Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Qupperneq 16

Vistfólkiff rekur verslun í kjallaranum og rennur ágóðinn af henni í sumarferðalögin og
lcikhúsfcrðirnar sem farnar eru tvisvar á ári. Sigríður Pétursdóttir íbúi á Hrafnistu er
verslunarstjórinn og sést þama við störf sín.
ára og mörgum finnst herbergin
vera of lítil miðað við það sem
gerist í dag. En þessu heimili hefur
alla tíð fylgt mikil hlýja og þrifn-
aður og hér eru allir ánægðir.
Þetta heimili er sjómannastétt-
inni til mikils sóma og hef ég oft
undrast hversu sjaldan starfandi
sjómenn leggja lykkju á leið sína
til að koma og sjá þetta heimili
sem þeir hafa átt svo stóran þátt í
að byggja upp. Mér finnst önnur
stéttasamtök mættu gera betur t.d.
verslunarmenn. Þeir hefðu mátt
leggja aðeins minna í að byggja
Hús verslunarinnar og gæta gamla
fólksins í staðinn því ég veit að í
þeirri byggingu liggja aurar úr líf-
eyrissjóðum fólksins. Eins mættu
B.S.R.B. menn hugsa minna um
sumarhúsin sín og gera eitthvað
álíka fyrir aldraða félagsmenn og
Sjómannasamtökin hafa gert. Það
er ótrúlegt hve samtakamáttur
sjómanna var mikill þegar tókst
að koma Hrafnistu á legg. I því
efni eru sjómenn hafnir yfir allan
ríg um kjaramál o.þ.h. Þama
sameinast undirmenn og yfir-
menn í vinnu að sameiginlegu
markmiði. Ég tel þetta alveg eins-
dæmi og vildi óska að sjómenn
vissu almennt meir um þetta.
16
Fólk af öllu landinu
— Er ekki langur biðlisti yfir
þá sem vilja komast hér inn?
— Jú, það hefur alla tíð verið.
Nú munu vera um 400 manns á
biðlista. Ég tel að biðlistinn skipt-
ist í þrennt. 1 fyrsta lagi er það fólk
sem reynir eftir megni að fara ekki
inn á elliheimili og leggur mikið á
sig úti í bæ að vera í sínum gömlu
íbúðum en vill hafa þetta í bak-
höndinni. Síðan er það fólk sem er
mjög einmana úti í bæ og þarf á
félagsskap að halda. Það er kunn
staðreynd að hægt er að svelta
gamalt fólk á mat en ekki félags-
skap. Það er ekkert sem fer jafn
illa með gamalt fólk og einmana-
leikinn þegar enginn er til að örva
það og hjálpa því. í þriðja lagi er
svo fólk sem hefur lent í veikind-
um og slíku og er á sjúkrahúsum
en þarf að komast út af sjúkra-
húsunum. Fyrir þetta fólk er þörf
á sérstökum heimilum með
hjúkrunaraðstöðu því enginn vill
vera mörg ár á sjúkrahúsi.
— Er ekki fólk hér alls staðar
að af landinu?
— Jú, Hrafnista og Grund eru
einu heimilin sem taka fólk af öllu
landinu. Við höfum stundum
reynt að hafa það í hlutfalli við
selda miða í happdrætti D.A.S.
Það er áberandi að hingað kemur
fólk mest frá þeim stöðum sem
ekki er sambærileg aðstaða fyrir
hendi á. Hér er mjög margt fólk
frá hinum ýmsu stöðum á Vest-
fjörðum, frá Snæfellsnesi og
Austfjörðum. Algengt er að unga
fólkið flytji í bæinn og gamla
fólkið á eftir en svo getur það ekki
búið heima hjá börnum sínum hér
og setur því öryggið langt fram
yfir búsetumörkin. Ég geri ráð
fyrir að 40% vistmanna hér sé fólk
sem kemur utan af landi.
Nauðsynlegt að hafa
eitthvað að starfa
— Gerirðu þér vonir um að
„Ár aldraðra“ hafi góð áhrif á
þessi mál?
— Undanfarið hefur átt sér
stað vakning hjá hinu opinbera
um það hvað brýnast er fyrir
aldraða, þ.e. bygging hjúkrunar-
heimila. A næsta ári verður þessi
aðstaða væntanlega komin upp og
tel ég þá að brýnasti vandinn sé
leystur í bili. Mikið hefur verið
byggt af íbúðum fyrir aldraða á
vegum Reykjavíkurborgar og
fleiri sveitarfélaga en ég tel þessar
byggingar aðeins hálft áratog því
þetta fólk leitar til okkar þegar
jíað er ekki lengur fært um að sjá
um sig sjálft. Ég tel að hlutföllin í
þessu hafi verið röng, of mikið af
íbúðum fyrir aldraða miðað við
hjúkrunarplássin. Sjúkrahúsin
geta ekki hýst allt þetta fólk og
hafa útskrifað það, þess vegna
þarf að hafa fleiri stig í þessu t.d.
dagvistun. Slík starfsemi er að
byggjast upp á vegum sjómanna-
samtakanna í Hafnarfirði.
íslendingar eru mjög duglegt
fólk og gamla fólkið j^arf að hafa
eitthvað að starfa. Okkar stefna er
að halda við þessari starfslöngun
sem lengst með því að fá því eitt-
hvað að starfa. Við viljum ekki
pakka fólki inn í bómull eins og
okkur hefur fundist gert t.d. í Sví-
þjóð og annars staðar. E.Þ.
VÍKINGUR