Skinfaxi - 01.11.1955, Blaðsíða 38

134
SKINFAXI
„Ég stóð í þeirri meiningu, að ég væri að vinna kyn-
þætti mínum mikið gagn,“ sagði hann. Þá hvíslaði
einn vinstri sinnaður vinur hans þvi að honum, að
myndin hefði vei'ið lieimsveldisáróður, og hann hefði
túlkað þar negra eftir forskrift hinna hvitu. Robeson
reiddist, gaf allar tekjur sínar af myndinni til negra-
góðgex’ðastarfsemi og í'eyndi aftur og aftur að fá fi-um-
myndina keypta.
Það var um þetta leyti, sem Paul Robeson fór í fyi'sta
sinn til Rússlands. Löngu seinna, árið 1948, skýi’ði hann
bandarískri þingnefnd fi'á því, hvernig honum hefði
líkað þessi heimsókn sín þangað, og hvers vegna hann
hefði sent Paul son sinn í skóla í Ráðstjórnai'ríkjunum.
„Þar gekk ég um i fyrsta sinn með fullkomnum virðu-
leik,“ sagði liann. „Minnihlutaþjóðflokkar höfðu þar
óendanlega meiri möguleika en ég hefði t. d. í Miss-
issippi.“
Fleiri ferðir til Ráðstjómai’i'íkjanna fylgdu á eftir.
Robesonlijónin tóku Evrópu fram yfir Bandaríkin og
Rússland fram yfir önnur Evrópulönd. Þau hjónin
hefðu ái’eiðanlega setzt að í Moskva, ef Robeson hefði
ekki talið sér skylt að útbreiða trú sína á hið nýja ljós.
8.
Vafalaust munu margir segja, að Paul Robeson hafi
orðið kommúnistum að bi'áð, og ýmsir munu aumka
hann fyrir það. Afstaða hans sjálfs er þó skýlaus: Hann
fer eftir sinni eigin sannfæringu, brautin er bein, engin
fórn of stór. Meðaumkun myndi hann mæta með stakri
fyrirlitningu. Og þótt hin pólitíska starfsemi hans hafi
stundum verið helzt til bamaleg á undanförnum árum,
á hann þó enn fjölda vina og aðdáenda báðum megin
Atlantshafsins. Honum fyrirgefst meira en öðrum. Þeg-
ar hann fei’ðaðist milli mestu sönghalla heims á árun-
urn fyrir stríð, var hann glaður og hamingjusamur i