Skinfaxi - 01.05.1943, Blaðsíða 4

6
SKINFAXI
Ekki liafði Aðalsteinn að staðaldri unglingaskóla, en
ofl tók hann að sér vissa nemendur sína og var þeim
sem hezti hróðir eða faðir. Þetta var lípnum fundið til
fbráttu, var talið að vlli öfund milli harnanna og væri
hlutdrægni. En stundum hafði Aðalsteinn fundið sér-
átaka liæfileika lijá þessum nemöndum, sem hann vildi
glæða eða að hann hauð inn í stofuna sína hörnum, sem
ekki áttu að góðu að hverfa heima. Þegar ekkjan stóð
ein uppi með barnahópinn, heimilisfaðirinn drukknað-
ur, voru samúðarorð Aðalsteins ekki mörg, lijartalagið
kom fram í fáorðri. alúð og hugulsemi við smælingjana,
ér þeir léku sér i nágrenni við húsið hans. Smæsta þjóð-
ib, Færeyingar, varð honum sérstaklega hjartfólgin.
Ofl fékk harn, sem engu gat launað, fallega jólagjöf frá
Aðalsleini. Lif Aðalsleins var gjöf til handa smælingj-
unuin.
; Hér í Reykjavik vakti Aðalsteinn athygli á sér fyrir
ágæta kennarahæfileika, er hann hafði gerzt kennari
við Austurbæjarskólann. Hann heitti nýjum aðferðum,
en aðalatriðið var, að liann var af öllum huga sínum
og mætti i starfinu fyrir börnin. Kennslustofan varð
eins og lieimili og helgidómur um leið. Sumir skildu
varla, hve vænt Aðalsteini þótti um stofuna sína.
Aðalsteinn var ekki allra. Oft var liann og einn.
Noklcur beizkja gróf um sig með honum samfara sjúk-
lcika. Fáir virtust muna eftir leiðbeiningu síra Magnúsar
Helgasonar: „Sýnið Aðalsleini lraust.“ En nú liafði um
skeið verið að hirta. Aðalsteini hefir áreiðanlega lilýnað
við þann sóma, er starfshræður hans sýndu honum, er
þeir kusu hann formann sambands síns. Þeim er og
þettá ævinleguí- heiður. Að baki Aðálsteins voru aldrei
nein máttarvöld stjórnmálaflokkanna. Val hans til for-
ystunnar var vottur heillirigðs félagsanda, að láta verð-
leika ráða mannvirðingum. Gott er og þess að minnast,
að fræðslumálastjórnin skipaði Aðalstein námsstjóra
fyrir Vesturland. Kom liér enn fram sú réttsýni, að