Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Page 23

— Einu sinni var. —
Togarinn „Garðar“ með fullfermi af fiski úti á Selvogsbanka árið 1932.
Ljósm. Guðbjartur Ásgeirsson.
____________________________________________________________________________________________t
„Halló, Clegg. Ég er kominn
aftur til Berlínar. Getið þér ekki
gert mér þann greiða að senda
mér það, sem ég gleymdi á hótel-
inu í París?“
Þetta hreif ekki; Clegg sagði
þurrlega: „Við hvern tala ég
eiginlega? Ég skil ekki orð af því,
sem þér segið.“
En þá fékk Hiram allt í einu
hugdettu: „Heyfræ í fríi,“ sagði
hann. Það varð löng þögn. Því-
næst sagði Clegg: „Jæja, nú er
ég með, en hvernig á ég að fá
sönnun?“
„Spyrjið um eitthvað," svaraði
Hiram.
Eftir drykklanga stund kom
spurningin: „Hvað er yfirskrift
nr. 20.21?“
Hiram skellti uppúr; og svar-
aði um hæl: „Tveggja dálka, tvö-
föld yfirskrift, átján punktar
Cheltenham, tuttugu og þrjár
einingar í línurnar.“ Maður sit-
ur fjandakorn ekki árangurs-
laust í fjórtán ár við prófarka-
lestur.“
Það var sniðugt af Clegg að
muna það og ekki síður að hann
skyldi þýða „Heyfræ í frí,“ sem
Hiram Holliday.
„Ágætt, þér eruð fluttur aftur á
Adlon ? Ég skal senda yður þetta
með miðnæturflugvélinni, þá fá-
ið þér það í fyrramálið — það
hefur víst verið hálfgert skíðá-
veður þarna fyrir handan?“
Hiram skildi rósamálið: „0-
jæja, jú, frekar það. En nú hefir
birt upp. Ég bý á Adlon. Kærar
þakkir.“
Og hann hringdi af.
Hann tók leigubíl til Hótel
Adlon. Honum leið ólíkt betur nú,
en taugarnar voru reyndar enn-
þá í megnasta ólagi. Það hafði
verið nógu bölvað að sleppa út úr
hinu illræmda Moabit fangelsi,
en margfalt verra fannst hónum
að hafa fataskipti í herbergi
Irmegard og læðast svo út úr hús-
inu.
Af óskýranlegri ástæðu setti
að honum þvílíkan ótta, þegar
hann gekk inn í húsið, sem greif-
ynja von Helm og þar til hann
yfirgaf það, sem Hiram Holliday,
að hann var baðaður köldum
svita allan tímann. En þessi ótta-
VÍKINGUR
279