Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1950, Síða 17

Frá SúöarleiSangrinum. SúSin tekur vatn í Norömannahöfn.
sú að raunin, að er við komum inn á fjörðinn,
lagði yfir þessa sótsvörtu þolcu, sem gerir geig
hverjum græðisherja, nema því óblauðari sé,
og snerum við því út á rúmt haf aftur unz
birti, er fram af hádegi leið, og hin grænlenzka
sumarsól hafði með mildi sinni vikið hinni vá-
legu gýgi til hliðar.
Fórum við svo sem leið liggur inn á f jörðinn
framhjá Fagurey og Færeyingaböfn og lögð-
umst fyrir akkeri á hinni svokölluðu Suður-
höfn, sem við héldum til við lengst af, þann
tíma, er við dvöldum í leiðangrinum.
Þaðan blasir við nokkur hluti Norðmanna-
hafnarinnar að norðanverðu við fiörðinn og
lágu þar inni Eldborgin og fylgiskip hennar
og Hugarnir frá ísafirði, ásamt mörgum norsk-
um skipum. íslenzku skipin heilsuðu Súðinni
með því að hefja íslenzka fánann að hún._____
Áhöfnin.
Mér þykir rétt að drepa á hvernig leiðangur
þessi var skipaður mönnum og tækjum.
Við vorum á Súðinni um 60 manns. bar af
um 13 kvinnur. Skal fyrstan nefna Steindór
Hjaltalín, sem var leiðangursstjóri. Skipstióri
var Bernharð Pálsson. Þar næst komu stýri-
menn. Fyrsti stýrimaður Georg Guðmundsson
(að mig minnir; ég skal geta þess, að ég get
ekki ábyrgst faðerni neinna, er ég nefni, bví
að á sjónum eru látin duga þau nöfn, er notuð
eru til daglegra þarfa, og maður grennslazt
minna eftir því, sem er óviðkomandi praktík-
inni). Annar stýrimaður var Guðbjartur Step-
hensen. Yfirvélstjóri var Guðmundur Valgríms-
son og hafði hann með sér 5 menn.
Bryti var Loftur Einarsson og hafði hann
undir sér eina 5 eða 6 kvenmenn, ásamt einum
fyrrverandi þjóni af eina íslenzka herskipinu.
Efst af þessum undirstýrum var býzk fráulein
Schönewerk að nafni, ættuð af íslandi vestan
til í móðurkyn, en Brimarhöfn við Elbuósa að
föðurnum. Þótti okkur heiti hennar mjög vel
henta, útlagt á íslenzku.
Röðun þessa starfsfólks breyttist reyndar
síðar er nýtt fólk kom til, en ég hirði eigi að
geta um það.
Ég leiði hjá mér að telja upp nöfn okkar
óbreyttu liðsmannanna, en við vorum víst til
að byrja með 14 talsins, sem töldumst hás'har
og stóðum beint undir stýrimenn, ásamt af-
ganginum af kvinnunum.
Fleiri þýðingarmiklar pei’sónur voru og
þarna með, svo sem eins og fiskimatsmaður
Þórarinn (man ekki föðumafniðl. bann sá ”m
allt inn- og útlegg aflans. Læknir herra Vík-
ingur (veit ekki hvers son) oft kallaður dokt-
orinn. Kvilcmyndatökumaður Árni Stefánsson,
sem begar hefur sýnt myndir af sumu, sem
gerðist í leiðangrinum. Listmálari örlygur Sig-
urðsson, sem lagði til mikið af humör skipsins,
stofnaði m. a. blaðið .,Blaðlúsm“, sem kom út
einu sinni í fyrsta skipti og hálfvegis í annað
skipti, ásamt fréttamanni íslenzka ríkisútvarps-
ins Stefáni Jónssyni, og loftskeytam., Magn-
ús, sem sá okkur fyrir fréttum og fiðlarakúnst
utan mánaðartíma, meðan himinhvolfið var í
ólagi. Loks timburmaður, sem hét Magnús,
(þeir voru 3 um borð Magnúsarnir).
Afgangurinn af mannskapnum tilheyrði svo
5 trillubátaformönnum, sem áttu að innbyrða
þorskinn í Súðina. Voru þeir víðs vegar að. 2
af Akranesi, 1 úr Hafnarfirði, 1 úr Ólafsfirði,
1 úr Stöðvarfirði og hafði sá ekki háseta utan
sjálfan sig. Þarna rná bæta við, að mannskap-
urinn á Súðinni var saman safnaður frá öllum
fjórum hornum landsins.
Að auki þessu mannvali og 5 trillubátum,
var svo 1 þilbátur, „Hafdís“ frá Isafirði með
18 mönnum. Var hún samferða okkur vestur.
Auk þess höfðu svo ráðist með leiðangrinum
einir 4 bátar aðrir, sem ætluðu að koma síðar.
Af þeim komu Papey, sem lítt gat fiskað sök-
VÍ KIN □ U R
51