Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1971, Síða 21

Stóra skipakvíin við Beckholmen í Stockhólmi. Þarna var „Ernst Merck“ haustið
1S61 tekinn til eftirlits og viðgerðar. Myndin er tréskurðarmynd eftir teikningu
Roberts Haglund.
köping, undir stjórn J. E. Ander-
sen skipstjóra með farm af höfr-
um, en sökum þess hve skipið
var djúpskreitt, varð að lesta
hluta af farminum úti á skipa-
legunni. Næsta höfn sem komið
var á, var Landskrona, þar var
lestun lokið. Kom þá í ljós og orð
haft á, ,,að vera mundu fáar
hafnir í landinu þar sem slík
risaskip gætu komið á og lagst
að bryggju, en hér liggur það
nú í makindum og er matað."
Frá Landskrona lá leiðin til
London um Kaupmannahöfn, var
farmurinn alls 14,000 tunnur af
komvörum.
í London var tekið efni til
jámbrauta, þar á meðal 14 járn-
brautarvagnar á þilfar, átti sá
farmur að fara yfir Atlants-
hafið. Létt var akkerum þann 8.
maí með þennan erfiða farm.
Eftir mjög ævintýralega ferð var
komið til Rio de Janeiro eftir
35 daga. Hér var lítið um flutn-
ing, og komst „Ernst Merck“
ekki af stað fyrr en í september,
og þá með farm af guano. Kol
voru þar í háu verði, og var því
ekki keypt af þeim nema til nokk-
urra daga.
Veður reyndist hins vegar
stillt alla leiðina, og þær litlu
kolabirgðir, sem lagt var upp
VlKINGUR
með eyddust fljótt, og neyddust
menn til að fórna bæði siglu-
trjánum og hluta af trébúnaði
skipsins, til þess að komast til
Cap Verde-eyjanna. Þar voru
alls engin kol fáanleg, og varð
að ráði að taka við í þeirra stað.
Til Madeira náði „Ernst Merck“
þann 22. nóvember í mjög sorg-
legu ástandi. 1 aftaka fárviðri
hafði reiðinn slitnað niður, leki
komið að skipinu og fleira. Upp
úr áramótum 1860 náði skipið
á áfangastað og var flutt inn í
Victoria Docks í London.
Þrátt fyrir öll skakkaföll, hafði
það komið í Ijós, að „Ernst
Merck“ var í rauninni ágætt
sjóskip og bar bæði hönnuðinum,
byggingameistaranum Svenson,
og Nyköping skipasmiðjunni gott
vitni. Til heimalandsins kom
skipið um haustið 1861 og var
tekið í stóru skipakvína í Stock-
holmi, og hafin viðgerð á því og
breytingar.
Nýtt milliþilfar var sett í
skipið, herbergjaskipun breytt
og aukin, aukið einu siglutré
o. fl.
I salnum, sem klæddur var
mahogny, var komið fyrir
„Kakalofni" frá verksmiðju
Akerlindhs í Stockholmi. „Þetta
er fyrsti kakalofninn sem settur
hefir verið upp í sænsku skipi,
og enginn efi er á því, að hann
vekur athygli útlendinga.“
Á verkstæði W. Lindbergs
voru smíðuð stýristæki af nýj-
ustu gerð, og þurfti nú aðeins
einn mann til þess að beita (man-
övrere) þessu risa-járnskipi.
Enn einu nýju tæki var komið
fyrir í skipinu, vélsíma frá
stjórnpalli til vélarúmsins, þann-
ig að skipstjórinn gat nú auð-
veldlega gefið fyrirskipanir frá
stjórnpalli á efsta þilfari, til
vélstjórans í vélarúminu, án þess
að vera misskilinn, eða trufl-
aður af veðurhljóði eða sjávar-
nið. Seglflöturinn var aukinn,
og við prófanir kom í ljós, að
skipið gat náð 9 hnúta hraða
fyrir seglunum einum saman.
Vorið 1862 var þessum um-
fangs miklu breytingum lokið,
nam kostnaðurinn nálægt 150,000
ríkisbanka dölum.
Annan maí heiðraði konungs-
fjölskyldan skipið með heimsókn,
og tóku á móti henni Hólm ríkis-
sáttasemjari og E. P. Liedqvist
skipstjóri, lét konungsfjölskyld-
an í ljós ánægju sína með þessa
í sannleika mikilvægu aukningu
við verzlunarflotann. Áhöfn
skipsins var auk skipstjóra 3
stýrimenn, 2 vélstjórar og 32
menn af lægri gráðum.
Nokkrum dögum eftir kon-
ungsheimsóknina, lét „Ernst
Merck“ úr höfn með sérlega
verðmætan farm, en það var
framlag Svíþjóðar til hinnar
miklu London-sýningar það ár.
En eftir tvo daga kom fyrir ó-
happ. „Ernst Merck“ tók niðri
við austur-strönd Ölands og stóð
fast. En næsta dag barst sú
gleðifregn, að skipið hefði náð
309