Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1972, Blaðsíða 18

Ástralíuferð sem endaði í Noregi
eftir Guömund Jensson
í desemberhefti „Mosvoldpost-
en“, sem eitt af stærstu út-
gerðarfélögum Noregs gefur út
og fjallar í aðalatriðum um mál-
efni, sem snerta líf og starf sjó-
mannanna, á skipum félagsins, en
það á um 40 stór skip í förum
um flest heimsins höf, birtist frá-
sögn af skipstjóra á einu skipi
félagsins M.s. ,,Mosbay“.
Hann heitir Árni Finnbogason,
ættaður frá Vestmannaeyjum.
Árni kom þaðan til Noregs fyr-
ir um 20 árum og eiginlega var
ferðinni heitið til Ástralíu. En
reisupeningarnir voru á þrotum,
þegar til Noregs kom.
Ég var blankur og eitthvað
varð ég að gera. Ætlunin var að
vinna mig yfir til Ástralíu og
gerast innflytjandi.
En svo breyttist allt. Ég valdi
sjómennskuna, að lífsstarfi;
sigldi sem háseti á norskum skip-
um og fór svo á Sjómannaskólann
í Farsund.
Þá var teningnum kastað og
ég hefi aldrei séð eftir því, að ég
varð sjómaður og ílentist í Nor-
egi, segir Árni Finnbogason, en
hann er kvæntur norskri konu, á
5 ára dóttur og einbýlishús í
fögru umhverfi við Lilleström í
Noregi.
Strandhögg á Rivieruna.
En, í Mosvoldposten er einnig
lýsing, í léttum tón, af skemmti-
ferð, sem fulltrúi norska velferð-
arráðsins í Genua, Ariansen að
nafni, undirbjó og stjórnaði fyrir
skipshafnirnar á Mosbay og Mos-
tangen. í þetta sinn var samin
einskonar „hernaðaráætlun" fyr-
ir norskt strandhögg á frönsku
Rivieruna.
Þar var ráðgert að „hertaka“
spilavítin í Nizza og Monaco.
Foringjar leiðangursins voru
skipstjórarnir Hárek (Hárekur)
Seljesetter og A. Finnbogason og
liðið taldi 36 manns af báðum
skipunum.
Leigður var rútubíll og var
bifreiðarstjórinn ítalskur. Stanz-
að var oft og reglulega á leiðinni,
en það kom ítalanum nokkuð
,,spánskt“ fyrir sjónir.
Ferðin gekk þó að óskum og
að lokum litu hinir norsku kross-
riddarar niður til Nizza, sem
breiddi sig móti þeim björt og
fögur og eftir stutta hressingu
var lagt til atlögu við spilabank-
ann.
Ekki var trútt um að nokkur
„spilaskjálfti" gripi um sig meðal
liðsmanna, en Ariansen lagði til
að menn skyldu fara með lempni
og kænsku, því að snögg árás vík-
inga á slíkan stað gæti leitt til
ófarnaðar, vægast sagt.
„Ef við ætlum að byrja á því
að ræna eitt þekktasta spilavíti
heims verðum við að nota full-
komnustu Chicago tækni“, sagði
Ariansen.
Afráðið var þá, að senda 5
manna sveit í fararbroddi til að
kanna aðstæður, en eins og hendi
væri veifað voru allir víkingarnir
komnir að grænu borðunum klár-
ir til að sigra bankann innanfrá.
Finnbogason og annar víkingur
Drivdal riðu á vaðið við rúllett-
una og spennan jókst drjúgum
við að sá fyrrnefndi hreppti
,,pottinn“ í fyrstu umferðunum!
Dreifðust nú víkingarnir á
borðin og stúderuðu af miklum
áhuga leyndardóma rúllettunnar
og bak við tjöldin rann tíminn og
eitthvað af aurum í öfuga átt.
Svo mikið var víst að kl. 04,00
þegar bankinn lokaði stóð hann
jafn keikur fjárhagslega og vel
það. Voru þó nokkrir þ. á. m.
Finnbogason og Drivdal sem létu
drýgindalega yfir sínum hlut af
veltunni, en ekki var það nú al-
mennt viðurkennt.
Hagnaður þessa fyrsta dags
varð því frekar magur, og nóg
hlutu auraráðin að vera í Monaco,
en þeir fyrstu, sem birtust þegar
bankinn opnaði var ákveðinn hóp-
ur Norðmanna. Spilafíknin náði
tökum á nokkrum þeirra og í á-
kafanum gerðu þeir ekki greinar-
mun á borðinu og rúllettunni svo
þær höfnuðu utangarðs.
Endalokin urðu því, eins og
vænta mátti að frekar varð
„rekstrarhalli“ á ferðasjóðnum
eftir heimsóknirnar í spilavítið.
En svo mikið var víst, að hinir
norsku gestir héldu sínu andlega
jafnvægi og virðingu allan tím-
ann.
Þessi helgarheimsókn til Nizza
og Monaco varð öllum ógleyman-
leg upplyfting. I spilaklúbbnum
vannst tími til að skoða höllina
en til heiðurs hinum hraustu
Norðurlandabúum fóru fram
varðskipti með klukkuspili og til-
heyrandi.
Þá var borin fram afsökun, á
því að Grace prinsessa og Rainer
fursti skyldu vera fjarverandi og
þessvegna ekki hægt að veita hin-
um víðförlu víkingum áheyrn.
Þess í stað var hópurinn boð-
inn í veglegan miðdegisverð á
matsöluhúsi í nágrenninu, en
áður höfðu allir þáð veitingar í
sædýrasafninu, en þar gátu
margir norskir sæfarar frætt túr-
ista og aðra um margar fiskteg-
undir úr norðlægum höfum sem
þar vantaði.
Þá notuðu margir tækifærið að
kæla sig í sundlauginni.
Bátvik yfirstýrimaður á Mos-
bay stakk sér fyrstur og fleiri
fylgdu á eftir.
234
VlKINGUR