Morgunblaðið - 20.09.2008, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 2008 33
víkur, þá fór ég að kunna að meta enn
betur að geta komið til ömmu og afa á
Goðabraut, því ég skildi það eftir því
sem ég eltist og þroskaðist, að það er
ekki sjálfgefið að eiga svona góða
ömmu og afa sem sýndu mér svona
mikinn kærleik og væntumþykju.
Það var því alltaf eitt af okkar fyrstu
verkum þegar við komum heim til
Dalvíkur að kíkja á Goðabraut og svo
var það alltaf fastur punktur að
stoppa hjá þeim í smá stund áður en
lagt yrði í hann suður aftur. Síðast-
liðið vor kom amma í síðasta skipti
suður til Reykjavíkur. Hún og afi
voru í Reykjavík í nokkra daga og
mér þykja alveg einstaklega dýr-
mætar þær stundir sem við áttum
saman þá. Heilsan hennar ömmu var
reyndar ekki sem best um þetta leyti
en alltaf var hún tilbúin að leggja það
á sig að taka til eitthvað gott með
kaffinu og reyna að gera allt sem
best fyrir mig. Hún vissi líka að ég
kunni að meta það. Við sátum svo oft
í dágóða stund og ræddum málin;
hvað væri að frétta af Dalvíkinni og
oft bar fótboltann á góma. Hún
amma var jú einn helsti stuðnings-
maður minn í boltanum og fylgdist
vel með öllum mínum leikjum alveg
fram til hinstu stundar og gladdist
alltaf mjög innilega þegar það gekk
vel hjá mér. Mér þykir mjög vænt
um það. Elsku afi, þinn missir er að
sjálfsögðu mestur. Ég bið því góðan
guð að vera með þér og styrkja þig í
sorginni sem þú ert nú að takast á
við. Hún amma var einstök kona, ein-
stök amma. Elsku amma mín, takk
fyrir allt!
Atli Viðar.
Þeirri staðreynd að amma Kristín
er látin er erfitt að kyngja. Ófáum
skólafríum var eytt í vellystingum
hjá afa og ömmu á Dalvík og þar hef-
ur mér alltaf fundist best að vera
enda stjanað við mig líkt og prins-
essu. Bróður mínum og frændum
fannst nú stundum að það væri gert
óþarflega mikið fyrir mig en það
fannst ömmu nú ekki, ég væri nú
einu sinni eina ömmu- og afastelpan.
Þau skipti sem Atli Viðar var látinn
passa mig, sem var nú ekki sjaldan,
kom amma oftar en ekki að mér þar
sem ég var að skoða öll fínu fötin og
skartið hennar eða þá að við Atli vor-
um bæði uppáklædd í föt af þeim afa.
Amma mín var nefnilega pæja og
ekki fannst henni leiðinlegt þegar ég
sagði henni það, hringdi stundum í
mig þegar hún var að fara eitthvað
út, bara til að segja að ég væri að
missa af miklu því nú væri amma sko
pæja.
Síðustu dagar ömmu voru
strembnir en enginn bjóst við því
sem brátt varð staðreynd. Öll fjöl-
skyldan var hjá ömmu síðasta daginn
og ég veit að þannig vildi hún hafa
það. Því þó að Andri Freyr, bróðir
minn, og Alísa kærasta hans hafi ver-
ið farin suður þegar hún lést þá veit
ömmu gott að hann Andri sinn hafi
komið. Stundin sem ég átti með Atla
frænda er án efa það sem kom mér út
af stofunni eftir að þetta var yfirstað-
ið. Ef hann hefði ekki setið hjá mér
og talað við þá hefði verið erfiðara að
fara frá ömmu. Enda vissi amma mín
einna mest um mig af öllum og erfitt
að geta ekki leitað ráða hjá henni.
Daníel litli strákurinn okkar Ei-
ríks skilur nú ekki alveg hvar hún
amma á Dalvík er en það kemur með
tímanum. Hann er nú ekkert lítill
afa- og ömmukall og veit hvern hann
á að tala við þegar hann vill meiri ís.
Því þrátt fyrir ungan aldur þá veit
hann að afi á Dalvík á alltaf ís handa
honum og segir ekki nei þegar hann
biður um annan. Elsku amma mín, ég
kveð þig með bæninni sem þú kennd-
ir okkur barnabörnunum
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þín ömmustelpa,
Silja.
Sem barn var ég svo lánsamur að
fá að fara norður á Dalvík til ömmu
minnar í nánast öllum fríum. En þar
bjó líka móðurbróðir minn Friðþjóf-
ur og Kristín hans kona og sjálfsagt
var ég alveg eins mikið hjá þeim eins
og ömmu. Enda leið mér vel þar.
Kristín, sem ég kallaði aldrei annað
en Krillu, var sérstaklega hlý kona
og mér fannst ég vera einn af heim-
ilisfólkinu. Mér hefur verið sögð sú
saga að einhverju sinni þegar ég kom
heim í kvöldmat til ömmu spurði hún
hvar ég hafði verið og ég svaraði:
„Nú hjá hinni ömmunni“. Þá hafði ég
farið með Krillu fram í Bakkagerði til
foreldra hennar og datt ekki annað í
hug en þar væri amma mín líka, enda
var mér tekið sem slíkum þar.
Þegar ég vildi fara í sveit en gekk
illa að fóta mig hjá ókunnugum sá
Krilla að þessum pilti dygði ekkert
nema það besta og bað Björn bróður
sinn fyrir mig.
Hún var fjölskyldumanneskja og
var umhugað um að fjölskyldan héldi
saman. Því sinnti hún með ýmsu
móti, t.d. með því að hafa alltaf kaffi í
Bakkagerði daginn sem réttað var í
Tungurétt í Svarfaðardal. Þar komu
saman þeir úr Bakkagerðisfjölskyld-
unni sem því gátu við komið. Krillu
var einnig í mun að halda á lofti
minningunni um ömmu mína og afa
og einhverju sinni þegar við afkom-
endur þeirra hittumst hélt hún um
þau smá-tölu sem gaf þeim okkar
sem ekki til þekktu innsýn í líf þeirra.
Þannig gætti hún þess að hið liðna
gleymdist ekki. Það gerði hún líka
með því að safna saman gömlum
munum tengdum Bakkagerði og
stilla þeim upp þar. Þar er orðinn til
lítill vísir að byggðasafni, ýmsir
gamlir munir úr daglegu lífi fjöl-
skyldunnar sem ekki eru notaðir
lengur.
Þegar ég eignaðist sjálfur fjöl-
skyldu var henni tekið með sömu
hlýjunni og ég hef alltaf mætt. Á
Fiskidaginn mikla tóku þau Lilli á
móti okkur nokkrum sinnum, stolt af
bænum sínum og sveitinni. Þannig
eigum við ótal minningar frá heim-
sóknum á Goðabrautina þar sem við-
mótið var alltaf hið sama, hlýja og
umhyggja.
Og er það ekki þannig sem við vilj-
um flest að okkar sé minnst: að við
skiljum eitthvað gott eftir okkur í
hugum náungans? Það gerði Kristín
Gestsdóttir svo sannarlega í ríkum
mæli. Fyrir það er ég þakklátur.
Þórarinn Bjarnason.
Elsku Kristín. Takk fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman í þessi 9
ár sem ég hef verið hluti af fjölskyld-
unni. Alltaf fannst mér jafn notalegt
að koma til ykkar á Goðabraut, sitja
og spjalla um daginn og veginn. Þú
hafðir svo góða nærveru og manni
leið alltaf svo vel í kringum þig.
Mér fannst svo gott hvað þú tókst
mér vel þegar ég kom inn í fjölskyld-
una, betri tengdaömmu var ekki
hægt að biðja um. Þú varst amman
sem allir hefðu viljað eiga.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Friðþjófur, ég bið góðan
Guð um að styrkja þig á þessum erf-
iða tíma.
Minning um yndislega konu lifir í
hjörtum okkar allra.
Eva Þórunn.
Í dag kveðjum við Kristínu frænku
mína eða Krillu eins og hún var alltaf
kölluð. Hún er svo nátengd öllum
mínum æskuminningum. Mikill sam-
gangur var á milli heimilanna í
Smáravegi 8 og Goðabraut 22, enda
ekki langt að fara. Aldrei man ég
samt eftir því að hún skipti skapi, þó
örugglega hafi oft gengið mikið á hjá
okkur krökkunum. Man bara eftir
henni brosandi og alltaf svo jákvæðri
og það breyttist ekkert þó hún þyrfti
að glíma við erfið veikindi sem sigr-
uðu svo að lokum.
Þegar ég var að stíga mín fyrstu
skref í skrifstofuvinnu þá naut ég
hennar handleiðslu því ég leysti hana
af á skrifstofunni í Frystihúsinu á
Dalvík. Seinna lágu leiðir okkar aftur
saman þegar Lionessuklúbburinn
Sunna var stofnaður. Þar var hún
alltaf tilbúin að leggja sitt af mörk-
unum og starfaði með þeim til ævi-
loka.
Hún var líka mjög frændrækin og
þegar sonur minn fæddist heklaði
hún handa honum teppi og sagðist
vilja umvefja hann frænkuhlýju. Það
var svo gott að vera með henni því
hún hafði svo góða nálægð og alltaf
var hún tilbúin að klappa manni á
bakið ef á þurfti að halda.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Með þessum orðum vil ég þakka
Krillu frænku minni fyrir vinsemd og
hlýhug um ævina.
Kæru Friðþjófur, Björn, Þor-
steinn og fjölskyldur, við hjónin
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Helga Kristín Árnadóttir.
Þökk fyrir störf þín, dugnað og dáð
og djörfung í orði og verki,
nafn þitt mun lengi hjá lýð vera skráð
og lifa þitt hugsjóna merki.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Það er skammt stórra högga á
milli hjá okkur í Lionsklúbbnum
Sunnu er við nú sjáum á eftir annarri
klúbbsystur okkar á þessu ári yfir
móðuna miklu. Kristín okkar elsku-
leg, við kveðjum þig klökkar í huga
að sinni og þökkum þér samfylgdina
um leið og við minnumst allra
ánægjustundanna sem við áttum
saman bæði í leik og starfi. Kristín
var ein af stofnendum klúbbsins okk-
ar og gegndi þar trúnaðarstörfum
hafði alltaf gott til málanna að leggja,
vandaði mál sitt, setti það fram af hó-
værð og á hana var hlustað. „Vertu
gætinn í gagnrýni og örlátur á við-
urkenningu. Byggðu upp en rífðu
ekki niður.“ Þessi siðaregla lýsir
henni vel.
Elsku Kristín, síðustu mánuðir
hafa verið þér erfiðir en aldrei var
kvartað, þú varst hetjan okkar, nú er
stríðinu lokið og þú komin til betri
heima og vonandi til hennar Hrannar
okkar. Vertu ætíð góðum Guði falin,
við söknum þín sárt. Ástvinum þín-
um öllum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minningin um
góða konu lifir í hugum okkar.
Fyrir hönd klúbbsystra þinna í
Lionsklúbbnum Sunnu,
Kolbrún Pálsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir, tengdamóðir
og amma,
SIGRÚN ÓLAFSDÓTTIR
kennari,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 17. september.
Útför hennar verður gerð frá Háteigskirkju fimmtu-
daginn 25. september kl. 13.00.
Ragnar Kærnested,
Valgerður Guðmundsdóttir,
Bylgja Kærnested, Gizur Bergsteinsson,
Örvar Kærnested, Harpa Ævarsdóttir,
Dröfn Kærnested, Kristinn Guðjónsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, dóttir og systir,
STELLA AUÐUR AUÐUNSDÓTTIR,
Tjarnarbóli 2,
Seltjarnarnesi,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 17. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Auðun Gilsson,
Fjóla Stefánsdóttir,
Stella Eyjólfsdóttir,
Sæmundur Auðunsson,
Björn Eyjólfur Auðunsson,
Steinunn Auðunsdóttir,
Ásdís Auðunsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæra
HREFNA SIGURGÍSLADÓTTIR
lést á Landspítala háskólasjúkrahúsi sunnudaginn
14. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á Víðinesi og
deild B-2 Landspítalanum í Fossvogi fyrir frábæra
umönnun og alúð.
Guðný Sigurgísladóttir, Gísli J. Ástþórsson,
Ástþór Gíslason, Erla Gunnarsdóttir,
Hrafnkell S. Gíslason, Ragnheiður Gísladóttir,
Hólmfríður Gísladóttir, Kristín Erla Boland
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
RÓSA S. AÐALSTEINSDÓTTIR
frá Kristnesi í Eyjafjarðarsveit,
lést þriðjudaginn 16. september.
Útför hennar fer fram frá Grundarkirkju
fimmtudaginn 25. september kl. 13.30.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á
hjúkrunardeildinni Sel við FSA fyrir alúð og umönnun.
Brynjólfur Ingvarsson,
Ingvar Guðni Brynjólfsson,
Jón Aðalsteinn Brynjólfsson, Arnheiður Kristín Geirsdóttir,
Davíð Brynjólfsson,
Brynjólfur Brynjólfsson, Sigríður Hulda Arnardóttir,
Hjálmar Stefán Brynjólfsson, Jóna Hlíf Halldórsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ARNFRÍÐUR RÓBERTSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hlíð,
áður til heimilis að Furulundi 1c,
Akureyri,
andaðist á dvalarheimilinu Hlíð 17. september.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 26. september kl. 13.30.
Herborg Káradóttir, Geir Örn Ingimarsson,
Pálmi Kárason,
Stefán Kárason, Margrét Haddsdóttir,
Steindór Kárason, Jóna Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.