Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1973, Blaðsíða 18

islega hver á annan. Hver um sig
beið auðsjáanlega eftir, að annar
byrjaði. Einn þeirra, Bey Hama,
reis úr sæti, gekk að málverkinu
og skoðaði það mjög nákvæmlega.
Kiru Sakata fylgdi fordæmi hans.
Meðan þeir stóðu fyrir framan
málverkið reis sheik Karbala
snögglega úr sæti, rissaði eitt-
hvað á pappírsmiðann, stakk
honum í umslagið og lokaði því.
Kiru sneri aftur að borðinu og
gerði hið sama. Blanca varð sá--
þriðji til að skrifa tilboð sitt. Bey|
Hama stundi þungan, sneri sér
frá málverkinu, og gerði sama
og hinir.
— Herrar mínir, sagði Wen-
dall — ég vildi gjarnan mælast
til þess við ykkur, að sérhver
ykkar hefði tilbúna kontant-
ávísun á þá upphæð, sem tilboðið
hljóðar, þar sem við getum ekki
vitað hver hefur gert hæsta til-
boðið. Mér þykir leitt, að hafa
valdið ykkur svo mikilli fyrir-
höfn, en undir mínum kringum-
stæðiun held ég að ekki hafi ver-
ið komist hjá því. Jæja, ef allir
hafa lokið afgreiðslu . .. . ?
Safnararnir fjórir, lífverðir og
túlkar yfirgáfu hótelið. Wendall
lét umslögin liggja meðan hann
tók málverkið niður, vafði því
saman og stakk í hulstrið. Hann
lét grindina standa. Hafði ekki
lengur not fyrir hana. Loks safn-
aði hann umslögunum saman og
settist niður til þess að athuga
tilboðin. Það lægsta var upp á
135.000, næsta 155,000, það
þriðja 175 þús. og hæsta boðið
var eins og hann hafði vonað upp
á 200,000 dollara.
Jæja, hugsaði Wendall, þá er
þessu bráðum lokið. Það sem enn
var ógert, var að af’nenda mál-
verkið og ganga frá peningavið-
skiptunum í Marokkó banka.
Síðan gæti hann keyrt aftur til
Rabat, sótt Hester og eftir að
hafa skipt nokkrum sinnum um
flugvélar og ferðarútur, gætu
þau flogið beint til eyjarinnar í
Kyrrahafi, þar sem þau höfðu
ákveðið að setjast að.
Þau elskuðu bæði Thaiti. Hest-
er var orðinn brún eins og þeir
innfæddu, og var svo ánægð og
hamingjusöm, að hún sagðist
aldrei vilja yfirgefa þennan stað
aftur. Tíminn leið við að baða sig,
mála, lesa og láta sér líða vel.
Nákvæmlega ári eftir, að þau
höfðu flúið frá Tanger, sat Wen-
dall á sólsvölunum í húsi þeirra
og hugsaði. Hann ákvað með
sjálfum sér, að óttast ekki lengur
^að hann yrði tekinn fastur. Eitt
5ár var þrátt fyrir allt langur
tími.
Hann var að yfirfara reikn-
inga frá svissneska bankanum,
þegar Hester kom upp frá
ströndinni til þess að þurrka sig.
— Er eitthvað eftir af pening-
um sagði hún brosandi.
— Það þarf mikið til þess, að
eyða 665,000 dollurum, svaraði
hann einnig brosandi. — Þá
verðurðu að stefna þessum fjór-
um söfnurum þínum saman að
nýju, og vita hvort þeir vilji
kaupa fleiri af verkum Jockos.
Ertu tilbúinn í hádegisverðinn?
Þau gengu inn, hún í eldhúsið,
hann inn á skrifstofukríli sitt.
Hann lagði pappírana í skúffu,
tók lítilsháttar til á skrifborðinu.
Svo hallaði hann sér aftur á bak
í stólnum og horfði með ánægju-
brosi á myndina KONAN. Hann
óskaði þess, að Bey Hama, sheik
Karbala, Kiru Sakata og Victor
Blanca hefðu jafn mikla ánægju
af eftirlíkingum sínum, eins og
hann hafði af frummyndinni.
Hann brosti ánægjulega með
sjálfum sér, þegar Hester kallaði
á hann til hádegisverðar.
(Lauslega þýtt
Halldór Jónsson).
Vitar
og hafnir
m islandi
og
B/firstgórn
þeirra
eftir Jón Eiríksson,
fyrrv■ skipstjóra
Jón Eiríksson
18
VÍKINGUB