Morgunblaðið - 09.09.2008, Qupperneq 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Garðar Jón-asson fæddist í
Reykjavík 12. sept-
ember 1964. Hann
lést á heimili sínu
þriðjudaginn 2.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
Garðars eru hjónin
Hafdís Ásmunds-
dóttir f. 26.8. 1932
og Jónas Garðars-
son f. 29.7. 1931 d.
3.5. 2001. Tvíbura-
systir Garðars er
Guðrún, hjúkr-
unarfræðingur. Maki Sig-
urbergur Kárason. Börn þeirra
eru Snorri, Ásdís, Dagur og
Hildur.
Að loknu grunnskólanámi
stundaði Garðar
nám við Fjöl-
brautaskólann í
Breiðholti og hóf
að því loknu störf
hjá Sölunefnd
varnarliðseigna.
Þar starfaði hann
til ársins 2000 þeg-
ar hann lét af
störfum af heilsu-
farsástæðum.
Hann var einn af
stofnendum fé-
lagssamtakanna
Hugarafls og tók
virkan þátt í starfi þeirra til
dauðadags.
Útför Garðars fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Á bakkanum trén bláu
er bíða kvöldsins
Þegar sólskinið deyr
á vörum fljótsins
verða þau svört, lifandi
og læsast um hvarma þína
Glitrandi hófför
á himni myrkursins
þekja slóð þína draumsóley
í dúnmjúku faxi næturinnar
Yfir marbláu grasinu
grípa hendur þínar gullin fiðrildi
Farvegur lífsins
fellur um sofandi augu
sem ég elska
(Þuríður Guðmundsdóttir.)
Guðrún.
Kæri Garðar, ég hefði ekki getað
ímyndað mér að þú værir á förum.
Þegar ég var lítil og kom til Íslands í
fríum hlakkaði ég alltaf til að hitta
þig og ömmu og afa. Mér er minn-
isstætt hvað þú varst duglegur að
leika við mig og Snorra. Líka þegar
þú heimsóttir okkur til Svíþjóðar og
við fórum saman til Íslands með
flugi, bara þú og ég, og studdum
hvort annað á leiðinni. Þegar við
komum heim til þín, í Álfheimana, þá
fengum við alltaf ís, spiluðum saman
tölvuleiki og stundum varð bíla-
brautin fyrir valinu. Þú fannst alltaf
einhver umræðuefni og við sátum og
spjölluðum saman. Ég vildi að við
hefðum hist oftar, þú hafðir alltaf
tíma fyrir okkur krakkana. Fyrr í ár
hjálpaði ég þér með myndavélina
sem þú fékkst í jólagjöf. Á myndavél-
inni voru takkarnir svo litlir að þú
áttir erfitt með að ýta á þá og spurðir
mig: „Af hverju getur þú þetta en
ekki ég?“ Ég svaraði: „Garðar, þú
getur alveg, ef þú safnar bara svona
nöglum eins og ég.“ Þú hlóst, og
sagðist þá þurfa að fara að hætta að
klippa þær. Ég man líka eftir því
þegar þú fórst til Akureyrar í keppn-
isferð. Þú komst heim með stóran
bikar, ekki fyrir fyrsta sætið, heldur
fyrir að vera góður félagi. Ég var
voðalega stolt af þér fyrir að hafa
unnið þennan bikar og titillinn lýsir
þér vel.
Ég mun sakna þín, elsku frændi
minn.
þín
Ásdís.
Farinn er drengur góður. Til til-
veru þar sem hann finnur ekki leng-
ur til.
Ég kynntist Garðari fyrir tæpum
fjórum árum þegar ég gekk í Hugar-
afl. Á fyrsta fundinum sýndi hann
mér einstaka hlýju og athygli sem
yljaði mér. Stundirnar með Garðari
urðu margar þegar á leið. En í ferð
Hugarafls til Húsavíkur fyrir um
tveimur árum kynntist ég enn frekar
hversu nærvera hans var hlý og ein-
læg og hann sérstakur maður.
Garðar átti sér ákaflega fagran
innri mann. Hann var hlédrægur en
kom þó sínum skoðunum vel til skila.
Ég kveð Garðar með væntumþykju
og virðingu.
Tilfinning
leiftur í augum
lítur á mig.
Ég verð hin unga kona.
og ég man
þegar lífið var þjáningarlaust
og fagurt
(Úr Geðveik ljóð.)
Herdís Benediktsdóttir
Elsku Garðar, nú ertu farinn frá
okkur og hefur fengið hvíldina miklu,
eftir mikil og erfið veikindi þar sem
þú stóðst þig eins og hetja. Enda
ertu hetja í augum okkar.
Það var alltaf gott að koma í Hug-
arafl þegar þú varst þar. Þú tókst á
móti okkur með faðmlagi, sama
hversu illa sem þér leið eða hversu
glaður þú varst. Þú varst alltaf svo
blíður og góður, rólegheitamaður,
sem maður gat alltaf stólað á. Þú
varst nú ekki hár í loftinu, en alltaf
leit maður upp til þín. Þú, ásamt
nokkrum öðrum, stofnaðir félaga-
samtök sem hafa bjargað ótal mörg-
um lífum, félagið Hugarafl. Þú stóðst
fast við þínar skoðanir og voru flestir
alltaf sammála þér, því þú hugsaðir
svo rökrétt og skynsamlega um hlut-
ina. Við sáum bara núna um daginn
hvað þú varst stoltur af félaginu þínu
þegar við vorum með mótmælin við
kínverska sendiráðið, það fór ekki
mikið fyrir þér, en maður sá að þú
varst stoltur af því að eiga hlut í þeim
gjörningi.
Alltaf gat maður hlegið mikið þeg-
ar þú fékkst þín æðislegu hláturs-
köst, þar sem þú hlóst svo hátt og
innilega. Eins mikill húmoristi sem
þú varst. Svo vantaði ekki flottheitin
á þig, þú varst alltaf svo snyrtilegur
og vel klæddur.
Nú síðast þegar við sáum þig, var
mikið dregið af þér, og það fór mjög
lítið fyrir þér og maður vildi að við
hefðum getað kvatt þig almennilega,
en maður veit aldrei hvenær kallið
kemur. Það er gott að vita að þú fórst
í friði og ró heima hjá þér, kvaldist
ekki á einhverri stofnun, heldur
heima í kringum þitt dót. Hvíldu í
friði, elsku vinur, þú verður alltaf í
hjarta okkar. Við vottum fjölskyldu
Garðars, stofnendum og meðlimum
Hugarafls, sem og öllum sem þekktu
hann, okkar innilegu samúð.
Alexía og Þórdís
(Layla og Dísa).
Það var ys og þys í bænum, enda
dagur menningarnætur runninn
upp. Um miðjan dag labbaði ég niður
Laugaveginn og fyrir utan Kaffi
Hljómalind stóð Hugaraflshópurinn
og bauð vegfarendum upp á „ókeypis
faðmlög“. Ég sá Garðar með opinn
faðminn. Vegfarandi með stóran
hund í bandi tók faðmlaginu fagn-
andi og hundurinn vildi líka faðmlag
sem var auðsótt mál. Það byrjaði að
rigna, ég leitaði mér skjóls og Garð-
ar kom til mín. Tveir ungir menn
komu aðvífandi, annar þeirra stans-
aði fyrir framan Garðar og sagði
með einlægni, „Heyrðu, ég vil faðma
þig“.
Garðar var ötull baráttumaður
fyrir velferð geðsjúkra, þoldi illa
óréttlæti og valdbeitingu. Hann var
einn af stofnendum Hugarafls, hins
jákvæða krafts sem lýst hefur upp
umræðuna og hefur haft ótvíræð
áhrif og breytt viðhorfi almennings.
Hann var frumkvöðull verkefnis-
ins NsN, sem byggist á því að fólk
með reynslu af geðsjúkdómum
kannar gæði þjónustu þ.e. spyr not-
endur hvað sé gott við þjónustuna og
hvað megi betur fara.
Garðar minn, mér finnst ég ríkari
maður eftir að hafa kynnst þér. Nú
ert þú kominn í þann heim þar sem
faðmlög þykja sjálfsögð. Ég votta
nánustu ættingjum samúð mína og
einnig Hugaraflshópnum.
Eiríkur Guðmundsson.
Í dag kveðjum við Hugaraflsfólk
einn af stofnendum hópsins okkar,
Garðar Jónasson. Fyrir fimm árum
hittust nokkrir einstaklingar í
Grasagarðinum með brennandi
áhuga á geðheilbrigðismálum og
stofnuðu Hugarafl. Þetta voru bæði
notendur og fagfólk. Fljótlega kom
Garðar með nafnið á samtökunum
og það var Hugarafl. Þetta fræ sem
sáð var þarna er nú orðið að stórum
fallegum garði.
Eitt af stærstu verkefnum Hugar-
afls er notendakönnunin NSN, not-
andi spyr notanda, og var Garðar
upphafsmaður verkefnisins. Honum
var alla tíð efst í huga hagsmunamál
og réttur fólks með geðraskanir. Tók
Garðar að sér ýmis verkefni fyrir
næstu árin. En hans sterkasta hlið
var sú hlýja og umhyggja sem hann
sýndi nýliðum og í raun og veru öll-
um. Stærð Hugarafls hefur marg-
faldast á þessum fimm árum og
verkefnin eru mýmörg. Út frá Hug-
arafli spratt afleggjarinn Hlutverka-
setur, þar sem unnið er að NSN,
fræðslumálum í skólum o. fl.
Það er með sárum söknuði sem við
kveðjum Garðar. Hann byggði Hug-
arafl upp og nú verðum við að taka
við og halda hans góða starfi áfram.
Berjast í geðheilbrigðismálum í hans
anda.
Við vottum móður hans og öðrum
aðstandendum samúð okkar. Guð
blessi Garðar vin okkar.
Hugarafl.
Garðar Jónasson var hversdags-
hetja sem sannaði með lífi sínu að
þrátt fyrir þunga bagga sem hann
bar frá fæðingu hafði hann kjark og
baráttuþrek til að samlaga sig að
hefðbundnum aðstæðum í þjóðfélag-
inu og vildi umfram allt aðstoða aðra
í sömu sporum og hann var í sjálfur
til að gera hið sama.
Þannig kom Garðar að stofnun
Hugarafls, samtaka notenda sem
hafa átt við geðræna erfiðleika að
stríða. Markmið samtakanna er m.a.
að auka virkni og þátttöku í atvinnu-
lífinu. Þetta eru stórmerk samtök
sem hafa komið miklu til leiðar á
skömmum tíma. Var Garðar mjög
virkur í þessum félagsskap.
Garðar sýndi það í verki að ein-
staklingum við sömu aðstæður og
hann sjálfur var í eru allir vegir færir
í atvinnuþátttöku. Þannig starfaði
Garðar til margra ára hjá Sölu varn-
arliðseigna sem aðstoðarmaður við
sölu bifreiða og tækja sem boðin
voru út. Leysti hann þessi störf vel af
hendi og eignaðist marga vini og
kunningja í gegnum þetta starf. Var
hann enginn eftirbátur hvað varðar
stundvísi og viðveru á vinnustað.
Íslendingar ættu að gefa samtök-
unum Hugarafli og þeirri starfsemi
sem þar fer fram meiri gaum. Sann-
leikurinn er sá að það kemur öllum
vel að starfskraftar meðlima þeirra
séu nýttir sem best.
Við sem þekktum Garðar kveðjum
hann með söknuði. Hann heldur bar-
áttunni örugglega áfram á nýjum
slóðum.
Alfreð Þorsteinsson.
Ég vil fyrst og fremst þakka fyrir
að fá að kynnast Garðari, hann var
sannur vinur. Ég dáðist að hugrekki
hans og elju. Við vorum nýlega búin
að ræða saman um ánægju hans af að
sjá Hugarafl verða eins og það er í
dag. Við vorum sammála um að við
ættum þar sanna vini og hvað það
væri gott að finna stuðninginn sem
við fáum frá hvert öðru. Þetta rædd-
um við þegar við fórum að skoða
kettlinga og hann langaði svo í einn.
Það skildi ég vel og við ræddum hvað
hlýja og nánd við dýr gerði manni
gott. Ég spurði Garðar hvað hann
sæi Hugarafl verða stórt. Hann
hugsaði sig smá stund um og bros-
andi, með fallegu augun sín ljómandi,
svaraði hann „bara stórt“.
Ég á mikið eftir að sakna Garðars;
flottu skyrturnar hans – sérstaklega
vindlaskyrtan – á fundum, á helgar-
hitting. Húmorsins hans, hláturs,
tjáningu augna hans og þegar Garð-
ar var símamær. Við munum halda
áfram því góða starfi sem Garðar
byrjaði á sem einn stofnenda Hugar-
afls.
Ég votta móður hans og öðrum
ástvinum mínar dýpstu samúð.
Elsku Ragnhildur, missir þinn er
mikill en mundu að við í Hugarafli
stöndum saman í anda Garðars.
Takk fyrir allt, elsku Garðar Hug-
araflsengill.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín vinkona,
Lena.
Garðar Jónasson
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
VALDIMAR REYNIR BJÖRNSSON
frá Framnesi,
lést á Borgarspítalanum fimmtudaginn
4. september.
Útför hans verður gerð frá Flugumýrarkirkju laugar-
daginn 13. september kl. 14.00.
Systkini hins látna og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN JÓNA JÓNSDÓTTIR,
Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést föstudaginn 5. september.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju
mánudaginn 15. september kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Dvalarheimilið Höfða.
Börn hinnar látnu.
✝
Systir mín,
JÓRUNN DYRSET MURPHY,
lést á heimili sínu Orlando Florida.
Fyrir hönd eiginmanns Bill Murphy,
Gunnar Dyrset.
✝
Elskulegi maðurinn minn,
BENEDIKT REYNIR VALGEIRSSON,
Sigtúni 45,
Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hulda Karlsdóttir.
✝
Móðir okkar,
LJÓTUNN JÓNSDÓTTIR,
áður Holtsgötu 37,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
sunnudaginn 7. september.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn
12. september kl. 13.00.
Pálmi Jónsson,
Reynir Guðmundsson.