Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1967, Side 28

BflNKl.
4
Ég skal selja fyrir þig víxilinn, ef þú vilt kaupa fyrir
mig kogara!
Kaldur og ákveðinn.
Norskur sjómaður, staddur í
Barcelóna, reikaði einn sunnudag
auralítill um borgina.
Hann kom þar, sem nautaat var
að hefjast.
Spengilegur Spanióli kom að inn-
ganginum og kynnti sig:
— „Matadór!"
Vörðurinn hneygði sig og hleypti
honum inn.
Sá næsti kom og kynnti sig:
— „Salvadór!“
Aftur hneygði vörðurinn sig.
Norðmaðurinn rétti úr sér, gekk
tígulega að innganginum:
— „Theodór!“
Hann fékk eitt bezta sætið á sýn-
ingunni!
Gigtin lá milii lands og eyjar.
Sigurður gamli sjóari, sem hafði
árum saman siglt um höfin sjö, var
nú kominn í land.
Gigtin tók að angra hann og svo
fór að hann leitaði læknis.
Við skoðun kom í ljós, að hann
var allmikið tattóveraður að góðum
sjómannasið.
En það frumlega var að það voru
heimsálfurnar og lá vesturhvelið
niður eftir bakinu.
„Hvar liggur gigtin,“ spurði
læknirinn.
„Ja, hún liggur nú um alla Suður-
Ameríku, en ég er mest kvalinn í
sundinu á milli Jamaica og megin-
landsins!“
*
Breiddi yíir nafn og númer.
Hansen nr. 60 og Nielsen nr. 61
hittust aftur á tuttugu og fimm ára
herskylduaf mælinu.
„Heyrðu, nr. 61, þú manst víst
eftir saumakonunni í litla húsinu
skammt frá herbúðunum okkar.
Ég hefi grun um að þér hafi orð-
ið tíðförult þangað í gamla daga.
Kannske þið hafið gifzt?“
„Ónei, ekki varð það nú, en ég
get gjarna trúað þér fyrir því núna,
að ég notaði alltaf nafn þitt og
númer, já og jafnvel heimilisfangið
þitt!“
„Nú fer ég að skilja," svaraði nr.
60. „Fyrir skömmu arfleiddi hún
mig að húsinu sínu og 200 þúsund
krónum!“
*
*
— Já, hún Birgitta mín klæðist
alltaf síðu og siðsamlegu pilsi, þeg-
ar hún bregður sér á skauta.
Ekkert skil ég í hvað ég er þyrstur eins og ég drakk
mikið í gær!
284
VÍKINGUR