Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1952, Blaðsíða 27

Þorpið Julianehaab í Grœnlandi.
Kraus, forstöðumaður sérstofnunar fyrir þjóð-
arrétt og milliríkjastjórnmál við háskólann í
Göttingen á Þýzkalandi, gefur út. Meðal ann-
arra þekktra erlendra lögfræðinga er viður-
kennt hafa nýlendustöðu Grænlands til Islands
má nefna Obei’gerichtsrat dr. jur. Hans frí-
herra von Jaden í Vínarborg, Ratsherr dr. jur.
S. Rembertz í Nordische Rundschau, Thorsten
Kalijarvi prófessor og deildarstjóra við ríkis-
háskólann í New Hampshire í Bandaríkjunum
í „American Journal of International Law“, sem
talið er eitt fremsta þjóðréttartímarit í víðri
veröld. Ennfremur Otto Opet prófessor í þýzk-
um rétti í Kiel og norska prófessorinn Absalon
Taranger og ýmsa fleiri, og ekki megum við
gleyma hinum fræga Vestur-íslendingi Svein-
birni Johnson, er var hæstaréttardómari í Norð-
ur-Dakota, prófessor í lögum við ríkisháskól-
ann í Illinois og sem gegnt hefur ýmsum þýð-
ingarmiklum störfum fyrir stjórn Bandaríkj-
anna. Það var hann, sem vann það þrekvirki,
að þýðá öll Grágásar handritin á ensku og
ganga frá þeim undir prentun áður en hann
dó, en hann tekur það víða fram í ýmsum skýr-
ingum við þessa útgáfu, að það komi greinilega
í ljós, að Grænland hafi verið hluti hins ís-
lenzka þjóðfélags og skýlaust tekið fram í lög-
um, að umráðaréttur íslands næði austur á
mitt haf í átt til Noregs, en í vesturátt svo
langt sem lönd þekktust, þar með talið1 allt
Grænland, og í nosku Frostaþingslögunum er
það sagt fullum stöfum, að taka dánarfjár skuli
fara að íslenzkum lögum, ef eigandinn deyr fyrir
vestan mitt haf. (Niðurlag í nxsta blaði).
VÍKINGUR
réttarsögu, stjórnlagafræði, þjóðarrétti og sögu
og talin góð og gild af þeim, áður en lagadeild-
in tók hana gilda til varnar. Lagadeild Oslóar-
háskóla vildi ekkert tillit til þess taka, að rit-
gerð þessi gekk þvert á móti stefnu norska rík-
isins í Grænlandsmálinu.
Þessi ritgerð Jóns var varin af meiri gný en
dæmi munu vera til um áður. Aktivistarnir
norsku, Knud Berlin og aðrir óvinir Islands í
Danmörku, tóku höndum saman til þess að
reyna að ónýta vörnina. En sigurinn varð ís-
lands og Jóns. Þá gerðu þeir árás á ritgerðina
í tímaritum, en Jón svaraði og hrakti þá með
rökum í hverju einasta atriði. Getur hver og
einn gengið úr skugga um það sem vill, með því
að lesa svörin, 5 alls, sem eru til í sérprentun
á Landsbókasafninu.
Auk þeirrar viðurkenningar á rétti íslands
til Grænlands, sem fólst í því, að lagadeild
Oslóar-háskóla tók ritgerðina gilda og sæmdi
höfundinn þar á eftir doktorsnafnbót í lögum
fyrir hana, hlaut þessi staðhæfing Jóns, um
réttarstöðu Grænlands, strax viðurkenningu
mætustu sérfræðinga í greinum lögvisinda út
um lönd. Má þar fyrst nefna hinn ágæta Is-
landsvin dr. jur. Ragnar Lundborg þjóðréttar-
fræðing í Stokkhólmi. Ritaði hann í mörg tíma-
rit og blöð á ýmsum tungum og lýsti yfir sömu
skoðun sinni og Jón um yfirráðarétt Islendinga
yfir Grænlandi. Hinu sama hélt hann fram í
ritgerð sinni „Islands völkerrechtliche Stellung
(Þjóðréttarstaða Islands) er út kom í Berlín
í seríuhni Internationalrechtliche Abhandlung-
en, er þýzki lögspekingurinn prófessor Herbert
27