Skinfaxi - 01.12.1995, Blaðsíða 79

UMFÍ
salnum á Hlemmi sem geymir marga
merka og skemmtilega gripi eins og til
dæmis geirfuglínn fræga sem talib er
að hafi verið sá síðasti sinnar teg-
undar.
Umtalsverð vakning hefur orðið
mebal þjóða heims um nauösyn þess
að vakta og vernda umhverfið. Al-
þjóðlegum samningum á sviði nátt-
úruverndar fer sífellt fjölgandi og er
það vel því þeir eru vettvangur fyrir
samvinnu ríkja að umhverfismálum.
Hvernig mál þróast er náttúrlega
undir okkur sjálfum komið. Ábyrgðin
er okkar og það sem vib, hinn al-
menni borgari ásamt stofnunum og
félagasamtökum, getum gert er ómet-
anlegt. Gamla góða máltækið; „Margt
smátt gerir eitt stórt" er að sjálfsögðu
í fullu gildi. Við verðum að sýna stað-
festu, nýta okkur þá þekkingu sem
fyrir hendi er og ganga ekki um of á
náttúruna. Eða eins og skáldib Jónas
Hallgrímsson sagði:
„Náttúrufrœðin er allra vísinda indœl-
ust, og nytsemi hennar harla mikil og
margfaldleg. Hið líkamlega líf mannsins
hér á jörðu er, að kalla má, allt saman
komið undir náttúrunni og réttri þekk-
ingu á þeim hlutum, er hún framleiðir.
Alls konar afli, aðdrættir á sjó og landi
og allar vorar handiðnir og kaupverslun
manna á meðal þarf slíkrar þekkingar
við, eigi það ekki allt saman að mistak-
ast. Náttúruvísindin forða oss fyrir marg-
fóldu tjóni, veita oss œrinn ávinning og
auka þannig farsæld manna og velmeg-
un."
Höfundur
Þóra Jónsdóttir
starfsmaður Náttúrufrœðistofnunar
íslands og áhugamanneskja
um umhverfismál