Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1960, Blaðsíða 40

Framtíftartogarinn ...
Framhald af bls. 157.
Vænti ég þess, að þetta hafi
tékizt vel, að minnsta kosti sagði
Loyds skoðunarmaðurinn, er
með var í reynsluferð Maí, að
hann hefði aldrei öll þau ár, sem
hann hafði starfað hjá flokkun-
arfélaginu, séð nokkurn togara,
sem jafnmikið hefði verið gert
fyrir öryggi skips og aðbúnað
skipverja.
Fyrirspurn: Eru síðari skipin
nokkuð frábrugðin Maí, að
byggingarlagi ? og hverjir hafa
gert verklýsingu og teikningu að
skipunum ?
Svar: Verklýsingu og teikn-
ingar að Maí gerði fyrirtæki
okkar Erlings, Skipaeftirlitið, i
samræmi við óskir eigenda
skipsins. Síðan hafði ég per-
sónulega ásamt aðstoðarmanni
mínum Ragnari Bjarnasyni, eft-
irlit og umsjón með því, að ná-
kvæmlega væri byggt samkvæmt
verklýsingunni. Síðari skipin
þrjú eru í höfuðatriðum eins og
Maí, og byggð samkvæmt sömu
verklýsingu. En Erlingur Þor-
kelsson samstarfsmaður minn
dvelur nú erlendis við skipa-
smíðastöðina, og sér að öllu
leyti um byggingu skipanna.
Fyrirspurn: Er utanferð þín
nú að nýju til Englands, í sam-
bandi við byggingu fleiri skipa?
Svar: Að þessu sinni er verk-
efnið í sambandi við eftirlit með
viðgerð og flokkun skipa. Eftir
að lokið var smíði Maí, hafði ég
ásamt Ragnari Bjarnasyni eftir-
lit og umsjón með stórum við-
gerðum á togurunum Júní og
Vetti. og nú hefur einnig bæzt
við mikil viðgerð á togaranum
Austfirðingi, og mun ég dveljasfc
við það fram eftir júnímánuði.
Fyrirspurn: Hver er megin
ástæðan fyrir því, að togararnir
eru sendir erlendis til svo stórra
viðgerða (Þorkell Máni er einnig
erlendis) sem manni skilzt að
raunverulega ættu að gerast hér
heima?
Svar: Megin ástæðan er sú,
að viðgerðir erlendis taka miklu
skemmri tíma og kosta þessutan
allmiklu minna fé. En ástæðuna
til þess mismunar í tíma og
kostnaði tel ég að megi í aðal-
atriðum rekja til hinnar góðu
aðstöðu erlendis við plötusmíðar,
og þægilegri staðsetningu skip-
anna í þurrkvíum meðan á við-
gerð stendur.
Þessar utanferðir skipanna til
viðgerða verður að rekja beint
til þeirrar vanrækslu, að ekki
hefur verið komið hér upp full-
kominni þurkví með nauðsynleg-
um útbúnaði til plötusmíði. Mörg
undanfarin ár hef ég barist fyr-
ir því og fleiri, að hér yrði kom-
ið upp slíkri þurkví, en aldrei
komizt í framkvæmd. Og ég verð
að segja, að það er ekki vansa-
laust fyrir íslenzka iðnaðarmenn
og útgerðarmenn, fyrr en slíku
hefur verið hrint í framkvæmd.
Þegar slík aðstaða hefur verið
sköpuð tel ég að íslenzkir aðilar
geti framkvæmt skipaviðgerðir,
sem hér um ræðir á fullkomlega
samkeppnisfæran hátt við er-
lendar smíðastöðvar.
Fyrirspurn: Sumir halda því
fram, að erfitt verði að fá mann-
skap á skuttogarana (og verk-
smiðjutogara) vegna lengri út-
haldstíma heldur en á skipum af
almennu gerðinni. Hver er
reynzlan af því erlendis?
Svar: í Þýzkalandi er reynzl-
an sú, að miklu auðveldara er að
fá mannskap á skuttogara, og
sagði mér einn útgerðarmaður
til dæmis um það, að hann hefði
menn á biðlista, er vildu vera á
tvídekka skipunum. á sama
tíma sem þeir vildu ekki vera
á hinum venjulegu togurum.
Fyrirspurn: Að lokum lang-
aði mig að leggja fyrir þig eina
spumingu meira almenns eðlis,
en sem stundum bregður fyrir
þjá almenningi, hvort við ætt-
um ekki að draga úr togaraút-
gerð, en auka bátaútgerð?
Svar: Ég tel að báðir þessir
þættir séu hvor upp á sinn máta
svo jafn nauðsynlegir fyrir
þjóðarbúið, að þeir þurfi hvor
fyrir sig stöðuga endurnýjun og
aukningu.
En nýting þessara mikilvægu
atvinnutækja fer að miklu leyti
eftir landshlutum, hafnarskilyrð-
um, vinnslustöðvum og vertíðar-
skilum. Af aflaskýrslum ársins
1958 (síldveiðar ekki meðtald-
ar), ef þær eru athugaðar eftir
landshlutum, kemur í Ijós:
Að frá Látrabjargi og suðurum
til Hornafjarðar koma 92,4% af
öllu aflamagni vélbátaflotans á
þessu svæði í land, á tímabilinu
frá janúar til mailoka.
En á svæðinu norður og aust-
ur um til Homafjarðar kemur
nærri nákvæmlega helmingur
bátaaflans á hvort tímabil jan./
maí og júní/des.
Á vestur- og norðurlandi var
ársafli vélbáta 41 þús. smál. en
togaranna 54 þús. smál.
Frá Reykjanesi um Selvog,
Vestmannaeyjar og á Hornafirði
komu á land 67 þús. smál. frá
rúmlega 100 vélbátum, en eng-
inn togarafiskur.
Við Faxaflóa komu í land 65
þús. smál. einnig frá rúmlega
100 vélbátum, og ennfremur 124
þús. smál. frá 26 togurum.
Ef þessar staðreyndir eru at-
hugaðar af alvöru, er augljóst,
að vélbátar og togarar eru jafn-
nauðsynleg atvinnutæki hvort-
tveggja eftir aðstæðum. En
vegna mikilvægis sjávarútvegs á
íslandi verðum við öðrum þjóð-
um fremur að eiga fullkomin og
hagkvæm fiskiskip.
Vordagrur i Reykjavíkurhöín
176
V í K I N G U R