Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1951, Blaðsíða 1

SJÓM AININ ABLAÐIÐ
UÍKIH6UR
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FISKIMANNASAMBAND ÍSLANDS
XIII. árg. 6. tbl. Reykjavík, júní 1951.
Er Sjómannadagurinn að kafna undir nafni?
Tveim dögum fyrir Sjómannadaginn síöasta varö mér gengiö niöur aö Reykjavíkurhöfn.
Gaf ég mig þar á tal viö togarasjómann, sem ég ekki þekkti, og spuröi harm me'ðal annars, hvort
skip hans myndi ekki verSa inni á Sjómannadaginn, þar sem þaö vœri nýkomiö af vei'Sum og
svo skammur tími til stefnu.
SjómaSurinn svaraSi: — Nei, áreiSanlega ekki. ÞaS verSa víst fá skip hér í höfn á Sjómanna-
daginn. UtgerSarmenn viröast stilla svo til, aS viS togarasjómenn séum flesta hátíSisdaga vdSandi
í skít og slori á miSum úti, og er Sjómannadagurinn þar sízt af öllu undanskilin.
Attum viS síSan nokkrar frekari viörœ'Sur um Sjómannadaginn og afstóSu starfandi sjó-
manna til hans. SjómaSurinn mœlti eitthvdö á þessa leiö:
— Þeim röddum er stööugt d8 fjölga meöal togarasjómanna — en þar er ég kunnugastur —
sem gagnrýna Sjómannadaginn og telja hann aö verulegu leyti misheppn aöan, eigi sízt í höfuöstaS
landsins. Tilgangur þeirra manna, sem beittu sér fyrir hugmyndinni um sérstakan sjómtínnadag,
var vissulega góöur. Svo mun hafa veriö til œtlazt, a<5 dagurinn heföi a. m. k. þrefalt hlutverk:
1) Vekti athygli á þjóöfélagslegu gildi og mikilvœgi sjámannastarfsins. 2) Vœri almennur
frídagur sjómanna, eftir því sem frekast yr'öi viö komiö, þar sem þeir gœtu skemmt sér í hópi
ástvina og kunningja. 3) Fjársöfnunardagur, til styrktar fyrirhugdös dvalarheimilis aldraöra
sjómanna og annara nauösynlegra framkvœmda í þágu sjónnannastéttarinnar. Sennilegt má telja, aS
þriöja og síöastnefnda atriöiö, fjársófnunin, liafi gengifi sœmilega, en því fer hins vegar mjög fjarri
um tvö hin fyrrtöldu. Svo mikiö er víst, aö flestir sjómenn hafa fengiö nóg af innantómu skrumi
rœöumanna Sjómannadagsins um „hinar fórnfúsu og stríöandi hetjur, sem þreyta fangbrögö viö
Ægi“ og þar fram eftir götunum. Einkum finnst okkur þetta og annaö af svipuöu tagi fara illa í
munni þeirra manna, sem alla aöra daga ársins standa fast gegn hverri kröfu sjómanna um bætt
kjór, og eru nú komnir vel á veg me3 að gera Sjómannadaginn að viöundri, meö því að sjá svo
um, að nálega allir starfandi sjómenn séu úti í hafsauga þennan dag.
Þetta sagöi togarasjómdöurinn, og raunar ýmislegt fleira, þótt ekki veröi þaö rakiö að sinni.
Nú er Sjómannadagurinn liöinn. Eftir því sem heyrzt hefur, mun hann hafa fariö vel og
viröulega fram víðs vegar í kaupstööum og sjávarþorpum úti um land, þar sem sjómennirnir
sjálfir voru í höfn og gátu sett svipmót á daginn, eins og vera ber. En þrátt fyrir œrinn undir-
búning og mikla vinnu sjómannadagsráösins í Reykjavík, varö ekki sagt að hátíöahöldin þar
væru meö hinum rétta blœ, beinlínis vegna þess ríö sjómennina sjálfa vantaöi í hópinn. Sárafá
Ví K I N □ U R
147