Skinfaxi - 01.08.1988, Side 12

Simdíþróttin í mikilli
/
framför á Olympíuári
Á skrifandi stundu, í byrjun ágúst, hefur
Olympínefnd Islands ekki valið en-
danlega, það sundfólk sem keppa mun í
sundi á Olympíuleikunumí Seoul, sem
hefjastþann 17. septembern.k. Þrírsund-
menn hafa náð þeim viðmiðun-
arlágmörkum sem Olympíunefndin setti
eftir tillögum frá Sundsambandi íslands.
Það eru þau Eðvarð Þór Eðvarðsson,
Magnús Már Olafsson og Ragnheiður
Runólfsdóttir. Aðrir þrír sundmenn hafa
náð árangri sem er mjög nálægt
viðmiðunartímunum og eru því líklegir til
þess að ná þeim á næstu dögum. Það eru
þau Ragnar Guðmundsson, Bryndís
Olafsdóttirog Amþór Ragnarsson. Hérer
ætlunin að velta vöngum yfir sundkeppni
Ólympíuleikanna og reyna að spá í þær
sundgreinar sem ofangreint sundfólk mun
keppa í á leikunum.
Spennandi og jöfn keppni
í Seoul
Sundkeppni Ólympíuleikanna hefur
alltaf verið mjög jöfn og spennandi. í
Seoul verður hún örugglega mun
skemmtilegri en á leikunum 1980 og
1984. Ástæða þessa er að á leikana 1980
mættu ekki margar þjóðir sem framarlega
eru í sundíþróttinni. Nægir þar að nefna
Bandaríkin, Kanada, Vestur-Þýskaland
o.fl. Á leikana í Los Angeles mætti ekki
sundfólk frá t.d. Austur-Þýskalandi,
Sovétrfkjunum og mörgum öðrum
sterkum sundþjóðum. Allt bestasundfólk
heimsins hefur því ekki mæst í keppni á
Ólympíuleikum síðan 1976, í Montreal.
Öll þau heimsmet sem sett voru á
leikunum 1976 hafa verið bætt, sum
þeirra margoft. Aðeins einu sinni hafa
sterkustu sundmenn og konur heimsins
mæst í keppni síðan 1976, það var á
heimsmeistaramótinu í Madrid á Spáni
árið 1986. Þarþótti árangurinn ekki alltof
góður að mati sundsérfræðinga. Helstu
ástæður þess voru að mönnum fannst
sundlaugin ekki nógu hröð og einnig að
keppendur margra þjóða veiktust af
magapínu. Það verður því örugglega hart
barist um sekúndubrotin og lítið gefið
eftir í hinni jöfnu keppni þar sem aðeins 1
til 2/ 100 úr sekúndu skilja oft á tíðum að
sigurvegarann frá öðru sætinu.
Sundkeppni Ólympíuleikana í Seoul
verður einnig að nokkru leyti öðruvísi en
oft hefur verið áður á þessu mesta
sundmóti á ferli hvers sundmanns. Áður
fyrr voru það Bandaríkjamenn sem áttu
langflesta ólympíumeistara í sundi. Þeir
sigruðu í flestum sundgreinum og nærri
undantekningalaust í öllum boðsund-
unum. Á leikunum í Munchen voru það
t.d. aðeins Ástralir sem eitthvað höfðu í
Bandaríkjamennina að segja. Þar sigraði
þó Svíinn Gunnar Larson í 400 m.
fjórsundi með aðeins 2/1 ooo úr sekúndu.
Fljótlega eftir þetta sund var reglunum
breytt á þann veg að einungis var mældur
munur á tímum sundfólksins í 1/100 úr
sekúndu. JapaninnTakasaki sigraði mjög
Guðmundur Harðarson skrifar.
óvænt í 100 m. bringusundinu, eftir að
hafa verið síðastur eftir 50 metrana. Á
leikunum í Montreal má segja að
Bandaríkjamenn og A-Þjóðverjar hafi
skipt öllum gullverðlaununum á milli sín,
með þeirri undantekningu þó að Bretinn
David Wilkie sigrað í 200 m. brin-
gusundinu.
Nú er öldin önnur. Margar þjóðir hafa
komið fram á sjónarsviðið með sundfólk á
heimsmælikvarða. Danir, Svisslendin-
gar, ítalir, Belgar, Ungverjar, Rúmenar,
Búlgarir o.m.fl. þjóðir hafa þjálfað upp
sundfólk sem er ífremstu röð. Einnig væri
vert að telja ísland og Costa Rica í þessum
hópi. Ein aðal ástæða þessarar þróunar er
sú að nýjar þjálfunaraðferðir og kunnátta
í þjálffræði og sundtækni hefur breiðst út
Rjóminn afsundfólki lslands. Frá vinstri: Guðmundur Harðarson, þjálfari, Eðvarð
Fór Eðvarðsson, Magnús M. Ólafsson, Hugrún Ólafsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Ragnheiður Runólfsdóttir, Bryndís Ólafsdóttir, Arnþór Ragnarsson og Friðrik
Ólafsson, þjálfari.
12
Skinfaxi