Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1971, Qupperneq 37

Hjó nawands
erkantur
SMASAGA
í Sienna bjuggu tveir ungir
velefnaðir menn af góðum ætt-
um, þeir hétu Spinelloccio Tan-
ena og Zeppa di Mino og bjuggu
skammt frá hvor öðrum í Cam-
ollia. Þeir voru samrýmdari hvor
öðrum, heldur en þó þeir hefðu
verið bræður, og þó hvor um sig
ætti bráðfallega konu, voru þeir
öllum stundum einir saman.
Nú skeði það, að Spinelloccio,
sem kom oft í hús Zeppa, hvort
sem hann var heima eða ekki,
gerðist svo góður vinur eiginkonu
hans, að þau fóru brátt að liggja
saman, og héldu því áfram lang-
an tímá, án þess að nokkur veitti
athygli, en loks kom að því einn
dag, að Spinelloccio kom í heim-
sókn í hús Zeppa, meðan hann
var heima, án þess að kona hans
vissi um það. Frúin lét þess
vegna segja honum að Zeppa
væri ekki heima, svo að Spin-
elloceio gekk beint inn í dagstofu
hennar, og þegar hann sá að
fleiri voru ekki viðstaddir, faðm-
aði hann hana og kyssti og það
stóð ekki á henni að endurgjalda
atlot hans. En Zeppa hafði óséð-
ur orðið vitni að öllu saman, en
lét ekkert til sín heyra, og beið
þess án þess að láta sjá sig,
hvernig þetta myndi fara. Og
það leið heldur ekki á löngu, þar
til eiginkonan og vinurinn leidd-
ust saman inn í svefnherbergið
og læstu á eftir sér. Honum varð
ónotalegt innanbrjósts. En hon-
um var strax ljóst, að ef hann
færi að hrópa upp eða gera háv-
aða, myndi slíkt aðeins verða til
þess að auka skömmina, og hann
VÍKINGUR
ákvað því strax að leita hefndar,
sem án þess að vera opinber, gæti
fullnægt honum sjálfum. Loks
taldi hann sig hafa fundið ráð til
slíks, og lét því ekkert á sér bera,
meðan Spinelloccio var inni með
konu hans.
Um leið og vinurinn var far-
inn, fór hann strax inn í svefn-
herbergið, þar sem kona hans var
í óðaönn að lagfæra hárbúnað
sinn, sem Spinelloccio hafði í á-
kafa sínum fært úr lagi, og sagði
við hana:
Hvað ert þú að gera, kona?
Hún svaraði samstundis: Þú ætt-
ir að geta séð það sjálfur.
Zeppa svaraði strax: — Já,
jafn auðveldlega og ég hef séð
annað, sem ég hef helzt ekki
viljað sjá — og svo fór hann að
útlista fyrir henni hvers hann
hefði orðið var, þar til hún fór
að skjálfa af ótta og viðurkenndi
allt, sem ekki varð lengur dulið
um samband hennar við Spinn-
elloccio, og bað mann sinn grát-
andi fyrirgefningar.
En við því, svaraði Zeppa:
Þú hefur hagað þér mjög illa,
kona, og ef að þú vilt að ég
fyrirgefi þér, verður þú að gera
nákvæmlega eins og ég fyrir-
skipa þér nú: Þú verður að til-
kynna Spinelloccio, að hann verði
á morgun um þrjúleytið síðdegis,
að finna sér einhverja ástæðu til
þess að yfirgefa mig og koma í
heimsókn til þín. Þegar hann svo
er kominn hingað, kem ég heim
rétt á eftir, og þá verður þú að
fela hann ofaní þessari kistu
hér og læsa henni. Síðan mun ég
segja þér nánar hvað þú átt að
gera; en þú þarft ekki að óttast
neitt, því ég lofa þér því að
snerta ekki hár á höfði hans.
Frúin bæði lofaði og gerði það,
sem hann fór fram á, til þess
að blíðka hann að nýju, og næsta
dag þegar vinirnir voru saman,
sagði Spinelloccio um þrjúleytið:
— Ég man það nú, að ég hafði
lofað að borða kvöldverð með
kunningja mínum, sem ég má
ekki láta bíða eftir mér, og þess
vegna verð ég að láta þig einan
eftir.
— En það er ekki kominn mat-
artími enn, sagði Zeppa.
— Það veit ég vel, svaraði
Spinelloccio — en ég á áríðandi
erindi við mann, sem ég get ekki
látið bíða.
Þegar Spinelloccio hafði yfir-
gefið Zeppa, fékk hann sér
smá göngutúr, sem lauk heima
hj á konu vinarins, en rétt í sama
augnabliki og hann var kominn
inn í svefnherbergið, kom Zeppa
heim. Strax þegar konan heyrði
að hann var að koma, lét hún sem
hún væri frávita af hræðslu, og
fékk Spinelloccio til þess að fela
sig í hinni umræddu kistu, sem
hún læsti svo og fór út úr svefn-
herberginu.
Þegar Zeppa var kominn inn-
fyrir, sagði hann: Fer ekki að
líða að máltíðartíma, kona? Sem
hún svaraði játandi. Zeppa sagði
þá:
— Spinelloccio ætlar að borða
úti með kunningja sínum, og hef-
ur látið konu sína vera aleina
heima, farðu að glugganum og
kallaðu á hana, og segðu henni að
koma yfir til okkar til þess að
borða.
Konan, sem enn var hálfsmeyk,
hlýddi bónda sínum umyrðalaust
og gerði það sem hann sagði.
Kona Spinelloccios stóðst ekki
margítrekaða beiðni hennar, og
þegar hún frétti að Spinelloccio
ætlaði að borða úti, kom hún yfir
til þeirra. Zeppa tók á móti henni
með einstakri blíðu, tók í hönd
hennar og leiddi hana hátíðlega
inn í svefnherbergið, eftir að
hafa gefið konu sinni vísbend-
325