Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1945, Blaðsíða 13

verður því nokkurt húsnæði þar umfram í bili,
eftir að sjómannaskólarnir flytja þar inn. Þetta
er alþingismönnum og öðrum vitanlega kunnugt
um, og hafa því margir litið það vonaraugum.
Og ekki alls fyrir löngu stóð upp einn fulltrúi
(S.-Þingeyinga) á þingi, greindur og reyndur
skólamaður, og flytur tillögu um það, að þetta
umfram-húsnæði verði innréttað fyrir geð-
veikrahæli!!
Hvernig stendur á þessu?
Meðan ekki er vitað að ábyrgðarlausir glannar
darki um sali alþingis og stíli þingskjöl og til-
lögur, verða menn að líta á tillögur, fluttar þar,
sem alvörumál. Áminnzt tillaga er ótrúleg, en
hún er staðreynd. — Ber nú að skoða þessa til-
lögu eins konar títuprjónsstungu og lítilsvirð-
ingu á málefnum sjómanna. — Skólamálið er
þeim hugðarefni. — Eða er hugsanlegt, að hátt-
virtir þingmenn beri fram í öðrum tilgangi aðra
eins endemis-vitleysu ?
Sjómannaskólinn er byggður fyrir kennslu og
allur búnaður miðaður við það. í sölum þessa
glæsilega menntaseturs eiga næstu mannsaldr-
ana að glymja gleðiraddir mikils hluta hinna
þrekmestu æskumanna þjóðarinnar. Og þaðan
eiga þeir að flytja út á lífsbrautina góða mennt-
un og endurminningar um glaðværð og göfgandi
skólalíf. Geðsjúkt fólk og sá ömurleiki, sem
ávallt er því samfara, á ekkert erindi í þetta
hús.
Flestir skólar hér í bæ eru í húsnæðisvand-
ræðum, eftir því sem þeir færa út kvíarnar.
Með þessu er engan veginn haldið fram, að
ekki þurfi að sjá tauga- eða geðveiku fólki fyrir
góðu húsnæði, síður en svo. Það er eitt af mörg-
um vandamálum, sem þjóðfélagið þarf að leysa
á sómasamlegan hátt. En það er svo fjarri skóla-
málum sem austrið er vestrinu. Og að hugsa sér
það, að geðsjúkir menn og hin glaða æska eigi
samleið um sömu dyr, er vægast sagt fjarri öll-
um sanni.
Það hafa þegar heyrzt raddir um það, að sér-
greinar sjómannastéttarinnar fengju fulltrúa í
þeirri nefnd, sem væntanlega hefir á hendi yf-
irstjórn sjómannaskólans, þegar til kemur. Er
slíkt vel við eigandi. Meðan slíkar endemistillög-
ur geta komið fram á hæstu stöðum um hugðar-
mál sjómanna, eins og sú, sem hér hefir verið
gerð að umtalsefni, er allra veðra von, og ekki
ófyrirsynju þótt verið sé á verði og nokkur
fyrirhyggja við höfð af hálfu sjómannanna
sjálfra.
H. J.
Ritstjóraskipti
Vikingurinn er þeim sköpum háður sem önn-
ur rifc, að ritstjóraskipti eiga sér stað öðru
hvoru. Við áramótin síðastliðin tók ég undirrit-
aður, sem síðastliðin þrjú og hálft ár liefi verið
ritstjóri Víkings, við öðru starfi. Og kemur því
frá þessum áramótum nýr ritstjóri að blaðinu,
Gissur ó. Erlingsson.
Um leið og ég hætti störfum vil ég nota tæki-
færið til þess að þakka alla þá vinsemd, sem ég
hefi notið í ritstjórnarstarfi mínu þessi ár, og
fram hefir komið í ótal myndum.
Það hefir glatt mig allan þann tíma hvílíkum
vinsemdum blaðið hefir átt að fagna víðsvegar
um landið, allt frá innsta dal til yztu annesja,
sem fram hefir komið í óteljandi bréfum, sem
blaðinu hafa borizt. útbreiðsla þess er í örum
vexti, enda fullur vilji þeirra, sem að blaðinu
standa, að gera það svo vel úr garði sem frek-
ast er unnt, jafnframt því sem þetta eina opin-
bera málgagn íslenzkrar sjómannastéttar nýtur
þeirra kærleika, sem þjóðin hefir á sjómönnum
sínum.
Eg vil nota tækifærið til þess að þakka öllum
útsölumönnum blaðsins fyrir það mikla starf,
sem þeir hafa lagt af mörkum til þess að efla
velgengni og viðgang þess, sem aldrei verður þó
að verðleikum metið. Og óteljandi öðrum ein-
staklingum, sem á margan hátt hafa sýnt blað-
inu hina mestu vinsemd og gert manni á þann
hátt starfið léttara og ánægjulegt.
Eg get ekki neitað því, að það er með allmikl-
um trega að ég hætti starfi við blaðið, því það
hefir ávallt verið svo ánægjulegt; en þar um
er aðeins sjálfum mér að kenna, enda í því
trausti gert, að mér takist í mínu nýja stai’fi
að vinna íslenzkri sjómanna- og útvegsmanna-
stétt nokkurt gagn.
Að lokum vil ég þakka meðstarfsmönnum
mínum þessi ár þeirra fórnfúsa og óeigingjarna
starf í þágu blaðsins og óska starfi þeirra allra
heilla, jafnframt því, sem ég mun eins og þeir
og aðrir góðir sjómenn, hvort sem á landi eru
eða sjó, leggja minn skei’f eftir getu til þess að
þetta sameiginlega ástfóstur okkar allra, Sjó-
mannablaðið Víkingur, megi lifa sem lengst og
dafna sem bezt, íslenzkri sjómannastétt til hag-
sældar.
Halldór Jónsson.
VtKINGUR
13