Skinfaxi - 01.02.1934, Blaðsíða 62

62
SIvINFAXI
skilningi, að hjálpa æskunni lil að ná þessu marki,
styðja heiniilin í uppeldisstarfi þeirra. Þess vegna
verður að miða alþýðufræðsluna við þarfir einstak-
linganna, kröfur þcss lífs, sem æskilegt er og mögu-
legt, að almenningur lifi í þessu landi. Eg liefi lýst
að nokkru, í sundurlausum dráttum, einstökum atrið-
um, sem mér liafa þótt athygliverð í starfi Gagnfræða-
skólans á ísafirði. Mig skortir vitanlega kunnugleika
til að leggja nokkurn dóm á heildarárangur af starfi
skólans. En það, sem eg liefi kynnzt af sjó og lieyrn
um skólastarfið, virðist mér bera vott um svo ein-
læga viðleitni í því að vinna að markmiði skólans,
sem um er getið að framan, að þess sé vert, að skóla-
menn og alþýða veiti þvi atliygli.
Þegar eg spurði skólastjórann, Lúðvig Guðmunds-
son, livort hann væri ekki ánægður með árangurinn,
vildi iiann lílið um það segja, annað en það, að „þetta
cr allt á bvrjunarstigi, en eg vona, að við sémn á
réttri leið“.
Þannig talar áliugasamur og leitandi skólamaður..
Hann veit, að gildi skólastarfs er einmitt í ]ivi fólgið,
að viðfangsefnin eru óþrjótandi og leitin að sannleik-
anum jafn óendanleg og þroskamöguleikar mannlegr-
ar sálar. Góður kennari stendur aldrei í stað. Góður
skóli byggir starf sitt á því, að láta nemendur sína
atliuga sjálfa, vinna, hugsa og framkvæma, eins og
sjálfstæðar, lifandi verur.
Mér finnst það hera ísfirðingum gott vitni, hve skól-
inn er vel sóttur. Það er trúa min, að íslenzk alþýða
skilji og mcti alla viðleitni skólamanna, sem miðar
að því, að þeir vinni verlc sitt vel.
Aðalsteinn Eirílcsson.