Skinfaxi - 01.02.1934, Qupperneq 69

SKINFAXI
69
im og vit ríkra seni fátækra. Allir þurfa að læra a5
liugsa nieð cinlægni og alvöru um sjálfa sig og gagn-
vart umhverfi sinu. U. M. F. hafa aðeins i fáum grein-
um trúarsetningar og stimplaðan sannleika. Þau hoða
æskunni að leita sannleikans sjáll'. Mörgum unglingi
hafa þau kennt að leita sannlcikans með alúð og kappi.
U. M. F. þykjast sjá það, að allar skipulagsþætur verði
veigalitil úrræði, cf fólkið er nautnasjúkt, liugsunar-
laust, kærulaust, ístöðulítið og ófélagslynt. Þess vegna
reyna þau að vekja æskulýðinn lil að frelsa sig sjálf-
ur frá þessum ódyggðum og knýja hann jafnframl tiT
að leita þess skipulags, sem hetur hentar frjálsum og
þroskuðum mönnum. Fyrir vikið segja þeir, sem telja
sig forverði allra sanninda, að við þorum ekki að lnigsa
til enda liugsunina um að vinna alþýðustéttina upp.
Eg er reiðubúinn að viðurkenna, að Skúli Guðjónsson
sé mér fremri í þessari deilu, þegar liann hefir bent
mér á mcð skýlausum rökum cilt einasta dæmi ])ess
einhvers staðar að, að þeim mönnum, scm ekki mátti
treysta, Iiafi verið bjargað frá félagslegri óhamingju.
Auðvitað á eg hér ekki við einstaklinga, sem hafa ver-
ið sviflir vilja sínum.
Svo er það að endingu trúarjátning. Fyrir fjórum
árum ræddum við nokkrir skólabræður á Núpi talsvert
mikið spurninguna: Á hvað trúir þú? Upp úr þeim
umræðum varð til trúarjátning i þessum fimm grein-
um:
1. Eg trúi á slarfið.
2. Eg trúi á hugsunina.
3. Eg' trúi á ástina.
4. Eg trúi á heimilið.
5. Eg trúi á mátt minn og megin.
Þetta var rökstutt eitlhvað á þá leið, að einungis
fyrir starf sitt gæti maðurinn orðið nýtur og uppbyggi-