbróðir
Jóns var Ólafur Jakobsson, látinn.
Jón kvæntist 21. september 1968
Svölu Guðnýju Hauksdóttur, f. 4.
ágúst 1939. Börn þeirra eru: 1)
Haukur, f. 31. janúar 1967, maki
Kristbjörg Jónsdóttir, f. 4. október
1967. Börn þeirra eru Auður
Tinna Hlynsdóttir, f. 8. september
1987 og Svala Guðný Hauksdóttir,
f. 15. október 2003. 2) Bjarki, f. 5.
mars 1971, maki Ósk Gunn-
arsdóttir, f. 29. mars 1970, Börn
þeirra eru Aron Hansen, f. 14. jan-
úar 1988, Sunna Lind, f. 4. ágúst
1992 og Gabríel, f. 27. mars 2003.
3) Jóhanna Inga, f. 3. mars 1972,
maki Hólmgeir Austfjörð, f. 2.
október 1974. Börn þeirra eru Óli
Bjarki Austfjörð, f. 13. október
1996, Svala Björk, f. 5. maí 1998 og
Jón Ævar, f. 6. nóvember 2003.
Jón hlaut hefðbundna skóla-
göngu á Selfossi þar sem faðir
hans rak húsgagnasmíðaverkstæði
og verslun. Hann dvaldist í Banda-
ríkjunum sem
skiptinemi í eitt ár,
varð stúdent frá
Menntaskólanum á
Laugarvatni með 1.
einkunn árið 1964,
cand. juris frá Há-
skóla Íslands árið
1970 með 1. einkunn
og héraðsdóms-
lögmaður 1975. Jón
fluttist til Vest-
mannaeyja árið
1970 og hóf störf
sem fulltrúi hjá bæj-
arfógetanum í Vest-
mannaeyjum 1. júní 1970, skip-
aður aðalfulltrúi frá ársbyrjun
gosársins 1973 til ársloka. Starfaði
sem fulltrúi í dóms- og kirkju-
málaráðuneytinu 1974-1975. Frá
árinu 1975 rak hann eigin lög-
fræðiskrifstofu, var stunda-
kennari í sjórétti við Stýrimanna-
skólann í Vestmannaeyjum frá
1971. Jón gegndi ýmsum félags-
og trúnaðarstörfum og má þar
nefna að hann sat í stjórn Stúd-
entafélags jafnaðarmanna á há-
skólaárum sínum, var í stjórn
Bridgefélags Vestmannaeyja og
Golfklúbbs Vestmannaeyja. Skoð-
unarmaður fyrir reikninga Vest-
mannaeyjabæjar, yfirkjörstjórn til
sveitarfélags- og alþingiskosn-
inga. Jón var virkur í störfum Al-
þýðuflokksins, Samfylkingar og
stjórnmálaflokkum þeim tengdum
í Vestmannaeyjum.
Útför Jóns verður gerð frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Við missi foreldris kvikna minn-
ingar, horft er um öxl og ævin verður
að andartaki. Hugurinn leitar allt aft-
ur til barnæsku, minnst er föður að
leik, ljúfar minningar vakna í hug-
skotum. Minnst er föður sem vildi
börnum sínum það besta en á sama
tíma aðhald og aga. Líkt og sagan
sýnir gjarnan er slakað á þegar
barnabörnin koma til sögunnar og þá
er flest látið eftir sem áður var bann-
að. Sú varð raunin með þig, eftir situr
ánægja og yndisauki þeirra sem í
hlut áttu, hlátur þinn og barnanna
hljómar í hugskotum.
Hugurinn leitar aftur fram, nú þar
sem við fjölskyldan buðum ykkur
mömmu að koma með okkur til Dan-
merkur núna um miðjan júlí. Boðið
var þegið og skipulagning tók við,
margt átti að gera, sjá og skoða. Við
virtum fyrir okkur nýju gluggana í
húsinu ykkar seinnipart sl. laugar-
dags, vorum sammála um að vel hefði
tekist til, við kvöddumst, síðar kom í
ljós að þarna var okkar hinsta kveðja.
Þitt síðasta andartak varð í svefni
snemma næstu nótt, sennilega best
fyrir þann sem kveður en erfitt fyrir
þá sem eftir sitja. Litla dóttir mín út-
skýrði brotthvarfið næsta morgun
þegar ég fór varlega í að flytja henni
tíðindin, ekki stóð á svarinu: „Afi er
kominn til skýja þar sem hann er með
Gismó kisunni okkar og það er gott
að vera í skýjunum.“ Hún færði hendi
hægri hönd að hjartastað og sagði:
„Veistu hvar afi er, hann er hér“. Við-
brögðin komu mér í opna skjöldu.
Það létti til í sálunni við hjartnæmt
svar barnsins. Eins og hún benti á þá
var afi hennar farinn í ferðalag sem
náði langt fram yfir það sem við höfð-
um skipulagt, hann var kominn á stað
þar sem honum liði vel að eilífu.
Ég óska þér velfarnaðar í nýjum
heimkynnum, við hin sem eftir sitjum
minnumst þín sem ástríks föður, eig-
inmanns, tengdaföður og þess hlut-
verks sem þú fannst þig best í, ást-
kær afi. Faðir minn kær, ég þakka
fyrir allar ánægjulegu samveru-
stundirnar og bið um leið um góða
kveðju til kisunnar frá afastelpu.
Þinn sonur,
Haukur.
Aðfaranótt sunnudagsins 6. júlí
fengum við fjölskyldan í Hafnarfirði
símhringingu og okkur var sagt að
pabbi væri dáinn.
Það er svo skrítið að þegar fólk
deyr fer maður að hugsa til baka, og
hugsar um góðu stundirnar sem við
áttum, sérstaklega um Danmerkur-
ferðina 1980 þar sem við dvöldum
u.þ.b 2 mánuði, þar sem þú fórst með
okkur út um alla Danmörku í öll tí-
volí, Lególand og fl. Öll ferðalögin er-
lendis og innanlands þar sem þú
dróst hjólhýsið um allt Ísland og
sýndir okkur svona merkustu staði
landsins.
Ég minnist líka allra veiðitúranna
sem þú fórst með okkur í, sérstak-
lega ferðin í Grænalæk þar sem met-
fiskaðist og hvað þú varst ánægður
með daginn. Og í seinni tíð þegar ég
var fluttur að heiman og kominn með
fjölskyldu sjálfur hringdir þú reglu-
lega í mig til að spjalla og minna mig
á ýmsa pappíra og fl.
Ég minnist þín sem góðmennis og
trausts pabba. Að lokum ætla ég að
segja við þig það sem ég sagði aldrei
meðan þú lifðir: Ég elska þig pabbi.
Þinn
Bjarki.
Elsku pabbi minn
Þú hefur verið fastur punktur í allri
tilveru minni.
g man brosandi augu þín, hönd þína
sem leiðbeindi mér
arm sem forðaði mér frá vá, og ruggaði
mér í svefn.
Ég sat á háhesti, þrýsti hönd þína,
átti með þér ævintýr.
Hlustaði á sögurnar þínar.
hló að skrýtlunum
undraðist töframátt þinn.
Þú ert hluti af lífi mínu,
hluti af mér um eilífð
(Pam Brown.)
Þín dóttir
Jóhanna.
Köld staðreynd blasir við, ástkær
tengdafaðir minn til tæpra 20 ára
hefur snögglega kvatt þetta líf. Lífs-
loginn hefur á augnabliki verið
slökktur. Eftir standa minningar,
minningar sem ég mun geyma í
hjarta mínu.
Jón átti því einstaka láni að fagna
að eignast Svölu sem lífsförunaut.
Ljúfari og elskulegri konu er erfitt að
finna. Hún bjó þeim einstaklega fal-
legt heimili, sem gott er að koma inn
á. Missir hennar er mikill nú.
Jón var mikill listamaður í sér og
gott dæmi um það eru jólaskreyting-
ar undanfarinna ára. Þvílíkur metn-
aður. Jón var víðlesinn maður og vissi
ótrúlega margt, það var hægt að leita
til hans með svör við hinum ýmsu
spurningum. Jón var líka mikill húm-
oristi, alltaf stutt í grínið.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég elskulegan tengdaföður og
óska honum góðrar ferðar.
Ég bið Guð um að vaka yfir og
styrkja Svölu, Hauk, Bjarka og Jó-
hönnu í þeirra miklu sorg.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens.)
Kristbjörg.
Gagnkvæm ást afabarns og afans
er fjársjóður.
Hinn unga fýsir á haf út, en sá
gamli leitar lendingar.
Leiðir þeirra skarast og hvor hvetu
rannan.
Þeir auðgast af handabandi og hlátri,
þeir lifa um eilífð í hjarta hvor annars.
(Pam Brown.)
Þín afabörn
Óli Bjarki, Svala Björk og
Jón Ævar.
Mér fannst mjög gaman að spila
við afa minn. Hann er BESTI afi
minn. Ég hjálpaði honum að vinna í
garðinum og ég vökvaði trén hans og
stundum skolaði ég af bílnum með
honum. Hann hjálpaði mér líka að
læra, skrifa og galdra. Hann var
mjög góður maður og mér þótti mjög
vænt um hann og hjartað hans.
Hann er og verður alltaf bestur.
Þín afastelpa
Svala Björk.
Afi var okkur kær vinur, faðir, eig-
inmaður og afi. Hann var sem skip
sem sigldi og aldrei vildi stoppa, en
nú hafa örlögin sökkt því skipi frá
okkur, en það dugir ekki, því að sál
hans og andi verður alltaf í hjarta
okkar að eilífu. Ekkert slítur hann
frá okkur. Því hann lifir en í hjarta
okkar og sál. Og við gleymum honum
aldrei. Kær kveðja
Óli Bjarki afadrengur.
Sendu aldrei neinn til að gá hverjum klukk-
an glymur, hún glymur þér.
Þannig kvað enskt skáld fyrir fjór-
um öldum. Þegar líkhringingin kveð-
ur við hefur eitthvað horfið af lífs-
mynd þess sem eftir lifir. Það á svo
sannarlega við þegar ég kveð þig,
elsku Jón minn, svona snöggt og fyr-
irvaralaust, þakka þér öll árin okkar
saman, elsku vinur. Þeir missa mikið
sem mikið hafa átt.
Sólin brennir nóttina.
og nóttin slökkvir dag;
þú ert athvarf mitt fyrir
og eftir sólarlag.
Þú ert yndið mitt áður
og eftir að dagur rís,
svölun í sumarsins eldi
og sólbráð á vetrarins ís.
Svali á sumardögum
og sólskin um vetrarnótt,
þögn í seiðandi solli,
og söngur, ef allt er hljótt.
Söngur í þöglum skógum
og þögn í borganna dyn,
þú gafst mér jörðina og grasið
og guð á himnum að vin.
Þú gafst mér skýin og fjöllin
og guð til að styrkja mig.
Eg fann ei hvað lífið var fagurt,
fyrr en eg elskaði þig.
Eg fæddist til ljóssins og lífsins,
er lærði eg að unna þér
og ást mín fær ekki fölnað
fyrr en með sjálfum mér.
Ást mín fær aldrei fölnað,
því eilíft líf mér hún gaf.
Aldirnar hrynja sem öldur
um endalaust tímans haf.
Aldir og andartök hrynja
með undursamlegum nið;
það er ekkert í heiminum öllum
nema eilífðin, guð – og við.
(Sigurður Nordal.)
Þín
Svala.
Elsku tengdapabbi, ég trúi ekki að
þú sért látinn, tekinn frá okkur fyr-
irvaralaust. Þegar ég kom inn í þína
fjölskyldu tókuð þú og Svala mér og
mínum börnum opnum örmum, fyrir
það er ég ætíð þakklát. Þú varst víð-
lesinn og mikið menntaður maður, en
jafn blátt áfram manni hef ég ekki
kynnst, þér fannst allt fólk og öll
störf áhugaverð. Þú varst góður eig-
inmaður, faðir og afi. Lífið verður
ekki eins án þín, en minning þín mun
lifa í okkar hjörtum.
Elsku Svala, Haukur, Bjarki, Jó-
hannaog fjölskylda. Guð styrki ykkur
í sorg ykkar
Hver fögur dyggð í fari manns
er fyrst af rótum kærleikans.
Af kærleik sprottin auðmýkt er,
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og hógvært geð
og hjartaprýði stilling með.
(Helgi Hálfdánarson.)
Ósk Gunnarsdóttir
og börn.
Jón Hauksson
✝
Ástkær faðir okkar, sambýlismaður minn, sonur
minn, bróðir okkar, mágur og frændi,
PÉTUR LEIFUR PÉTURSSON,
lést á heimili sínu í Barcelona mánudaginn 7. júlí.
Útför hans verður gerð frá Digraneskirkju
föstudaginn 18. júlí kl. 15.00.
Erna Pétursdóttir, Dagur Pétursson,
Maite Pueyo,
Pétur Guðfinnsson,
Ólöf Pétursdóttir, Jóhannes Karlsson,
Elín Pétursdóttir, Sigurgeir Jónsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EGGERT KONRÁÐSSON
frá Kistu,
lést sunnudaginn 6. júlí.
Útför hans fer fram frá Hvammstangakirkju,
mánudaginn 14. júlí kl. 13.30.
Konráð Eggertsson, Jakobína Guðmundsdóttir,
Ragnheiður Eggertsdóttir, Jóhannes Erlendsson,
Valdimar Eggertsson,
Agnes Magnúsdóttir, Gunnar Konráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.