Skinfaxi - 01.04.1951, Blaðsíða 2

2
SKINFAXI
— Starfið er inargt en eitt er bræðrabandið,
boðorðið hvar sem þér í fylking standið,
hvernig sem striðið þá og þá er blandið
það er: Að elska, byggja og treysta á landið.
Þá mun sá Guð, sem veitti frægð til forna
fósturjörð vora reisa endurborna.
Þá munu bætast harmasár þess liorfna,
hugsjónir rætast. Þá mun aftur morgna.
Þannig kvað góðskáldið Hannes Hafstein, og á líka
strengi slógu aðrir ljóðmæringar aldamótanna. Æsku-
lýður landsins tók undir og hóf tafarlaust baráttuna
til lausnar hinum mörgu verkefnum, sem biðu vinnandi
handar og vaknandi huga. Hann skildi vel, hversu
mjög á hann var treyst til skjótra átaka og djarfrar
athafnar og hverjar kröfur ættjörðin gerði yfirleitt á
hendur honum um uppbyggingarstarfið og þá ekki
sízt að því er horfði til baráttunnar fyrir fullkomnu
sjálfstæði þjóðarinnar. Unga fólluð tókst að sínu leyti
á hendur forustu um málefnin á áður óþekktum félags-
legum grundvelli og skóp með sér styrk samtök um
land allt. Var af svo eldlegum áhuga tekið á verkefn-
unum, að slíks munu fá dæmi með oss. Að sjálfsögðu
fór starfsemin eftir ýmsum og oft ólíkum farvegum,
en eigi að síður sameinaðist hún að lokum í einni elfu,
sem har með sér l'rjómagn og gróðurkyngi hvarvetna
um lendur hins þjóðfélagslega athafnasviðs.
I dag, á hátiðarstund, er rétt að hafa i huga sögu
ungmennafélaganna á upphafsskeiði og raunar á hún
að vera hverjum góðum Islendingi nærtæk og ætíð hin
hugstæðasta. Og ungmennafélögum er það ekki aðeins
nauðsyn, heldur og einnig skylda, að halda hinni björtu
fortíð ungmennafélagastarfsins á lol'ti og vita það, að
því aðeins verða skrefin stigin fram á við til góðs, að
fulls samræmis kenni við hana.
Auk þess verður að telja, að eigi hafi í annan tíma