Skinfaxi - 01.12.1932, Síða 23

SKINFAXI
175
því og kannske enn fjær, en þeir voru á morgni lífsins,
þcgar þeir tóku að keppa að því, með sinar björtu
æskuvonir að leiðarljósi.
Það væri óréttmætt og ástæðulaust að ásaka liina
stóru og bjartsýnu alþýðuæsku fyrir það, þótt hún
þrái að vinna sig upp úr sinni eigin stétt. Það er livort-
tveggja, að flestum er það í eðli borið, að hyggja það
fegurst sem fjarri er og hin eftirsóttu veraldargæði
■eru alveg mátulega fjarri fátæku ungu alþýðufólki til
þess að verða skoðuð í ljósi rómantískrar lirifningar
og svo er liitt, að eitt af því fyrsta, sem blessuð hörnin
skynja hér í þessum syndum spillta heimi, er það, að
mennimir eru misjafnlega mikið virtir eða verðlagðir,
eftir því livað þeir gera, eftir því hvað þeir eru ríkir,
•eftir því livað þeir liafa ráð á að veita sér mikil lífs-
þægindi og eftir ýmsu öðru, sem liin ómótaða harnssál
drckkur í sig og dregur sínar ályktanir af. Þess vegna
•er það eklci nema sjálfsagt og eðlilegt að fátækir og
framgjarnir unglingar ke])pi að því að Iiefja sig burt
frá því umhverfi, sem þeir hafa alizl upp við.
Á sama hátt verður það eðlilegt og skiljanlegt, að fá-
tækir foreldrar óska börnum sínum meira veraldar-
gengis, en þeim var sjálfum auðið að ná.
Allir vita hve mæddar og þreyttar mæður verða
hamingjusamar, ef synir þeirra komast í Jjægilegar
stöður, þótt ekki sé gripið á meira. Þá er hitl ekki síð-
ur alkunnugt, live fátækir, gamlir og gigtveikir feður
verða léttstígir og tindilfættir í kringum ríka tengda-
syni.
III
Mér þykir ástæða til, áður en lengra er haldið út í
þessa sálma, að vikja nokkuð að annarri Iilið þessa
máls, lilið sem virðist kannslce í fljótu bragði stinga
nokkuð í stúf við þær staðreyndir, sem hent hefir verið