Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1986, Síða 38

FRIVAKTIN
— Ég er nærri búin aö fá vinnuna
mamma. Ég á bara eftir aö standast próf
i húsbóndahollustu, segir forstjórinn.
W : .fiii.
q-A ^c.. i\^
Þú getur ekki legið í klefanum allan
daginn, Sólveig. Meö því móti nærðu
ekki í neinn strák í þessari sjóferð.
38 VÍKINGUR
Sá apalegí
— Hvaö kostar stóri apinn
í glugganum?
— 50.000 krónur.
— Þaö vardýrapi.
— Já, en hann kann aö
hraðrita og skrifa á ritvél.
— En hinn við hliðina á
honum, hvaö kostar hann?
— Hann kostar 100.000
krónur og hann kann aö auki
aö forrita og vinna á tölvu.
— Já, auðvitaö veröur
hann þá aö kosta meira. En
hvaö kostar litli aparæfillinn
sem er þarna á bakviö?
- 400.000 krónur.
— Þaö er þara svona. Og
hvaö er það sem hann getur
en hinirekki?
— Ég verö aö viðurkenna
aö ég er ekki viss um þaö, en
hinir segja herra forstjóri við
hann.
— Nei, mín kæra ungfrú,
peningar eru ekki allt. Þú
myndir aldrei fara að giftast
gömlum asna, bara af því aö
hann á peninga í handraöan-
um, eöa hvaö?
—Kæri vinur, þetta kemur
svo óvænt.
Ólafur Steinar Valdimars-
son er ráðuneytisstjóri í
Samgönguráðuneytinu og
þarf viða að fara. Eitt sinn
varö hann veðurtepptur í
Vestmannaeyjum og sendi
þá konu sinni svohljóðandi
símskeyti:
Margteraf meyjum,
margar einar.
Ófært úr Eyjum.
Ólafur Steinar.
Denni var að rabba viö kon-
una sína um laust og fast og
sagöi: Ég hef heyrt aö rann-
sóknir sýni aö mestu fíflin eigi
fallegustu konurnar.
Nei, nú ertu farinn aö slá
mér gullhamra, svaraði hans
kæra.
— Áöur en viö hefjum leik-
inn, telpa min, sagöi Tinni
töff, langar mig aö spyrja þig
um eitt: hefurðu einhverja
sérstaklega kynæsandi
bletti, sem ég ætti aö fá aö
vita um?
Karlrembusvinið átti að
passa pottana i eldhúsinu.
Ævareið konan hreytti út úr
sér:
— Ég sagði þér aö fylgjast
meö þegar súpan færi aö
sjóöa uppúr.
— Ég geröi þaö. Þaö var
klukkan nákvæmlega tvær
minúturyfir hálfsjö.
— Mamma, heyröiröu aö
þegar ég baö kvöldbænirnar
mínar í gærkvöldi þá baö ég
Guö um aö hjálpa mér aö
veröa góöur strákur?
— Já vinur minn, ég heyröi
þaö.
— Þaö gekk ekki.
Sú
dökkbiáa
Alli annar stýrimaður
fékk lánaðan sumar bú-
stað foreldra sinna til að
halda þar partí eina helg-
ina. Hann bauð fjórum
stelpum af skrifstofu út-
gerðarinnar og auövitað
þrem gaurum af skipinu.
Á mánudagsmorguninn
var veörið svo fallegt aö
þrjár stelpnanna ákváðu
að fara ekkert í bæinn
þann dag, en sú fjórða,
hún Tóta trega, varð að
fara.
Alli keyrði hana á Voff-
anum sínum í veg fyrir
rútuna og meöan þau
biðu í bílnum við vega-
mótin, sagði hann:
— Það var ofsa gaman
að kynnast þér, Tóta.
Viltu ekki hafa samband
við mig?
— Jú, endilega, sagði
Tóta og leit aftur í bílinn.
En heldurðu að það sé
ekki of þröngt í aftursæt-
inu?