Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1968, Qupperneq 41

Ein feralin skorin á legg úr neti, með möskvastærð 40 leggir á alin.
Möskvafjöltli 40 x 40 = 1600.
Leggjafjöldi 41 x 40 + 41 x 40 = 3280.
Hver er skýringin á þessum 80 leggjum?
En þetta á netflötur minn að
sanna að er rétt.
Að vinna upp netflöt er ein-
göngu stærðfræðilegt viðfangs-
efni, merkilegt eða ómerkilegt,
eftir því, hvað menn vilja gera
úr því en nauðsynlegt, ef menn
ætla að vinna upp fræði fyrir
netagerð. Ég hef sett fram skýr-
ingar á netfleti, sem afgerandi
atriði um það, sem ég hef verið
að segja.
Velflestir lærðir menn eru
dómbærir um það, hvort þetta er
réttskýrður netflötur. Ég hef
gert þeirra hlut fremur bágbor-
inn og truflandi fyrir þróun
netagerðar, svo líklegt er, að þeir
taki ekki móðurhöndum á þessum
fleti og finni það út, ef hann er
ekki rétt skýrður.
Ef þeir komast að þeirri niður-
stöðu að flöturinn verði ekki bet-
ur skýrður í fáum orðum, einnig
VÍKINGUR
að net með fullopna möskva sé
réttur skilningur á netfleti.
Þá verða erlendir fræðimenn
að sætta sig við það, og viður-
kenna að vísindin sem þeir hafa
lagt í þessi mál, koðna niður fyr-
ir þessum fleti, hjá þeim, eins og
hjá okkur.
Mér varð fljótlega ljóst að það
var ekkert annað en tímaeyðsla
að tala við Pétur og Pál um neta-
gerð.
Enginn vildi viðurkenna vönt-
un fræða í netagerð, fannst það
of fjarstæðukennt og ótrúlegt, að
lærðir menn hefðu ekki komið
auga á þá vöntun.
Ég komst að þeirri niðurstöðu,
að eina leiðin að koma þessu á
framfæri, svo eitthvert vit og
gagn yrði í framkvæmd, væri að
skrifa um netagerð. Ef enginn
legði orð í belg, með eða móti, þá
að halda þessum skrifum gang-
andi um 10 ára skeið. Því hjáróma
rödd sjómanns verður að vera af-
ar langdregin ef hún á að heyrast,
innanum það skvaldur, þegar
lærðir menn eru í vísindalátum.
Á því tímabili hlaut margt að
ske, sem annaðhvort sannaði eða
afsannaði það sem ég er að segja.
Einnig kæmi í Ijós, hvort nokkur
grundvöllur væri til þess að vinna
þessi fræði upp hérlendis.
Þegar gamall sjómaður hefur
tekið ákvörðun í einhverju máli,
þá er hann kargari en gamall
geithafur að standa við ákvörðun-
ina.
Þetta bréf er það síðasta á
þessu 10 ára tímabili og margt
hefur skeð, sem sannar það, sem
ég hef verið að segja, en ekkert
sem afsannar það. Einnig er ljóst
að enginn grundvöllur er, til þess
að vinna þessi fræði upp hér-
lendis og kemur það helzt til að
enginn trúir því að þessi fræði
vanti.
Þegar til kemur og menn fara
að sannfærast um það að engin
fræði eru til, fyrir netagerð og
að réttur netflötur sannar þessi
tíðindi. Þá er það tíminn sem lið-
inn er, síðan ég hóf þessi skrif,
sem á að vera lögfræðingur minn
og sanna það rétt, sem ég hef
sagt.
Þetta síðasta meina ég ekki til
Islendinga, heldur erlendra
manna, þegar þeir komast að því,
hvað um er að ræða og að það er
ekki hægt að ganga framhjá net-
fleti í fræðilegri netagerð.
Þá vilja allir eigna sér flötinn.
Þetta er mannleg náttúra.
Einstaklingar annara þjóða
eru yfirleitt beztu menn, alveg
eins og við, en líklega vafasöm
guðsbörn í viðskiptum ef þeir
komast upp með það, alveg eins
og til er hjá okkur.
Þessvegna hef ég skrifað í 10
ár um það, sem þessi flötur leiðir
í Ijós, svo þeim takist ekki að
eigna sér flötinn.
Eins og sjá má af bréfum mín-
um, hef ég leitast við að fá menn
upp á móti mér en ekki tekizt það.
Nú eftir 10 ár, þá vendi ég mínu
kvæði í kross og bið alla lesendur
Frmnli. á bl«. 351
357