Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Síða 2

o
GUNNAR KRISTJÁNSSON, stud. theol.
Fáni sjómannastarfs ensku biskupa-
kirkjunnar. Þessi fáni blaktir um
allan heim, tákn kristinnar vináttu,
merki hins kristna farmanns.
Bifreiðin þýtur áfram eftir
einni hinna nýju hraðbrauta í
Wales. Presturinn situr undir
stýri og heldur áfram: „Þegar ég
lauk prófi úr Stýrimannaskólan-
um fór ég beint á sjóinn og sigldi
síðan með enska fánann við hún í
sextán ár um öll heimsins höf. Ég
var kapteinn á herskipi í seinni
heimsstyrj öldinni, — skipi okkar
var sökkt við V.-Afríu, vorum
nokkra daga í gúmmíbáti og leið
ágætlega. Ég elska sjóinn og sjó-
mannalífið. En ég hætti að sigla
og ákvað að gerast sjómanna-
prestur í ensku kirkjunni, ég
hafði kynnzt kirkjulega sjó-
mannafélaginu og vildi ganga í
þjónustu þess.“
Við erum á leið til smáþorps
skammt fyrir utan borgina New-
port í Wales, þar sem presturinn,
Mr. Casson, ætlar að segja frá
starfi sínu og draga upp mynd af
starfi kirkjunnar meðal far-
manna. „Við byrjum með því að
draga fánann að hún,“ hann
breiðir úr fána sjómannatrúboð-
ins út yfir ræðustólinn. Þetta er
mynd af fljúgandi engli, sem
heldur á bók, myndin er byggð á
orðum úr Opinberunarbókinni:
„Og ég sá annan engil fljúga um
miðhimin og hélt hann á eilífum
fagnaðarboðskap til að boða
þeim, sem á jörðinni búa.“ Þetta
UM SJOMANNATRUBOÐ I ENGLANDI
er fáni The Flying Angel, sem er
nafn á kristilegum félagsskap
meðal enskra farmanna, þetta
nafn má sjá víða um heim í öll-
um helztu hafnarborgum á sjó-
mannastofum ensku kirkjunnar.
Félagar í The Flying Angel er
mikill hluti enskra farmanna. Fé-
lagið hefur sjómannastofur í yf-
ir áttatíu höfnum víðsvegar um
heim. í þjónustu þess eru tugir
presta og hundruð leikmanna. —
Undir hinum fljúgandi engli
sigla snekkjur í helztu höfnum
heims. Sjómenn lesa bækur í
milljónum eintaka úr bókasafni
félagsins á ári. — Við skulum
skyggnast örlítið inn í sögu þess-
arar merku starfsemi.
Upphafið er við Bristolflóa á
öndverðri nítjándu öld. Ungur
prestur, séra John Ashley, var í
sumarfríi á þessum slóðum árið
1835. Hann kom frá Vestur-
Indíum, þar sem foreldrar hans
áttu plantekru. Á þessum tíma
voru miklar fiskveiðar stundaðar
frá Bristolflóa og það voru fiski-
mennirnir og fjölskyldur þeirra,
sem vöktu athygli hans, svo að
hann ákvað að athuga nánar and-
legt ástand fólksins og sá, að það
skorti algjörlega allt andlegt líf.
Hann dvaldist þarna í þrjá mán-
uði og messaði reglulega og sá
gjörla hversu þörf fólksins var
brýn. Þegar að því kom að hann
skyldi hverfa til síns starfa á ný,
fór hann út til flotans til að
kveðja, þá ,voru meir en 400 skip,
sem biðu byrjar. Honum rann
svo til rifja þetta afskiptaleysi
kirkjunnar og ömurlega ástand
fólksins, að hann sagði starfi
sínu lausu og ákvað að hefja
starf meðal þessa fólks. Hann
keypti kútter, Eirene að nafni,
og innréttaði þar kapellu. — Á
sunnudögum sigldi hann síðan út
til skipanna, varpaði akkeri og
safnaði sjómönnunum til messu.
Fyrst í stað vann hann þetta
starf algerlega á eigin kostnað,
en síðan var það viðurkennt af
erkibiskupi og stofnað formlega
1837 og nefndist þá Bristol-flóa-
trúboðið. John Ashley dró sig í
hlé 1850, farinn að heilsu og
kröftum. Árið 1856 var síðan
stofnað The Missions to Seamen
eins og það heitir enn í dag,
merki þess er hinn fljúgandi eng-
ill og er hann jafnframt annað
nafn á sjómannatrúboðinu ogþað
nafn, sem sjómenn þekkja það
undir. Það skal tekið fram, að nú
á dögum miðast starfsemin að-
eins við farmenn.
Newport er hundrað þúsund
manna borg, ein stærsta hafnar-
borgin í Wales, hún stendur við
Bristolflóa, skammt fyrir norðan
Cardiff, sem er hins vegar, að því
er talið er, búin að lifa sitt feg-
ursta. I Newport er etinn fiskur
frá Hull og Grimsby. I S.-Eng-
landi draga menn ekki lengur
fisk úr sjó. Um Newport fer
vikulega fjöldi skipa frá öllum
heimshornum, enda ört vaxandi
iðnaðarborg. Newport hefur þá
sérstöðu meðal enskra borga að
VÍKINGUR
258