Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1963, Qupperneq 31

Þorheli Mána fagnað
við heimkomuna frá Nyfundnalandsmiðum
Velkomnir heilir úr hafi
þið hetjur af Þorkeli Mána.
Stýrð’ ykkur giftunnar gjafi
gleðinnar hefja skal fána.
Nú varð hann þó kaldur á köflum,
þið komuzt á línuna mjóa,
er allt virtist ganga af göflum
í glímu við tröllaukna sjóa.
Við klaka-högg, kaldir og þreyttir
með krafti í tólf stiga frosti,
sækonungs böðulshönd beittir,
hann bauð ykkur ógnþrungna kosti.
Þó var einhver vonanna skíma
á vígstöðvum sárustu nauða.
1 þrenna tuttugu tíma
þið teflduð um líf eða dauða.
I landi mun bölið allt bætast,
hún blessar víst afrekin, þjóðin.
öll hjörtu sem kunna að kætast,
kveða nú ihrifningaróðinn.
Sonur minn velkominn sértu
við sævarins harðneskju alinn,
með djörfustu drengjunum ertu
til dáða í mannraunum talinn.
Lilja Bjömsdóttir.
skipið mundi brenna til kaldra
kola, hann gaf þess vegna skip-
un um að þeir skyldu búast til að
yfirgefa skipið. Þá lét hann og
skipssírenuna gefa frá sér sam-
fellt hljóð til þess að vekja at-
hygli á brunanum. K1 04:30 var
þriðji stýrimaður sendur í land
til að kalla á slökkviliðið. Hann
stöðvaði bifreið og bað bifreiðar-
stjórann að hringja á slökkvi-
liðið og tilkynna því brunann.
Af skýrslu slökkviliðsins kom
í ljós að klefar og skrifstofa
skipsins voru úr tréfiberplötum
og að gólf voru jafnvel úr sama
efni og allt var þetta málað með
eldfimri málningu. Slökkviliðs-
stjórinn, sem stjórnaði slökkvi-
starfinu staðfesti, að lítill út-
búnaður hefði verið um borð í
skipinu til þess að koma í veg
fyrir eldsvoða eða til slökkvi-
starfsemi. Dyrnar að vélarrúm-
inu hefðu m. a. hleypt hitanum
í gegnum sig í 10—12 m. fjar-
lægð frá eldinum. Engin hurð
hefði virzt nægilega þétt, eða úr
efni, sem ekki 'hleypti hita við-
stöðulaust í gegn, þannig að
enga hluti á dekki var hægt að
verja.
Hinar framkomnu skýrslur
hljóta að leiða til ýmislegra um-
þenkinga. Ekki er nóg með að
koju-reykingamaður. missti líf-
ið. Hann olli þeirri geigvænlegu
hættu, að skipsfélagar hans yrðu
eldinum að bráð.
Saga þessa skipsbruna er rak-
in með eins nákvæmum upplýs-
ingum og fyrir hendi voru eftir
réttarhöldin í brezka tímaritinu
„Fire“ og koma þar ótvírætt
fram þær sorglegu staðreyndir
að skipverjar hafi haft mjög tak-
markaðar hugmyndir. um al-
menn viðbrögð í tilfelli af elds-
voða og jafnvel enga þekkingu á
einföldustu atriðum, sem fram-
kvæma þarf, ef eldur brýzt út
um borð í skipi. Þá kom í þessu
tilfelli áþreifanlega í ljós, að
eldvarnartækin um borð í skip-
inu hafi ekki verið öllu fullkomn-
ari en í venjulegum rútubíl,
eða tæplega það.
Hið brezka slökkviliðsblað lýk-
VlKlNGUE
ur hugleiðingum sínum með því
að það lætur þá von í ljós, að
þetta sorglega slys í hinu sænska
skipi mætti vekja menn til hugs-
unar um þá geigvænlegu hættu,
sem hlotizt getur af hirðuleysi
reykingamanna í klefum sínum,
sérstaklega ef — Bakkus —
tottar í annan endann. Ennfrem-
ur leggur blaðið ríka áherzlu á,
að allur útbúnaður eldvarna um
borð í skipum sé samkvæmt lög-
um um þau efni, og að eigi sé
síður nauðsynlegt að æfa skips-
höfnina í því að snúast gegn
eldsvoða en sjávarháska. Hvort-
tveggja eru höfuðskepnur.
G. J.
55