Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2000, Síða 28

Poki in hífður inn.
(Ljósm. Haraldur Blöndal)
Hafliði Magnússon
Nyfundnaland
að var sumarið 1958. Ég var á togaranum Ágúst frá Hafnarfirði.
Við veiddum karfa við Nýfundnaland. Það var sól og sumar og
fjögra daga sigling á miðin. Þá var verið að vinna við að gera við
veiðarfærin á leiðinni og var unnið í dagvinnu frá kl 9 til 5, en sumir
hásetanna stóðu stímvaktir, sem gengu allan sólarhringinn. Það var
létt yfir skipverjum í sólarblíðunni og þegar á miðin var komið voru
settar vaktir, en mokið var slíkt af karfanum, að þær voru fljótlega
leystar upp aftur og allir unnu á dekki við að fylla skipið. Þá var
haldið heim á leið að nýju og dútlað í dagvinnunni við veiðarfærin.
Svo var gjarnan sest við spil eftir kvöldmatinn. Gísli Ólafsson var
skipstjóri, ágætur drengur og Halldór Baldvinsson eða Túlli, eins og
hann var ætíð nefndur, var stýrimaður. Hann var faðir Björgvins
Halldórssonar söngvara. Túlli var mikill um sig og digur og góður
náungi.
Ég hafði keypt geysilega fallegt armbandsúr af einum kunningja
mínum eitt sinn er ég var í landi. Hann kvaðst hafa unnið það í
póker og því trúði ég vel, því ég vissi að hann stundaði mikið spila-
mennsku. Frændi pókermanns réðst um borð er leið á haustið og
honum varð iðulega allstarsýnt á úrið á úlnliði mínum og spurði
hvar ég hefði fengið það. Hann kvaðst vita nokkur deili á úrinu og
smám saman gerðist hann opinskárri. Hann sagði það vera úr inn-
brotsgóssi og hefði hann við annan mann brotist inn í skartgripa-
verslun að næturþeli veturinn áður og fengið þýfið geymt um sinn
hjá þessum frænda sínum, sem svo stal nokkrum úrum úr góssinu
og tók að selja. Heldur brá mér við þessar upplýsingar og hefði ég
sem heiðarlegur borgari átt að tilkynna í skyndi til lögreglunnar um
að málið væri upplýst. Ekki var ég þó svo skynugur að úr því yrði,
enda vorum við mjög ungir og vitlausir í þá daga. Tók nú piltur að
segja mér nánar frá málinu. Höfðu þeir fljótlega sótt góssið til
frændans og múrað það niður í skemmugólf úti í Skerjafirði. Þar átti
það að varðveitast þar til róast færi um málið, en síðan ætluðu þeir
að komast með það til Englands og selja það gyðingi nokkrum,
sem þeir höfðu kynnst, en sá verslaði með þýfi.
Er lagt var af stað í næsta túr kallaði piltungur þessi á mig í leyni-
legt viðtal niður í hásetaklefa. Hann hafði borið ferðatösku mikla um
borð og opnaði hana nú og þar var helst að sjá niður í sem í kvik-
myndum, er sjóreyfarar skoða feng sinn í kistum. Hann hafði haft
spurnir af að skipið ætti fljótlega að fara í svokallaða átta ára klöss-
un í Englandi og nú skyldi fara með þýfið, selja það gyðingnum og
lifa svo eins og kóngur um sinn.
Stórviðri á jólum
Við fórum enn á Nýfundnalandsmið skömmu fyrir jól og nú var
ekki lengur sumar og sól. Tekið var að kólna og veður gerðust nú
illúðlegri. Á jólunum skall á stórviðri með grimmdarfrosti. Sjávar-
skvetta sem kom innfyrir lunningu og snerti skipið var stokkfrosin
um leið. ís byrjaði fljótlega að hlaðast á skipið og skyndilega voru
loftnetsvírarnir orðnir jafnsverir mannsbúk. Möstrin margfölduðust
að breidd og ísbingur var kominn á hvalbakinn. Skipið fór að taka
þungar veltur og var mun lengur en vanalega að rétta sig við aftur.
28 - Sjómannablaðið Víkingur