Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1982, Qupperneq 25

Sitja við hannyrðir
og spjalla saman
— litíð inn á föndurstofu kvenna
Uppi undir risi hefur verið inn-
réttuð föndurstofa kvenna á
Hrafnistu. Föndurstofan er stór
og rúmgóð og þar eru borð og
lampar fyrir konumar og tveir
föndurkennarar sem starfa alla
daga frá 130-5. Konumar sem
sækja föndurstofuna em líka
flestar mættar til vinnu kl. 130 og
sitja við handavinnuna sína þar til
vinnudegi er lokið. Það eru mikið
sömu konurnar sem sækja föndur-
stofuna og fyrir þær er hún ómet-
anleg dægrastytting, þar fæst fé-
lagsskapur og aðstoð við verkið
sem verið er að vinna.
Ég geng fyrst að borði þar sem
þrjár ömmulegar, silfurhærðar
konur sitja og tek þær tali. Þær
hlæja fyrst að mér að ég skuli ætla
að mynda þær og spyrja að heiti
en síðan segir ein þeirra með ör-
litlum þótta, að þær hljóti að vera
þess fullt eins verðar og hvur
annar. Ég er henni hjartanlega
sammála og geng því á röðina og
spyr að heiti og hvaðan þær séu.
— Vill hún nú líka fá að vita hvar
maður er fæddur“, gellur við í
einni og þær hlæja. „Það er
naumast maður er orðinn merki-
legur.“
— Jæja, segir sú fyrsta, „ég
heiti Sesselja Einarsdóttir og er
fædd í Ölfusinu en fluttist síðar til
Reykjavíkur.“ — Nú, já og ég
heiti líka Sesselja og er Jónsdótt-
ir“, segir sú næsta, „við erum
nöfnur. Ég er fædd að Nesi í Sel-
vogi“, segir hún ákveðin og lítur á
mig til að vita hvort ég sé nokkru
nær. „Síðan fluttist ég í Garðinn
og bjó þar lengst af eða þangað til
ég missti manninn og fluttist til
barnanna hingað til Reykjavík-
ur.“ — Ég heiti Gíslína Sigurðar-
dóttir, þér finnst það kannske Ijótt
nafn“, segir sú fjórða. „Huh“,
segir þá Sesselja Jónsdóttir, „mér
finnst nú Sesselja miklu ljótara en
Gíslína, það er svo tært yfir nafn-
inu þínu.“ Hún Gísiína er inn-
fæddur Reykvíkingur.
— Eruð þið búnar að vera
lengi á Hrafnistu, spyr ég.
„Ég er búin að vera hér í fjögur
ár“, segir Sesselja Jónsdóttir, „ég í
eitt og hálft ár“, segir Gíslína, „og
hún kom í haust“, segir hún og
bendir á Sesselju Einarsdóttur.
„Ég kom ekkert í haust“, mót-
mælir Sesselja, „ég er búin að vera
hér í nokkur ár. „Víst komstu í
haust, er það ekki“, spyr Gíslína
Sesselju Jónsdóttur. „Ég man það
ekki“, svarar hún. „Ég veit bara að
ég kom ekki í haust“, segir Sess-
elja Einarsdóttir ákveðin. „Ég veit
að ég er búin að vera héma í
nokkur ár, það skiptir ekki máli
hvað þau eru mörg“, heldur hún
áfram og finnst þessi nákvæmni
okkar óþörf. „Ég hugsa að ég sé
elst hérna inni“, segir Gíslína og
lítur í kringum sig. — Hvað ertu
gömul, spyr ég. „Ég er níutíu“,
segir hún hróðug. Mér verður
orðfall því ekki datt mér í hug hún
væri svo öldruð, eins lífleg og
hress og hún er. „Ég er 87 ára“,
segir Sesselja Jónsdótir og Einars-
dóttir segist vera 80 ára.
Þær stöllur segjast mjög
ánægðar með föndurstofuna, hér
geti þær verið innanum aðrar
konur. Þær voru allar giftar sjó-
mönnum en eru orðnar ekkjur.
25
Þærhalda áfram að starfa þó komnar séu á níræðisaldurog koma oft í föndurstofuna. Frá
vinstrí Sesselja Einarsdóttir úr Ölfusinu 80 ára, Sesselja Jónsdóttir frá Nesi í Selvogi 87
ára og Gíslína Sigurðardóttir úr Rcykjavík 90 ára.
VÍKINGUR