Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1951, Blaðsíða 13

Þegar m.s. Ernu,
Fimmtudaginn þ. 30.—11 ’50 lá björgunar-
og varðskipið „Sæbjörg" í Reykjavík. Klukkan
09,20 kom beiðni frá Slysavarnafélagi íslands
um að fara til'hjálpar m.s. Ernu, RE 15, er
var á reki vélbiluð við Reykjanesröst.
Klukkan 10,00 voru landfestar leystar og
haldið áleiðis til skipsins. Klukkan 10,25 var
haft samband við Vestmannaeyja-radíó, sem til-
kynnti, að m.s. Erna, RE 15, væri með bilaðan
móttakara á reki í Reykjanesröst. Reykjavík
radíó bar svo á milli allar orðsendingar, þar eð
Erna gat ekki hlustað nema á mjög háum
bylgjum. Klukkan 15,20 var svo komið að Ernu
7,5 sjómílur SV frá Reykjanesi. Var nú komið
dráttartaug milli skipanna og henni fest vel.
Kl. 15,35 var haldið af stað áleiðis til Reykja-
víkur með Ernu í eftirdragi. Veður var þá
NA 3 vindstig, en mikill NV sjór. Skýjað loft.
Klukkan 19,00, er skipin voru komin móts við
Kirkjuvog, slitnaði dráttartaugin milli skip-
anna. Var þá þegar hafizt handa að koma nýrri
taug á milli, og skipið samstundis stöðvað. —
Var riú komið náttmyrkur mikið, og veður að
aukast. Eftir nokkrar mínútur var vindhraðinn
kominn upp í 12 vindstig af NA. Veðrinu fylgdi
mikið særok og slydda. Var nú reynt að vera
sem næst Ernu, til þess að ljósin af henni hyrfu
ekki alveg, því að skyggni var ekkert orðið,
vegna ofsans í veðrinu. Voru nú brotsjóar farn-
ir að ganga yfir skipin. Um tíma slokknuðu öll
ljós á Sæbjörgu, þar eð sjór komst ofan í vélar-
rúmið, og varð að stöðva aðra ljósavélina og
drepa á miðstöð skipsins af þeim orsökum. —
Einnig rann sjór niður víðar. Erna var búin
að losa farm í Vestmannaeyjum. Var skipið
því tómt, og rak þar af leiðandi hratt undan
veðrinu. — Var nú farið eins nærri Ernu og
mögulegt var og nýrri taug strax komið fyrir,
og henni fest. Tókst það vel. Var svo haldið
af stað með hægri ferð. Innan skamms slitn-
15 var bjargað
aði trossan, enda voru átök mikil, þegar brot-
sjóar gengu yfir skipin. Var strax útbúin ný
dráttartaug og lagt að Ernu. í þetta sinn sló-
ust skipin dálítið saman, en ekki til skaða.
Misstu skipverjar Ernu taúgina í sjóinn, því
að illt var að vinna við slilíar aðstæður og vont
að fóta sig á hvalbak skipsins við að festa þar
tauginni, og menn fáir. Var nú Sæb.jörgu lagt
að Ernu í fjórða sinn. Tókst strax að koma
endanum til þeirra og setja hann fastan. Þess
skal getið, að það varð að sigla til hlés af Ernu,
vegna þess að trossuslitrurnar héngu fram af
stefni hennar og því mikil hætta á að þær gætu
lent í skrúfu eða stýri Sæbjargar. Var aldrei
lagt lengra frá Ernu en 2—3 faðma, að undan-
teknu því, er skipin komu saman. Var nú kl.
um 22,00. Haldið var með mjögri hægri ferð upp
undir Reykjanes. Veðrinu tók nú að slota. —
Klukkan 24,00 voru 10 vindstig af NA, en særok
töluvert. Skipin höfðu rekið í áttina að Geir-
fuglaskerjum, og mátti ekki mikið seinna vera,
að komast af stað með Ernu. Föstudaginn þ.
1.—12. 1950, kl. 01,23 var komið í var suður
fyrir Reykjanes. Var stýrt eftir ratsjá Sæ-
bjargar upp undir nesið. Var svo lónað með
Ernu í eftirdragi þar til kl. 09,40, að lagst var
við akkeri vestan við Grindavík. Var dráttar-
taugin dregin inn til athugunar. Kom þá í ljós,
að hún var að verða ónýt. Var þá útbúin ný í
staðinn, og henni fest á milli skipanna.
Laugardaginn hinn 2. desember 1950, klukk-
an 06,05 var lagt af stað með Ernu. Var komið
gott veður og gekk nú allt vel. Klukkan 14,00
var Ernu skilað við Grófarbryggju hér í
Reykjavík. Vélbilun hjá Ernu var brotinn
stimpill í vélinni. Áhöfn 6 menn.
Varð- og björgunarskipið ,,Sæbjörg“
2,—12. 1950.
Haraldur Björnsson skipstjóri.
Ví KIN □ U R
159