Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1951, Blaðsíða 25

KRISTINN PÉTURSSON:
„Gamalt vorstef“
Kristinn Pétursson sendi frá sér fyrir nokkru
aðra ljóðabók sína, „Sólgull í skýjum“. Fyrsta
bók hans, „SuSur með sjó“, kom út árið 1942
og vakti allmikla athygli. Höfundur þessi er
sérkennilegur, bragslyngur og einatt smekk-
legur. Meðal helztu yrkisefna hans er sjávar-
þorpið og sjómennskan. — Víkingur leyfir
sér að hnupla einu smákvæði úr hinni nýju
bók Kristins Péturssonar. Heitir það „Gamalt
vorstef".
Hempusvört nótt er horfin, aftnr birtist
liökulsins sólgull, drifhvítt rykkilín.
Heimsmyndin skrýðist lieiðu litavali,
himnarnir opnast, sólin blesuð skín.
Ljósfælinn reykur liðast yfir bænum
— laufgrænum bæ við fagurbláan vog, ^
bóndinn er róinn, bliki slær af reistum
blöðum, sem falla í lagvisst áratog.
Hugljúfan unga lileypur út í vorið
hamingjurjóð með gamla skel og legg,
gleði og bros til Guðs, sem var að skapa
glóhærðan fífil undir skemmuvegg.
Senn fær hún kuðung, silfurdisk og ígul,
— senn kemur pabbi róandi í land.
Dreymandi saumar dóttir fiskimannsins
dálítil spor í gráan fjörusand.
Leiðrétting.
í forystugreininni „Verkin tala“ í síðasta blaði
hafði fallið niður eitt orð, þar sem rætt var um
Patreksfjarðarhöfn, svo að meiningin raskaðist. í blað-
inu stóð : „auk þess mætti þá alltaf fara inn í höfn-
ina í aftakaveðri“, en átti að vera: „nema í aftaka-
veðri“.
Seglskipið Muninn.
-VIKINGUR
171