Skinfaxi - 01.12.1932, Qupperneq 8

160
SKINFAXI
allir flokkar aukna menntun alþýðu á stefnuskrá
sinni — vegna kjósendanna. Þaó er sjálfsagður
möskvi í því pólitíska sálnaneti allra flokka. Og i
sumum flokkum eru áliugamenn, sem neyta aðstöðu
sinnar þegar hún gefst til þess aö hrinda fram nokkr-
um framkvæmdum, byggja nýja skóla eða koma á
hagkvæmara starfsfyrirkomulagi í einliverri grein.
En reynsla allra Ianda sýnir, að skólaáhugi allra
stjórnarvalda leitar sér jaínan forms í framkvæmd-
um, sem ekki kosta verulega nema í eitt skipti fyrir
öll, en geta síðan staðið lengi til lofs og fagurs vitn-
isburðar. Þegar svo þar kemur, að nógu þykir eytt,
er framkvæmdum hætt. Svo verður guð og forsjónin
að skera úr því, hvort nýju skólarnir hafa ráð á að
launa hæfum starfsmönnum. En ef farið er að at-
huga hag og starfsskilyrði kennaranna eftir eina slíka
framfaraatrennu, þá sýnir jjað sig jafnan, að þar
hefir furðu lítið unnizt á. Umbætur á launakjörum
kennaranna, útbúnaði skólanna o. s. frv. hafa lítil
skilyrði til þess að verða að pólitískum notum. Þar
hverfur liver eyrir jafnharðan í djúp lífsþarfanna,
verður enginn minnisvarði. Þessi hefir orðið saga
allra slíkra umbóta, nema þar sem fólkið, sem börn-
in á, heimtar að annan veg sé gert. Alla sína stéttar-
sigra og menningarsigra verður kennarinn að vinna
fyrir hendur ])ess fólks, sem hann starfar með. Og und-
ir sæmilegum liag kennarans og starfsskilyrðum er
árangur starfs hans óendanlega mikið kominn. Sá
hluti þjóðarinnar, sem stendur með fjöregg hennar i
höndunum, má ekki vera svo loppinn, að liætta sé á,
að hann glopri því niður.
Og hver er svo niðurstaðan af öllu þessu. Að kenn-
ararnir verða að slcipa scr einarðlega í þétta, mark-
vísa fylkingu um menningarkröfur sinar og hags-
munakröfur, en kosta jafnframt til þess allri alúð