Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1960, Blaðsíða 36

Hr. Jack Glass, aðstoðarfisksali í
Vick missti af sér húfuna í hvass-
viðri. Rak húfunu um höfnina í
nokkra daga. Fiskibáturinn Lititía
losnaði úr festum og rak hann upp
að hafnargarðinum í storminum og
brotnaði þar á hann gat. Mikil hætta
var á að hann sykki, svo að kallað
var á brunaliðið. Þá skeði það að
húfa fisksalans sogaðist inn í gatið
á bátnum og þétti svo vel að bruna-
liðinu tókst að dæla úr bátnum. En
hr. Glass fékk aftur húfuna sína.
Jrítiaktin
Er þetta það sem koma skal?
Fyrirlesari á skipamódelsafni fram-
tíðarinnar:
Og hérna sjáið þér, herrar mínir
og frúr, módel af síðasta ofansjávar
skipinu, sem var með venjulegu
skipslagi. Takið eftir reykháfnum
og siglutrjánum, sem eru raunveru-
ieg, og vindföngunum á loftrásun-
um og afturstefninu. Eins og þið
sjáið, allt fram að ársbyrjun 1970
voru í notkun skip, sem litu út eins
og skip.
*
Haft er eftir Sir Donald Ander-
son, stjórnarformanni P. & O. skipa-
félagsins brezka, að hinir oddhvössu
skóhælar kvenfólksins séu að verða
eigendum farþegaskipanna mesta á-
hyggjuefni. Hann sagði að þilförin
litu út eins og bólusóttarsjúklingar,
og að enn væri ófundið bóluefni,
sem dygði.
*
Láttu eins og ekkert sé um að vera
mamma, Herbert er að reyna að liætta
að reykja.
172
Dómarinn: Svo að þú veizt ekkert
um þessa kæru út af hvarfi romm-
kútsins, af því að þú varst sofandi
í koju á þriöjudagskvöldið. En kúts-
ins var ekki saknað fyrr en á mið-
vikudagsmorgun — hverju svarar
þú um það?
Siglingafróða vitnið: Er-r, sjáið
þér til, — þegar skipi er siglt í vest-
urátt, herra, verður að taka breidd-
argráðurnar með í tímareikninginn.
*
Barnið hefur meiri not fyrir hinn
fullorðna, sem það getur íkt eftir,
heldur en þann, sem er með sífelldar
aðfinnslur við það.
*
Tobías gamli kollsigldi sig í róðri,
og var það ekki í fyrsta skiptið.
Hann klifraði upp á kjölinn, en var
ekki nógu fljótur, svo að hann vökn-
aði í annan fótinn.
„Æjá“, andvarpaði Tobías, „nú er
ég farinn að eldast“.
*
Það er víst of lítið af þynnir í gólf-
lakkinu.
*
„Ávísunin er án efa „góð“,“ sagði
gjaldkerinn við unga og laglega
stúlku. „En þér þyrftuð helzt að
sanna hver þér eruð“.
„Ég hef fæðingarblett á hægra
fæti“, sagði stúlkan og roðnaði.
*
Nú á tímum er kvenfólkið farið
að taka að sér flest „karlmanns-
verk“, svo sem leiguakstur, flug,
löggæzlu, blaðaljósmyndun o. s. frv.
Bráðum hræðist ung stúlka ekkert
meira en stafla af óhreinum diskum.
Eg kem til þess að láta yður vita af því
í fullri alvöru, að ísskápurinn, sem þér
senduð, var alveg tómur.
*
Konurnar dást að styrkleika karl-
mannsins, en elska veikleika hans.
*
„Þú hefur einn smágalla, elskan
mín, þú þreifar aldrei í vösum mín-
um“.
„Og það kallar þú galla!“
„Já, það er nefnilega gat á flest-
um þeirra“.
*
Frúin, sem dvaldist á baðströnd-
inni, símaði manni sínum: „Nú hef
ég verið hér 1 f jórar vikur og létzt
um helming. Hvað á ég að vera
lengi ?
Maðurinn símaði um hæl: „Vertu
4 vikur í viðbót“.
*
Frambjóðandi demokrata í Banda-
ríkjunum, Adlai Stevenson, hélt ný-
lega ræðu yfir fjölda manns við
mikla hrifningu áheyrenda.
Einn úr hópnum kallaði ti hans:
„Ég er viss um að hver einasti heið-
arlegur ameríkani kýs yður í haust“.
Stevenson hikaði andartak, en
svaraði svo: „Já, það má vel vera,
— en það er nú meirihlutinn, sem
við erum að reyna að fá“.
*
Reynslan er bezti skólinn, en
„skólagjaldið" er stundum dýrt.
Dahskur stjórnmálamaður, sem
var nýkominn frá Bandaríkjunum,
var spurður hvernig honum hefði
litizt á land og þjóð. „Alveg prýði-
lega, mér finnst þetta vera hið sanna
lýðræðisland. Sérhver maður hefur
leyfi til að gera nákvæmlega það,
sem konan hans vill“.
VÍKINGUR