Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2000, Qupperneq 6

Herra Karl Sigurbjörnsson biskup íslands
Andspænis jólunum eru all-
ir jafnir og alla snerta þau
með einhverjum hætti. Jólin
eru hátíð sem snertir öll skiln-
ingarvit, sjón og heyrn, ilman
og bragð og tilfinningu, en líka
söknuð og trega. Engin hátíð,
enginn atburður snertir okkur á
eins altækan hátt og umfaðmar
lífið allt eins og jólin. Það er
undursamlegt, og það er engin
tilviljun. Jólin eru nefnilega há-
tíðin sem ber okkur á sérstak-
an hátt boðin um Guð sem
varð maður í heiminum okkar
og vill helga mannlegt allt. Og
á erindi við alla. Börn og full-
orðna, trúaða og efagjarna, og
allar aðstæður mannlegs lífs
og allt litróf mannlegra kennda.
Allt vill Guð helga himninum
sínum.
Tvö þúsund ár eru frá fæðingu hans í heim. Þúsund ár
frá því að hin kristnu jól með sögu sína og helgan hljóm
varð þáttur í þjóðlífi okkar þjóðar. Heiðin jól eru veisla og
blót til árs og friðar, til heiðurs hækkandi sól. Það er
vissulega fagnaðarefni í landi hinna löngu, myrku vetrar-
nótta. En hin kristnu jól eru frásögn, saga um fæðingu
barns, um himinninn á jörðu, um söng, um orð, sem fær
dimmu í dagsljós breytt. Um náð sem ummyndar harðan
og kaldan heim og hrífur og mýkir og virkjar siggróin
hjörtu til þjónustu við lífið. Nú eru þúsund ár frá því að
norræni víkingurinn varð kristinn og lærði að lúta barninu
í jötunni í trú. Og lærði að meta að mildi er ekki veikleiki,
að valdbeiting er ekki styrkur, að sælla er að gefa en
þiggja, að umhyggjan, elskan, sigrar allt um síðir. Og
þennan boðskap þurfum við vissulega enn að temja okk-
ur og tileinka okkur. Þess vegna þurfum við að heyra
boðskap hinna kristnu jóla, enn
og aftur.
Boðskapur jólanna um Ijósið í
myrkrinu, um frið á jörðu, um
barnið í jötunni, það er boðskap-
ur sem enginn meðtekur nema
með trú. Hvað er trú? Trú er að
treysta, að taka í útrétta hönd
sem til manns er rétt og reiða
sig á þá hönd. Trú er að þiggja
allt eins og úr hendi þess máttar
sem er kærleikur, miskunn, náð,
þrátt fyrir allt, Drottinn minn og
Guð minn. Trú er það trúnaðar-
traust sem verður í sjálfu sér
svar við spurningunum sem eng-
in svör fást við þegar hryggðin
slær og áföllin henda. Að elska
Guð þrátt fyrir allt og þakka hon-
um það er að snúa sér í átt til
birtunnar, heiðríkjunnar, gleðinn-
ar, því “Ijósið skín í myrkrinu.”
Þótt dimmt sé yfir Betlehem og dapurt víða heims um
ból, þá er þetta sem jólin boða engin draumsýn, það er
ekki ævintýri. Það er raunveruleiki, sem snertir heiminn
okkar. Þótt ef til vill sé dimmt í heimi þínum, og kvíðvæn-
legt fram að horfa. Engill Drottins stendur hjá þér og dýrð
Drottins Ijómar kringum þig og bendir þér á Ijósið sem
aldrei slokknar, lífið sem sigrar dauðann, huggunina í
hverri sorg. Það er barnið í jötunni, Jesús.
Guð vill leiða okkar að barninu í okkur sjálfum og barn-
inu í jötunni. Svo við getum lært af því í hverju sönn lífs-
gæði, lífsfylling, friður og gleði eru fólgin. Það er ekki
fólgið í neinu af því sem tjaldað er til á vettvangi jólaaug-
lýsinganna né keypt á markaði neyslunnar. Það er fólgið í
því að játast lífinu og gefa þeim sem þarfnast. Guð gefi
okkur öllum það að finna og sjá og blessi okkur og lands-
lýð öllum aðventu og jólatíð. ■
Karl Sigurbjörnsson biskup íslands
6 - Sjómannablaöið Víkingur