Skinfaxi - 01.12.1932, Qupperneq 2

154
SKINFAXI
a'ðstöðu, sem nauðsynlegur er til góðs og giftusamlegs
árangurs af sameiginlegum átökum kennarastéttar
og almennings um uppeldi starfhæfra manna í land-
inu. Það er eitt af göfugustu iilutverkum framtíðar-
innar, og mun geta af sér margfalda blessun, ef sam-
an fer alúð stéttarinnar og vinarþel og skilningur
almennings. Og mér þykir vænt um að hafa fengið
þetta tækifæri til þess að kveðja þessu máli liljóðs
einmitt á meðal ykkar ungmennafélaganna i landinu.
Umræðuefni mitt að þessu sinni er einn þátturinn
í uppeldi kennarans og tamningú, ]). e. „Codex ethi-
cus“ lcennaranna — félagsreglur þeirra og siðalög.
Þið vitið öll hvað átt er við með Codex ethicus.
Það eru óskráð siðalög, sem myndast innan ákveðins
starfslióps, venjur, sem smám saman fá bindandi
gildi, án þess að menn hafi nokkuru sinni sérstak-
lega undir þau gengizt. Og þessi siðalög eru marg-
þætt. Þau fjalla venjulega um þrennt. 1. Starfið,
hversu það skuli vinna, lil þess að geta lalizt hlut-
gengur í stéttinni. 2. Samtök stéttarinnar og fram-
komu út á við. 3. Persónuleg viðskipti sléttarhræðr-
anna, og einkum þau, er gerast fyrir opnum tjöld-
um, í ræðu eða rili.
Eg gæti til dæmis bent á nokkur þessara óslcrif-
uðu laga: Læknir t. d. neitar aldrei sjúklingi um að-
stoð, þó að óvíst sé um borgunina, ef hann hlvðir
siðalögum sinnar stéttar. Hafi einhver annar læknir
fjallað um sjúkling áður og ekki komið að liði, þá
segir hann aldrei, að ráð Iians Iiafi verið vitleysa
eða Iyf hans skaðleg. Það er ekki af hlífð við hinn
lækninn, heldur af vitundinni um það, að traust
fólksins á stéttinni er hezta tryggingin fyrir árangri
af störfum hennar, og oft sú eina. Preslur notar sér
aldrei, eða lætnr ekki uppi, það sem honurn er sagt
sem sálusorgara í veikindum eða hörmum, — ef hann