Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1945, Blaðsíða 8

Sigurjón Á. Ólafsson
fyrrv. alþingismaður, átti tvenns konar afmæli
fyrir skömmu. Hann varð sextugur að aldri og
átti 25 ára starfsafmæli sem formaður Sjó-
mannafélags Reykjavíkur, og er það út af fyrir
sig einsdæmi, að sami maður skuli fara með for-
mennsku í jafn fjölmennum og að sumu leyti
sundurleitum félagsskap í svo mörg ár og á
jafnmiklum umrótatímum. Vafamál er, hvort
nokkur á eftir að leika það eftir Sigurjóni. Það
er því ekkert undarlegt, þótt sjómenn hafi vilj-
að votta honum þakklæti sitt og virðingu. Hitt
hefði verið mesta furða, hefðu þeir ekki gert
það, eftir allt, sem hann hafði lagt á sig til að
fá kjör þeirra bætt. Þó mun fáa hafa órað fyrir
því, að það yrði með þeim myndarbrag, sem
varð, aðra en þá, sem þekkja sjómannastéttina
íslenzlui og rausn hennar. Hún gerði bæði sér
og Sigurjóni hinn mesta sóma, og munu þess
vart dæmi, að nokkur íslendingur hafi hlotið
jafnmikið þakklæti fyrir störf sín.
Sigurjón var um mörg ár fulltrúi sjómanna á
alþingi, og nú nýtur hann þess, að hann gleymdi
því aldrei, hverra umboðsmaður hann var, og
gleymdi aldrei að koma málum þeim á fram-
færi, er hann áleit að verða mundu sjómönnum
til heilla. Þess vegna nýtur hann nú óskoraðs
trausts allra sjómanna, hvar í flokki sem þeir
standa.
Brá nú svo við, að eftir þetta varð Sigurður
eigi fyrir aðsóknum, og enginn varð framar
neins undarlegs vai' í búðinni.
Guðm. Guðmundsson
frá Ófeigsfirði skráði.
Enn segir Húsavíkfil sín
Fyrir eina tíð sagði Einar skáld Benediktsson,
sem hér um slóðir var vel kunnugur, að allir
fglendingar gætu lifað á Tjörnesi. Þá var gamli
Tjörneshreppur einn hreppur, sem nú eru þrír
hreppar, Reykjahreppur, Húsavíkurhreppur og
Tjörneshreppur. Þannig leit hann á lífsskilyrði
hér á Húsavík og nágrenni, en hún var þá eins
og nú miðstöð Tjörneshrepps og þeirra kjarn-
miklu sveita Þingeyjarsýslu, sem að Húsavík
liggja.
En hvað sem menn nú á dögum vilja segja
um framsetningu skáldsins, þá verður aldrei á
móti því mælt, eins og oft hefir verið bent á
bæði i ræðu og riti, að hér á Húsavík eru mjög
ákjósanleg skilyrði til lands og sjávar fyrir fjöl-
breyttan atvinnurekstur, sem gæti íramfleytt
fjölda fólks.
Eitt af því, sem bendir svo greinilega á Húsa-
vík, er hafsíldin, og hpn hefir gert það síðan
síldveiði hófst hér við Norðurland. Og svo
minnti síldin svo áþreifanlega á Ilúsavík í sum-
ar, er hún fagnaði fyrsta forseta íslands, herra
Sveini Björnssyni, með því að sýna honum
fjölda síldveiðiskipa að veiðum hér rétt framan
við höfnina, og þrátt fyrir það, að allir gerðu
sitt til að fagna forseta fslands, þá mun honum
liafa þótt mest til þess koma að sjá síldina og
skipin að veiðum svo nærri landinu.
í upphafi síldveiða hér við Norðurland komu
Norðmenn fljótt auga á Húsavík sem mjög vel
setta fyrir síldariðnað og sóttu um að fá að
byggja hér síldarverksmiðju. En ráðamenn
þorpsins sáu þá ekki lengra fram í tímann en
það, að þeir leyfðu ekki byggingu síldarverk-
smiðjunnar. Það var ógæfa Húsavíkur, því það
er víst, að hefði fengizt þá að byggja hér síldar-
verksmiðju, væri Iiúsavík nú einn með stærstu
síldariðnaðarbæjum landsins eða máske stærst-
ur.
Ekki hefir það heldur farið fram hjá íslenzku
síldveiðimönnunum, hvað hentugur staður Húsa-
vík er til síldariðnaðar, og má í því sambandi
benda á einróma meðmæli þeirra með byggingu
hafnarinnar hér og stórrar síldarverksmiðju.
Þá má og geta þess, að Farmanna- og fiski-
mannasamband íslands hefir skorað á þing og
stjórn að hraða framkvæmdum á þessum mann-
virkjum hér, og er sú áskorun mikils virði, þar
sem vitað er, að þann félagsskap skipa fyrst og
fremst menn, sem hafa bæði vit og þekkingu á
s j ávarútvegsmálum.
öllum ætti og að vera það ljóst, hvað brýn
VÍKINGUR
8