Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1949, Blaðsíða 33

var til svo langrar ferðar, nema því aðeins að
skerða farmrúmið um of. Vélarnar voru einnig
ófullkomnar og bilanir þeirra því tíðar. Ein-
hver mestu vandkvæðin voru þó fólgin í ótrú
þeirri, sem flestir höfðu á gufuskipum, en hún
var lengi mjög rótgróin. Sem dæmi þess má
nefna, að kunnur maður, dr. Dionysius Lardner,
ritaði í blað eitt í Liverpool 12. desember 1835,
að menn gætu alveg eins bollalagt um fastar
gufuskipaferðir til tunglsins, eins og til
Ameríku.
En þrátt fyrir alla þessa örðugleika, tókst 27
ára gömlum verkfræðingi, Isambard Brunel, að
stofna gufuskipafélag til Atlantshafsferða, og
átti sú félagsstofnun eftir að hafa úrslitaþýð-
ingu fyrir þróun þessa máls. Bar hann fram
tillögur sínar á stjórnarfundi brezka félagsins
„The Great Wes-tern Railway Company“ og
leizt mönnum svo vel á hugmynd hans, að í
októbermánuði 1935 var ákveðið að efna til sér-
staks félags til að hrinda málinu í framkvæmd.
Félag þetta, er nefndist „The Great Western
Steamship Company“, lét þegar hefjast handa
um byggingu gufuskips samkvæmt tillögum
Brunels. Skipið hljóp af stokkunum í júlimán-
uði 1837 og hlaut nafnið „Great Western“. Skip-
ið var smíðað í Bristol, 1340 smálestir að stærð,
212 feta langt, 35 feta breitt og 23 feta djúpt.
Það var úr tré, mjög sterkbyggt, eins vandað-
asta herskip, og ekkert til sparað. Vélin var 750
hestöfl. Kolarúmið var fyrir 700 smálestii’, en
þegar það var fullt, gat skipið ekki lestað nema
200 tonn af vörum. Var og ætlunin, að skipið
flytti aðallega farþega. Voru 128 farþegarúm
á fyrsta farrými en 20 á öðru farrými. Áhöfn
skipsins var 60 menn.
Borðsalurinn í „Great Western" var 75 feta
langur og 21 fet á breidd. Þótti á þeim tíma
mikið til hans koma.
Þegar er skipið hafði hlaupið af stokkunum,
var það dregið til London, þar sem vélin var
sett í það og unnið að undirbúningi Ameríku-
ferðar.
I marzmánuði 1838 var skipið tilbúið. Lagði
það þá af stað frá London til Bristol, en þaðan
átti Ameríkuferðin að hefjast.
Á leiðinni til Bristol vildi það óhapp til, að
eldur varð laus í skipinu. Tókst þó að slökkva
hann, áður en hann gerði verulegan skaða, en
þetta atvik varð til þess, að langflestir hinna
væntanlegu farþega fylltust ótta og skelfingu
og hættu við að fara með þessum voðalega far-

5 V

British Queen (1839).
V I K I N G U R
315