Sjómannablaðið Víkingur

Årgang

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Side 28

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Side 28
FÉLAGSMÁL byggðarlagsins eða lands- hlutans. Hagsmunaárekstrar vilja oft veðra milli hinna ein- stöku hópa þjóðfélagsins, en eftir leikreglum lýðræðisins leita menn sátta. Þeir sem verða að sæta niðurstöðunni Ijóma ekki alltaf af ánægju og þannig er það i sjávarútvegin- um. Það er hlutverk hags- munasamtaka eins og ykkar að hjálpa til við að leita sátta Ásmundur Stefánsson forseti ASÍ sat þungt hugsi undir ræðum við setningu þingsins. Hinrik Greipsson ávarp- aöi þingiö og flutti því kveðjur og góðar óskir bankamanna. 28 VÍKINGUR þar sem tillit er tekið til hags- muna allra þeirra sem lifa með einum eða öörum hætti á fiskveiðunum en fyrst og fremst verða heildarhags- munir þjóðfélagsins að sitja i fyrirrúmi. Með þau sjónarmið að leiö- arljósi höfum við í samvinnu við hagsmunaaðila undirbúið mótun fiskveiðistefnu til næstu ára. Að undanförnu hafa nokkrir orðið til að gagnrýna núver- andi fiskveiöistefnu og hafa þeir sett fram margvislegar skoðanir. Ég ætla að leyfa mér að grípa hér niður í rök- semdafærslur — eða réttara sagt órökstuddar fullyrðingar' eins þeirra. Fyrsta fullyröing: „Hann (kvótinn) er skipulag meðalmennskunnar. Hann stefnir að jöfnuði með því að vængstýfa þá sem möguleika hefðu til að þjarga sér og stungið er tálbeitu að hinum sem ekki geta hvort sem er náö til flugs“ (tilvitnun lýkur). Við lifum í þjóðfélagi þar sem þvi hefur verið haldiö á lofti um áratuga skeið að sérhver einstaklingur og sérhvert byggðarlag i landinu eigi sér sinn rétt. Þótt sam- keppni sé nauðsynleg þá má það ekki eiga sér stað aö at- hafnafrelsið sé svo óheft að jafnræðishugssjónir þjóðfé- lagsins séu gjörsamlega van- virtar. Þótt margar skipshafn- ir séu i landinu þá erum við þrátt fyrir allt ein skipshöfn og okkurberað takatillit hverjum til annars. Aflamarkið er byggt á reynslu áranna 1981 til 1983. Ég veit ekki til þess að á þeim árum hafi rikt sér- stök meðalmennska. Mörg- um gekk þá vel og þeir fá not- ið þeirrar reynslu en öðrum gekk miður. Með þeim tillög- um um fiskveiðistjórnun, sem nú hafa verið lagðar fram, er þeim sem óánægðir eru með aflamark sitt gert kleift að sýna hvers þeireru megnugir, með þvi að velja svokallað sóknarmark og skapa sér þannig auknar veiðiheimildir. Önnur fullyröing: „Kvótinn innleiðir framandi verslunarhætti með sölu og kaupum á stjórnvaldsleyfum. Kvótaviðskipti auka útgerðar- kostnað þeirra sem fiska en ýta undir spákaupmennsku hinna“ (tilvitnun lýkur). Þetta atriði hefur valdið hvað mestri gagnrýni hjá sjó- mannastéttinni. Við búum hins vegar við það að flotinn er of stór miðaö við núverandi aöstæður og þurfum þvi að finna leiðir til að lækka út- geröarkostnaðinn. Það má gera með ýmsum hætti. Nið- urstaðan varð þó sú að frumkvæði i þá átt yrði að koma úr atvinnugreininni sjálfri en það væri hlutverk stjórnvalda að skapa skilyrði til þess að það mætti verða. Með þvi að færa afla á milli skipa má auka hagkvæmn- ina. Það eykur sókn i van- nýtta stofna svo sem rækju og stuðlar að sparnaði í út- gerðarkostnaði. Að sjálf- sögðu er hægt að banna slík- ar millifærslur en þá hverfur hagkvæmnin um leið. Skuld- ug þjóð sem getur ekki skap- að þegnum sinum nægilega góð lífskjör hefur ekki efni á að líta framhjá hagkvæmnis- sjónarmiðum. Þriðja fullyröingin: „Kvótinn stuðlar að því að halda að veiðum þeim sem best gerðu í því að hætta en hamlar framtaki bestu fiski- mannanna og torvelda heil- brigða endurnýjun í stéttinni. Aflaskipin eru skorin niður þrátt fyrir að heildaraflinn minnki ekki“ (tilvitnun lýkur). Það má vel vera að þeir séu einhverjir í sjómannastétt sem best gerðu i því að hætta. Það verður hins vegar að ætlast til af þeim sem koma með slikar fullyrðingar að þeir séu reiðubúnir að nefna dæmi um skip og sjó- menn sem beturværu komnir annars staðar. Aflaskipin hafa ekki verið skorin niður. Þau hafa haldið sinni hlut- deild i heildaraflanum og það hefur verið komið í veg fyrir skerðingu á þeim með þvi að stöðva stækkun flotans og beina skipum að öðrum veið- um t.d. rækjuveiðum. Eina leiðin til að tryggja eölilega endurnýjun í sjómannastétt- inni er að koma útgerðinni á
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.