Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1985, Qupperneq 28

FÉLAGSMÁL
byggðarlagsins eða lands-
hlutans. Hagsmunaárekstrar
vilja oft veðra milli hinna ein-
stöku hópa þjóðfélagsins, en
eftir leikreglum lýðræðisins
leita menn sátta. Þeir sem
verða að sæta niðurstöðunni
Ijóma ekki alltaf af ánægju og
þannig er það i sjávarútvegin-
um. Það er hlutverk hags-
munasamtaka eins og ykkar
að hjálpa til við að leita sátta
Ásmundur Stefánsson
forseti ASÍ sat þungt
hugsi undir ræðum við
setningu þingsins.
Hinrik Greipsson ávarp-
aöi þingiö og flutti því
kveðjur og góðar óskir
bankamanna.
28 VÍKINGUR
þar sem tillit er tekið til hags-
muna allra þeirra sem lifa
með einum eða öörum hætti á
fiskveiðunum en fyrst og
fremst verða heildarhags-
munir þjóðfélagsins að sitja i
fyrirrúmi.
Með þau sjónarmið að leiö-
arljósi höfum við í samvinnu
við hagsmunaaðila undirbúið
mótun fiskveiðistefnu til
næstu ára.
Að undanförnu hafa nokkrir
orðið til að gagnrýna núver-
andi fiskveiöistefnu og hafa
þeir sett fram margvislegar
skoðanir. Ég ætla að leyfa
mér að grípa hér niður í rök-
semdafærslur — eða réttara
sagt órökstuddar fullyrðingar'
eins þeirra.
Fyrsta fullyröing:
„Hann (kvótinn) er skipulag
meðalmennskunnar. Hann
stefnir að jöfnuði með því að
vængstýfa þá sem möguleika
hefðu til að þjarga sér og
stungið er tálbeitu að hinum
sem ekki geta hvort sem er
náö til flugs“ (tilvitnun lýkur).
Við lifum í þjóðfélagi þar
sem þvi hefur verið haldiö á
lofti um áratuga skeið að
sérhver einstaklingur og
sérhvert byggðarlag i landinu
eigi sér sinn rétt. Þótt sam-
keppni sé nauðsynleg þá má
það ekki eiga sér stað aö at-
hafnafrelsið sé svo óheft að
jafnræðishugssjónir þjóðfé-
lagsins séu gjörsamlega van-
virtar. Þótt margar skipshafn-
ir séu i landinu þá erum við
þrátt fyrir allt ein skipshöfn og
okkurberað takatillit hverjum
til annars. Aflamarkið er
byggt á reynslu áranna 1981
til 1983. Ég veit ekki til þess
að á þeim árum hafi rikt sér-
stök meðalmennska. Mörg-
um gekk þá vel og þeir fá not-
ið þeirrar reynslu en öðrum
gekk miður. Með þeim tillög-
um um fiskveiðistjórnun, sem
nú hafa verið lagðar fram, er
þeim sem óánægðir eru með
aflamark sitt gert kleift að
sýna hvers þeireru megnugir,
með þvi að velja svokallað
sóknarmark og skapa sér
þannig auknar veiðiheimildir.
Önnur fullyröing:
„Kvótinn innleiðir framandi
verslunarhætti með sölu og
kaupum á stjórnvaldsleyfum.
Kvótaviðskipti auka útgerðar-
kostnað þeirra sem fiska en
ýta undir spákaupmennsku
hinna“ (tilvitnun lýkur).
Þetta atriði hefur valdið
hvað mestri gagnrýni hjá sjó-
mannastéttinni. Við búum
hins vegar við það að flotinn
er of stór miðaö við núverandi
aöstæður og þurfum þvi að
finna leiðir til að lækka út-
geröarkostnaðinn. Það má
gera með ýmsum hætti. Nið-
urstaðan varð þó sú að
frumkvæði i þá átt yrði að
koma úr atvinnugreininni
sjálfri en það væri hlutverk
stjórnvalda að skapa skilyrði
til þess að það mætti verða.
Með þvi að færa afla á milli
skipa má auka hagkvæmn-
ina. Það eykur sókn i van-
nýtta stofna svo sem rækju
og stuðlar að sparnaði í út-
gerðarkostnaði. Að sjálf-
sögðu er hægt að banna slík-
ar millifærslur en þá hverfur
hagkvæmnin um leið. Skuld-
ug þjóð sem getur ekki skap-
að þegnum sinum nægilega
góð lífskjör hefur ekki efni á
að líta framhjá hagkvæmnis-
sjónarmiðum.
Þriðja fullyröingin:
„Kvótinn stuðlar að því að
halda að veiðum þeim sem
best gerðu í því að hætta en
hamlar framtaki bestu fiski-
mannanna og torvelda heil-
brigða endurnýjun í stéttinni.
Aflaskipin eru skorin niður
þrátt fyrir að heildaraflinn
minnki ekki“ (tilvitnun lýkur).
Það má vel vera að þeir séu
einhverjir í sjómannastétt
sem best gerðu i því að
hætta. Það verður hins vegar
að ætlast til af þeim sem
koma með slikar fullyrðingar
að þeir séu reiðubúnir að
nefna dæmi um skip og sjó-
menn sem beturværu komnir
annars staðar. Aflaskipin
hafa ekki verið skorin niður.
Þau hafa haldið sinni hlut-
deild i heildaraflanum og það
hefur verið komið í veg fyrir
skerðingu á þeim með þvi að
stöðva stækkun flotans og
beina skipum að öðrum veið-
um t.d. rækjuveiðum. Eina
leiðin til að tryggja eölilega
endurnýjun í sjómannastétt-
inni er að koma útgerðinni á