Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1968, Side 7

Mymlin fiýnir botnlagið í Faxaflóa.
JL
Við byrjum því túrinn og
sleppum lausu í Reykjavíkurhöfn
að morgni 20. ágúst og höldum
sem leið liggur út á milli eyja og
síðan út í norðurbugtina. Það vill
svo vel til að það sést til allra
miða, og verður það því fyrsta
verkið að setja út þær baujur,
sem nauðsynlegt er að eiga úti
allan túrinn. Ég stoppa, vest-
ur Rennuhálsinn á annarri
trumbu á Hámúlanum og aust-
asta sviðshnúkinn yfir Helgafell
eða Landakotskirkju í skarðið og
læt þar út góða bauju með ljósi.
Frá þessari bauju keyrum við
vestur yfir hiðsvokallaða Hámúla-
hraun, og stoppum þannig að Klof-
anum rétt veiti norður af Helga-
felli og Rennuhálsinn myndi V að
ofan við Akrafjall og þar er látin
út bauju með ljósi, er þá kallað
að vera í Rennuopinu. Þaðan er
lialdið í SV hornið á Rennunum
og stoppað þannig að Hvalfellið
VÍKINGUR
snerti Akrafjall að innan, og lít-
ið hak norðan í Klofanum suður
hallandi af riddaranum á Helga-
felli, og þar látin út bauja með
ljósi.
Þessar þrjár baujur tek ég ekki
upp meðan túrinn varir, því eftir
þeim togar maður Múlahraun og
Rennur, allar nætur þegar veður
leyfir, og þarna er yfirleitt mest-
an fiskinn að fá, venjulega bezt í
úrtökustraum. Það var oft létt af
mér þungu fargi þegar þessar
baujur voru komnar út, því það
gat oft verið erfiðleikum bundið
«ð koma þeim rétt út ef illa sást
til miða og ómögulegur botn ef
skakkt var togaS.
Þegar þessu var lokið, keyrði
maður norður á Hvalfellshorn og
lét þar út bauju. Mynd af því
baujustæði er í jólablaði Víkings-
ins 1963. Þessa bauju færði mað-
ur svo til eftir því sem manni
leist á í það og það skjptið. Með-
an á þessu ferðalagi og bauju-
stússi stóð, leit maður stöðugt í
kringum sig til að gá að fuglferð,
því oftast var fuglinn okkar
leiðarvísir á fiskinn. Aðallega var
það svartfugl í flekkjum, súlu-
kast eða kríuger, þar sem fuglinn
var, þar var sílið undir og í því
fiskurinn.
Þeir hafa víst verið farnir að
hugsa drengirnir að karlinn ætl-
aði ekki annað að gera en lýsa
upp bugtina, en þetta var nauð-
synlegur undirbúningur til að
geta togað að gagni þegar miðin
hurfu vegna myrkurs eða dimm-
viðris.
Það er komið fram yfir liádegi
og nú skal fara að toga, ég held
kippkorn austur af Hornbauj-
unni, sem síðast var látin út, og
stoppa þar og kasta, og held síð-
an undan norðurendanum á Akra-
fjalli með baujuna á bakborða og
tog.i niður í svokallaðan Hval-
323