Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.2000, Síða 15

enda varð ég strax bull-andi sjóveikur. Ef túrinn hefði verið allur
svona og ég ekki lagast af sjóveikinni hefði ég ekki farið aftur á sjó.
Það er slæmt að vera sjóveikur en samt eru sumir að pína sig á
sjónum nánast alla ævi og alltaf sjóveikir. Síðan var ég á sjónum af
og til en í hestamennsku þess á milli. Stundaði tamningar og þegar
ég var orðinn leiður á því fór ég út á sjó og svo aftur í tamningar-
nar. Ég skipti þessu svona á milli og fannst það ágætt."
Minni áhugi á skipstjórnarnámi
-Verður þú var við áhuga hjá gömlum skipsfélögum að fara í
Stýrimannaskólann og afla sér menntunar?
„Mér finnst það hafa minnkað mikið. Þegar nóga vinnu er að hafa
í landi vilja menn frekar vera þar. Meðan er svona mikil velsæld í
þjóðfélaginu er úr nógu að velja í landi en menn fara frekar aftur út
á sjó þegar kreppir að til þess að ná sér í tekjur. En eins og ég
sagði áðan er erfitt fyrir fjölskyldumenn að rífa sig upp og fara í
skólann þegar búið er að lengja námið. Þetta er fjárhagslega erfitt
fyrir þá. Og þó að fjarkennsla geti komið að vissum notum hafa
menn ekki alltaf tíma til að stunda hana. Það er kannski meiri
möguleiki fyrir menn á stærri skipum eins og frystitogurum.“
-En er hugsunarhátturinn orðinn þannig að það þyki ekki fínt að
vera á sjó?
„Ég tel svo vera. Það þykir fínna að sitja á kontórum og sýsla
með verðbréf. Svo virðist sem frekar sé litið niður á sjómannastétti-
na. Þetta eru ekki hetjur hafsins eins og áður var. Þá er lítið sem
ekkert kennt um sjómennsku og sjávarútveg í almennum skólum og
ekki er það til að bæta ástandið. Nú þarf að manna fiskvinnsluna
með útlendingum að stórum hluta og þykir ófínt starf.“
-Ertu nú ráðinn í að gera sjómennsku að ævistarfi?
„Já. Þegar ég er kominn með þessa menntun þá blasir það við.
Eftir að ég byrjaði hjá Gæslunni þá má segja að starfið þar sé að
mörgu leyti fjölskylduvænt ef svo má segja. Það eru fastir túrar og
hægt að skipuleggja fram í tímann. Það er gott að vera hjá
Gæslunni og ég hitt oft stráka sem ég var með í skóla þegar við
erum að fara í heimsóknir um borð í skip.“
-Hvað er það við sjóinn sem togar í þig?
„Það er erfitt að lýsa því. Maður kemur inn í allt annað samfélag
úti á sjó. Þetta er þröngur hópur sem lifir og hrærist saman gegnum
súrt og sætt. Ef eitthvað kemur uppá verða menn að treysta á sjálfa
sig. En sjórinn togar í menn. Margir eru alltaf á leiðinni að hætta til
sjós en eftir að hafa verið nokkrar vikur í landi eru þeir komnir aftur
út á sjó. Sjórinn hefur visst aðdráttarafl. Ég finn þetta og á þó ekki
ættir að rekja til sjómanna."
Fjórar konur í áhöfn
Við förum að spjalla um lífið um borð í Ægi. Magnús Örn segir
að samskipti fiskimanna og varðskipsmanna séu góð að langmestu
leyti. Þeir fari um borð í báta og skip og kanni meðal annars afla og
veiðarfæri og hvort réttindamál séu í lagi. Brottkast afla berst í tal
og Magnús segir núverandi kvótakerfi bjóða uppá brottkast. Það
Magnús og Elín í hestamennskunni.
Að leik með dótturinni Höllu Maríu.
segi sig sjálft að þeir sem leigja kvóta háu verði hirði bara
verðmesta fiskinn. Hann kann vel við sig á Ægi. Neitar því að þar
ríki heragi, en ákveðinn agi þó. Mórallinn um borð sé mjög góður.
Mikið sé að gera við eftirlit og æfingar. Hann fór líka túr á Óðni ekki
alls fyrir löngu.
„Við fórum í vitatúr og það var mjög gaman. Þá kemur maður á
staði út í eyjum og hér og þar sem maður kæmi aldrei á af landi.
Ég er búinn að sjá meira af landinu þessi tvö sumur sem ég hef
verið hjá Gæslunni en ég hefði gert ef ég væri í landi.“
-Þið voruð með eitthvað af kvenfólki í áhöfn Ægis. Hvernig tókst
það?
„Já, það voru fjórar konur um borð í síðasta túr og það var ágætt.
Þær standa sig vel ekki síður en strákarnir. Það eina sem þeir hafa
framyfir þær eru líkamsburðir þegar á þeim þarf að halda. En að
öllu öðru leyti standa þær strákunum jafnfætis."
Öryggismál sjómanna bar á góma og Magnús Örn bar lof á
Slysavarnarskóla sjómanna. Það væri nauðsynlegt fyrir alla sjó-
menn að sækja skólann og kennslan þar væri til fyrirmyndar. Enda
væri greinilegt að sjómenn huguðu mun meira að öryggismálum en
áður og nýliðafræðsla í flestum skipum væri orðin til fyrirmyndar.
Að endingu var Magnús spurður hvort hann vildi ráðleggja
ungum mönnum að leggja fyrir sig sjómennsku.
„Alla vega að prófa það. Enginn verður svikinn af þvi að reyna
sig á sjónum og kynnast sjómannslífinu," sagði Magnús Örn
Einarsson.-SG ■
Vj VlJJ-l^jJjJJÆQj1
Siglingastofnunar
Asjómannadaginn veitir Siglingastofnun viðurkenningar til
eigenda og áhafna skipa sem taldar eru hafa sýnt góða
framkvæmd á öryggisreglum og umhirðu á undanförnum árum.
Hún á að vera hvatning fyrir áhöfn og eigendur skipa að halda
þessum málum í sem bestu horfi.
Á sjómannadaginn í ár fengu eftirtalin skip viðurkenningu:
Antares VE, Björgvin EA, Gissur hvíti ÍS, Kristrún RE, Skinney,
Þorsteinn GK og Örvar SH.
Þá hefur Siglingastofnun einnig veitt Ragnari Konráðssyni
skipstjóra á Örvari SH skipshöfn og útgerð skipsins, viðurken-
ningarskjal fyrir góða framkvæmd á öryggisreglum og umhirðu
skips. Þetta er í annað skipti sem Ragnar fær slíka viðurken-
ningu. í fyrra skiptið var það árið 1991 er hann var skipstjóri á
Saxhamri SH. ■
Sjómannablaðið Víkingur -15