Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1952, Qupperneq 18

„ Greta u
SÓTT TIL ENGLANDS FYRIR 50 ÁRUM
Það var 12. febrúar árið 1901, að Ásgeir
Sigurðsson, þá verzlunarstjóri við Edinborgar-
verzlun í Reykjavík, sendi með póstskipinu
Laura sex skipshafnir, um 30 menn, til Eng-
lands, til að sækja sex kúttera, sem verzlunin
Björn Hallgrímsson lengst til hœgri, Siguröur Sumar■
liöason í miðju, Þorsteinn Árnason til vinstri.
keypti þar. Var ég ráðinn stýrimaður á eitt
þessara skipa, og var því með í þessari sendi-
för. — 19. febrúar komum við til Leith og 21.
febrúar til Yarmouth, þar sem að minnsta kosti
f jögur af þessum skipum lágu, og 19 daga dvöld-
um við þar, meðan verið var að útbúa skipin
til heimsiglingar. Skipin hétu: Greta, Hildur,
Milly, Agnes Törnbull. Tvö af þessum sex skip-
um man ég ekki hvað hétu, en skipstjórar á
þeim voru Edilon Grímsson og Jón Bjarnason.
Þau urðu mánuði seinna ferðbúin til heimsigl-
ingar en hin skipin og komu því miklu seinna
heim til Reykjavíkur. Skipstjóri á Gretu var
Björn Hallgrímsson, á Hildi Stefán Daníelsson,
á Milly Þorvaldur Jónsson og á Agnes Törnbull
Árni Hannesson. Ég var á Gretu með Birni
Hallgrímssyni. Vorum við skólabræður og báðir
ættaðir úr Garðinum. Þessi fjögur skip lögðu
nær því öll samtímis af stað heim til Reykja-
víkur. Komum við á Gretu heilu og höldnu
fyrstir heim af þessum fjórum skipum, eftir
13 daga harða útivist, oftast í roki, stórsjó og
mótvindi. Skipið reyndist ágætlega. Hin skipin
þrjú fengu öll meira eða minna sjótjón. Hildur
kom hálfum sólarhring seinna en við, Milly
viku og Agnes Törnbull hálfum mánuði seinna.
Ég get þessa hér vegna þess, að starfsfólk
Edenborgarverzlunar og Ásgeir Sigurðsson,
verzlunarstjóri, veðjuðu um hvert skipið mundi
verða fyrst heim eða fljótast á leiðinni. Ég
man það, að Ásgeir veðjaði á Milly, af því hún
var verðlauna siglari, en Bartels skrifstofumað-
ur hjá verzluninni veðjaði á Gretu, mun það
hafa verið vegna þess, að hann hafði verið
verzlunarstjóri við Fischers-verzlun og þekkti
því vel okkur Björn og sérstaklega feður okkar.
Strax eftir heimkomuna var farið að útbúa
skipin á þorskveiðar með handfæri. Var ég
áfram stýrimaður á Gretu með Birni Hallgríms-
syni skipstjóra, yfir vetrar-, vor- og sumar-
vertíðirnar og mig minnir að við hættum veið-
um nálægt miðjum september, enda var það
venjan. Þetta sama úthaldstímabil var Þorsteinn
Árnason frá Gerðum í Garði matsveinn á Gretu.
Seint í október 1950 var ég á ferð suður í
Keflavík og Garði. Hitti ég þá í Keflavík gaml-
an vin og skipstjóra minn Björn Hallgrímsson.
Sagði hann mér meðal annars, þegar við rifjuð-
um upp gamlar endurminningar frá liðnum
samverustundum, að hér í Keflavík ætti nú
heima gamli matsveinninn okkar á Gretu, Þor-
13 VÍKINGUR
1