Morgunblaðið - 31.08.2008, Blaðsíða 44

44 SUNNUDAGUR 31. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún AndreaGuðmundsdóttir
fæddist á bænum
Hruna í Ólafsvík 27.
janúar 1933. Hún
lést á heimili sínu í
Reykjavík aðfara-
nótt 17. ágúst síð-
astliðins. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Þórðarson
útgerðarmaður, f. í
Hlíðarkoti í Fróðar-
hreppi á Snæfells-
nesi 23. október
1885, d. 21. desem-
ber 1935 og Ólafía Katrín Sveins-
dóttir húsfreyja, f. á Staðarfelli í
Fellsstrandarhreppi í Dalasýslu 8.
október 1895, d. í Reykjavík 21.
maí 1985. Systkini Guðrúnar voru
Hallgrímur, f. 18. júní 1916, d. 2.
desember sama ár; Þórður bifreið-
arstjóri, f. 31. ágúst 1917, d. 30.
maí 1992, maki Dagmar Clausen
Axelsdóttir húsfreyja í Kópavogi,
f. 3. desember 1922; Kristín, fyrr-
um verslunarstjóri hjá KRON, f.
23. ágúst 1919, d. 21. ágúst 1996,
maki Magnús K. Jónsson vélstjóri,
f. 10. febrúar 1920, d. 23. sept-
ember 2005; Aðalheiður húsfreyja
í Reykjavík, f. 18. september 1922,
d. 14. febrúar 1990, maki I (ógift)
Þórarinn B. Ólafsson, bifreiðar-
stjóri, f. 12. júlí 1920, d. 7. maí
1977, maki II: Kristján Georg Jó-
steinsson rennismiður, f. 16. júní
1921, d. 4. nóvember 1994; María
húsfreyja í Kópavogi, fluttist með
fjölskyldu sinni til Ástralíu 1968, f.
11. júlí 1927, maki Valdimar Árna-
son bifreiðarstjóri, f. 15. febrúar
1931, d. 12. desember 1978; Nanna
verkakona í Reykjavík, f. 24. ágúst
1929, d. 17. október 1998; Guð-
mundur vélvirki í Hafnarfirði, f. 1.
nóvember 1935, maki Matthildur
Þorkels Matthíasdóttir sjúkraliði,
f. 17. maí 1929, d. 31. júlí 2007.
Sonur Aðalheiðar, Guðmundur G.
Þórarinsson, verkfræðingur, fv.
borgarfulltrúi og alþingismaður,
aðist þaðan árið 1958. Í Sandgerði
byggðu þau hús á Hlíðargötu 24.
Þegar Helgi fórst stóð Guðrún á
þrítugu með tvo syni, tveggja og
þriggja ára, og yngsta soninn
ófæddan. Skömmu síðar fluttist
hún til Reykjavíkur og keypti þar
íbúð.
Synir Guðrúnar og Helga eru: 1)
Kristinn Sveinn, f. 28. apríl 1960,
stúdent frá Verzlunarskóla Ís-
lands 1980, viðskiptafræðingur
frá Háskóla Íslands 1986, meist-
aragráða í rekstrarhagræði frá
Ríkisháskólanum í Virginíu 1990
og meistaragráða í opinberri
stjórnsýslu frá Harvard-háskóla
1996, starfar á aðalskrifstofu Sam-
einuðu þjóðanna í New York.
Kvæntist 25. janúar 1992 Evu
Mjöll Ingólfsdóttur fiðluleikara, f.
22. júní 1962, dóttir þeirra, Andr-
ea háskólanemi í Bandaríkjunum,
f. 6. apríl 1989. 2) Guðmundur
Helgi, f. 29. júní 1961, stúdent frá
MR 1981, vélaverkfræðingur frá
Háskóla Íslands 1986, meistaragr-
áða í rekstrarhagfræði frá Ríkis-
háskólanum í Virginíu 1988, starf-
ar hjá Kögun, maki (ógift) er
Hallfríður Sveinsdóttir gjaldkeri
og launafulltrúi, f. 21. júlí 1962,
dóttir þeirra, Katrín Helga, f. 20.
mars 1997. Fósturdóttir Guð-
mundar og dóttir Hallfríðar er
Kolbrún Dögg Sigurðardóttir,
kennaranemi, f. 27. september
1983, í sambúð með Magnúsi
Gíslasyni, nema í arkitektúr í
Kaupmannahöfn, f. 5. október
1984. 3) Helgi Kristófer, f. 2. mars
1964, íþróttakennari frá Íþrótta-
kennaraskólanum á Laugarvatni
1986, B.A. í alþjóðasamskiptum
frá Háskólanum í Kaliforníu í Los
Angeles (UCLA), meistaragráða í
alþjóðafjármálum frá Brandeis-
háskólanum í Massachusetts,
starfar hjá Icelandair.
Á fjölbreyttum starfsferli vann
Guðrún m.a. við afgreiðslustörf, í
þvottahúsi og sem þerna á milli-
landaskipum. Lengst af vann hún
sem starfskona á barnaleikvöllum
Reykjavíkurborgar, m.a. við
Sörlaskjól, Frostaskjól og Vestur-
götu. Guðrún bjó síðustu æviárin
að Sólvallagötu 84 í Reykjavík.
Útför Guðrúnar fór fram 25.
ágúst, í kyrrþey að ósk hennar.
f. 29. október 1939,
var tekinn í fóstur af
Ólafíu og ólst upp
með Guðrúnu.
Guðrún missti föð-
ur sinn aðeins
tveggja ára gömul og
fluttist með móður
sinni og systkinum til
Reykjavíkur skömmu
síðar. Eftir að hafa
verið á hrakhólum
vegna húsnæðis-
skorts í borginni
fluttist fjölskyldan í
braggahverfið á
Skólavörðuholtinu. Guðrún var
við nám í Reykjavík á bernskuár-
um sínum og lauk þar gagnfræða-
skólanámi. Á sumrin var hún í
sveit í Vatnsdal í Húnavatnssýslu.
Veturinn 1951 til 1952 stundaði
hún nám við Húsmæðraskólann á
Blönduósi.
Guðrún giftist 29. mars 1959
Helga Kristóferssyni, sjómanni og
síðar skipstjóra á vb. Hólmari, f. í
Sandgerði 18. apríl 1937, fórst
með vb. Hólmari út af Alviðru-
hömrum á Mýrdalssandi hinn 29.
nóvember 1963. Foreldrar hans
voru Kristófer Oliversson, útgerð-
armaður á Bjarmalandi í Sand-
gerði, f. 22. ágúst 1894, d. 21. mars
1983, og Þuríður Gísladóttir hús-
freyja, f. 3. júlí 1900, d. 21. ágúst
1983. Systkini Helga voru Kristinn
Sveinbjörn, f. 29. janúar 1920, d. 4.
júní 1943, drukknaði þegar hann
var til sjós á þýska millilandaskip-
inu M.S. Altenfels, sem sökkt var
af tundurskeyti í síðari heimstyrj-
öldinni; Ólína Helga, f. 31. maí
1927, d. 12. nóvember 2004; Oliver
Gísli, f. 26. september 1928; Guð-
laug, f. 28. janúar 1930. Árið 1926
misstu Kristófer og Þuríður dótt-
ur óskírða. Þau skildu.
Guðrún og Helgi hófu búskap í
Sandgerði vorið 1958 en kynni
tókust með þeim í Reykjavík þeg-
ar Helgi var við nám við Stýri-
mannaskólann, en Helgi útskrif-
Það er með miklum söknuði sem
við kveðjum okkar ástkæru móður
sem verið hefur kjölfestan í lífi okkar
frá því við fyrst stigum í þennan
heim. Lát hennar skilur eftir stórt
tómarúm í hjörtum okkar. Á þessum
þáttaskilum er okkur efst í huga
mikið þakklæti fyrir þá einstöku ást
og umhyggju sem hún sýndi okkur
alla tíð. Ávallt hafði hún velferð okk-
ar að leiðarljósi og sá til þess að okk-
ur skorti ekkert á uppvaxtarárunum
þrátt fyrir að það hafi kostað hana
mikla sjálfsafneitun og fórnir. Henni
var mjög umhugað um að við öfluð-
um okkur menntunar og lagði mikið í
sölurnar til að svo yrði. Ekki var þó á
mömmu að heyra að hún sæi eftir
neinu í þeim efnum. Hún hélt fallegt
og snyrtilegt heimili og þrátt fyrir að
hún hefði oftast úr litlu að spila fund-
um við aldrei fyrir því að heimilið
skæri sig úr öðrum heimilum í hverf-
inu, sem flest hver voru dæmigerð
millistéttarheimili þess tíma.
Mamma var lítillát og umfram allt
heiðarleg kona, sem ávallt stóð við
gefin fyrirheit. Sagt er að sjaldan
falli eplið langt frá eikinni, en þess
má geta að móðir hennar hlaut við-
urnefnið „heiðarlega konan“ í
braggahverfinu á Skólavörðuholtinu
af þeim sem hana þekktu. Enda tal-
aði mamma ávallt um móður sína af
mikilli væntumþykju og virðingu og
þangað sótti hún sína fyrirmynd.
Skyldurækni, örlæti, hjartahlýja
og dugnaður eru aðeins fá orð af
mörgum sem koma upp í hugann
þegar við minnumst mömmu og
mannkosta hennar. Þrátt fyrir að
stundum kæmu erfiðar stundir með
tilheyrandi mótlæti var hún alla
jafnan glaðlynd og stutt var í hlát-
urinn. Einkum er það okkur minn-
isstætt hversu sátt og glöð mamma
var undir lok ævi sinnar. Gat litið
stolt yfir farinn veg og lífshlaup sitt,
enda skilað einstöku ævistarfi við
erfiðar aðstæður oft á tíðum. Hún
hugsaði ávallt vel um afkomendur
sína, sem nutu góðs af örlæti hennar
og hjartahlýju. Þrátt fyrir að alast
upp við fremur þröngan kost minnt-
ist hún ávallt æskuáranna með hlýju
og stytti sér oft stundir á efri árum
með því að ganga um æskuslóðir sín-
ar í miðborg Reykjavíkur, og þá
einkum um Skólavörðuholtið. Einnig
fór hún reglulega á sumrin í ferðalög
um landið með Orlofsnefnd hús-
mæðra og ljóst var að hún hafði
mikla ánægju af þeim ferðum.
Mamma var heilsugóð allt til hins
síðasta er hún varð bráðkvödd á
heimili sínu.
Mamma var trúuð kona og lifði í
samræmi við kristileg lífsgildi. Hún
lagði ávallt áherslu á að við tileink-
uðum okkur sömu lífsgildi. Þegar við
lítum yfir farinn veg áttum við okkur
betur á því hversu mikil gæfa það
var að eiga hana sem móður. Þrátt
fyrir að vera ekki rík að veraldlegum
gæðum og þurfa að takast á við
margvíslega erfiðleika á lífsleiðinni
var hún engu að síður farsæl kona og
eigin gæfu smiður. Þegar við minn-
umst hennar, þá finnst okkur henni
ekki vera betur lýst en með eftirfar-
andi ljóðlínu úr einu kvæða Davíðs
Stefánssonar: Þar búa hetjur bak við
lágar dyr.
Elsku mamma, hafðu þökk fyrir
allt. Þú varst sönn hetja. Minningin
um þig mun ávallt lifa í hjörtum okk-
ar. Við biðjum almáttugan guð að
taka þig í faðm sinn.
Þínir synir,
Kristinn, Guðmundur og Helgi.
Um ævi uppeldissystur minnar og
móðursystur, Öddu, eiga við orð
skáldsins:
Svo dylst oft lind und bergi blá
og brunar táhrein skugga falin.
Þótt veröld sjái ei vatnslind þá,
í vitund Guðs hver dropi er falinn.
(Steingrímur Thorsteinsson .)
Í æsku missti hún föður sinn frá
stórum systkinahópi. Ólst upp hjá
móður sinni sem var einstæð móðir.
Glaðvær hljóp hún um í Skóla-
vörðuholtinu grunlaus um hvað biði
hennar í lífinu. „Sjaldan verður ósinn
eins og uppsprettuna dreymir.“
Hún fékk það hlutverk að vinna
fyrir sér strax og aldur og kraftar
leyfðu. Engar aðstæður voru til frek-
ari menntunar eða skólagöngu.
Hún kynntist ung Helga Krist-
óferssyni, stýrimanni og síðar skip-
stjóra. Þau byggðu sér hús í Sand-
gerði og áttu góð ár saman,
eignuðust þrjá syni. En Helgi fórst
með skipi sínu austur af Vestmanna-
eyjum í mannskaðaveðri þegar Adda
átti von á þriðja syninum. Missir eig-
inmanns á besta aldri frá þrem ung-
um sonum. Síðan tókst hún á við það
hlutskipti að ala ein upp þrjá syni
sína við þröngar aðstæður, vann allt-
af láglaunastörf, en kom þeim öllum
til manns, þeir luku allir háskóla-
prófi. Hún innrætti þeim þá mann-
kosti sem best duga og flestir vilja
búa yfir. Mikla gleði fann hún í son-
um sínum og síðar sonadætrum.
Adda hafði sérstaka, sterka skap-
gerð. Hún var hlédræg og samvisku-
söm, óvenju traust, orð hennar voru
betri en loforð margra annarra.
Saga hennar er saga margra ís-
lenskra alþýðukvenna sem vinna
störf sín af samviskusemi og alúð.
Hún sóttist ekki eftir athygli né upp-
hefð en var stoð og stytta sona sinna
og þeirra sem næst henni stóðu. Allt-
af sanngjörn, alltaf réttsýn, vamm-
laus, miklaðist aldrei. Ótrúlegt var
hve henni tókst að láta litlar tekjur
hrökkva til þess sem gera þurfti.
Helst koma manni í hug sögur æv-
intýranna um grautarpottinn sem
aldrei tæmdist.
Hennar hefur ekki verið getið í
fjölmiðlum en ef steinarnir fengju
mannamál mundum við heyra margt
sem dást má að. Ég sendi fjölskyldu
hennar mínar samúðarkveðjur.
Guðm. G. Þórarinsson.
Það er mikil sorg í hjarta mínu á
þessari stundu. Er ekki laust við að
mér finnist blákaldur raunveruleik-
inn sár, söknuðurinn mikill. Hvernig
lýsir maður tilfinningum sorgar,
saknaðar og sársauka? Orð eru fá-
tækleg á svona stundu en minning-
arnar um þig geymi ég í hjarta mínu.
Vinskapurinn, heiðarleikinn og allt
það sem getur prýtt góða konu. Þú
fórst í gegnum lífið með hugprýði.
Minningarnar eru ómetanlegar og
þær myndir sem um hugann fara eru
mér dýrmætari en öll myndasöfn
veraldar. Með vináttu að veganesti
er maður aldrei einn á ferð. Þú varst
vönduð persóna með viðkvæma lund.
Á góðri stundu glöð og skemmtileg.
En tímar komu sem þú varst þjökuð
af áhyggjum, þá voru daprari stund-
ir. Við sem þekktum þig best skild-
um þig vel. Í lífinu er gæðum og
lukku ekki alltaf réttlátlega útdeilt.
En þér hlotnaðist mikil gæfa. Eign-
aðist þrjá mannvænlega syni sem þú
studdir til mennta. Og hafa þeir til-
einkað sér þá fyrirmynd sem þér
tókst að skapa. Lífsspeki þín svo
aðdáunarverð, einföld og tær. Enda
umvöfðu synir þínir þig ást og hlýju
eins og þú hafðir sjálf sáð til.
Það var vorið 1958 að yngsti bróð-
ir minn Helgi, sem var að ljúka námi
í Stýrimannaskólanum í Reykjavík,
kom heim í Sandgerði með unga og
fallega konu. Hafði hann kynnst
henni í Reykjavík. Þau gengu í
hjónaband og byggðu sér hús í Sand-
gerði. Lífið blasti við ungu hjónun-
um. En lífið er nú sannanlega ekki
samfellt vor, en skip hans fórst með
allri áhöfn. Hann þá 26 ára og áttu
þau von á þriðja barni og það elsta
þriggja ára. Erfið ár tóku við hjá
ungri ekkju. Hún flutti til Reykja-
víkur, þaðan sem hún kom. Lífsbar-
áttan tók við sem lauk með þeim
hætti er ég hef lýst. Þrátt fyrir allt
held ég að mágkona mín hafi í hjarta
sínu elskað lífið og guð. Og nú þegar
sál hennar hefur breytt um form og
farin úr þeim líkama sem hana hefur
hýst í 75 ár þakka ég henni allar þær
góðu minningar sem hún skilur eftir
hjá mér. Ég óska henni guðsbless-
unar og velfarnaðar á nýjum stigum.
Guðlaug Kristófersdóttir
Máshólum 2.
Það fór ekki svo að mér gæfist tóm
til að kveðja hana Öddu. Enda fátt
eitt sem gaf í skyn að kveðjustund
væri í nánd. Tíðindin voru sannar-
lega óvænt, og sláandi, ekki við öðru
að búast, þar sem ég hafði frá blautu
barnsbeini verið heimangangur á
heimili hennar og frænda minna.
Þau samskipti voru ætíð mikil og ná-
in, ótímabært og skyndilegt fráfall
Helga, móðurbróður míns, fyrir
meira en fjórum áratugum, leiddi
það af sér að Adda var þá ung kona
orðin ekkja með frændur mína á
unga aldri, og þar af einn ófæddan.
Það hefur því vísast leitt af sjálfu
sér, í fjölskyldu sem fyrir slíkum
missi verður, að fólk þétti raðirnar
og hefur það alla tíð sýnt mikla og
nána samstöðu. Ég sótti mikið til
Öddu og frænda minna þriggja, ekki
ofsagt að þeir hafi reynst mér sem
eldri bræður. Frændur mínir voru
ólatir að sýna ungum pilti heiminn,
minningar af ferðum á kappleiki,
kvikmyndasýningar og margskyns
viðburði eru óteljandi, og ófáar voru
ferðir mínar vestur í bæ til að taka
hús á fólkinu þar og eiga saman góða
stund.
Þó að maður væri ekki hár í loftinu
fór það aldrei svo að Adda gæfi sér
ekki tíma til að spjalla við pilt yfir
mjólkurglasi, það eru vandfundnar
þær manneskjur sem höfðu jafn lát-
lausa og þægilega nærveru og hún. Í
seinni tíð, voru svo tilefnin önnur, en
ekki síður ánægjuleg. Er maður var
sjálfur búinn að stofna til fjölskyldu
brást það aldrei að Adda og frændur
mínir kæmu til að samgleðjast okkur
við ýmis tímamót því tengd. Ekki
man ég önnur áramót en þau að fjöl-
skyldurnar tvær hafi komið saman
til að samfagna nýju ári og njóta
góðrar samveru. Það er eftirminni-
legt hversu mjög Adda gladdist yfir
sístækkandi barnahóp okkar hjóna,
enda var hún gefin fyrir börn og
starfaði við umönnun þeirra um
langa hríð. Ekki hvarflaði annað að
mér en við myndum hittast von bráð-
ar og Adda myndi slá mér enn fleiri
gullhamra fyrir vænlega og öfluga
fjölskyldustefnu! Þær stundir verða
nú ekki fleiri, ég sakna þeirra mjög
og þakka. Missir frænda minna,
Kidda, Gumma og Helga, og vensla-
fólks þeirra er okkur öllum ljós.
Við, fjölskyldan í Hafnarfirðinum,
sendum þeim öllum hugheilar sam-
úðarkveðjur og biðjum Guð að
geyma Öddu, vinkonu okkar.
Kristinn Helgi Guðjónsson.
Guðrún Andrea
Guðmundsdóttir
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919