Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.2000, Qupperneq 29

Túlli stýrimaður kallaði alla háseta á dekk og var nú farið að brjóta
ísinn af skipinu með öllum tiltækum vopnum sem fundust. Til voru
sérstakar ísaxir, ætlaðar í slíkri neyð og svo voru tíndar til sleggjur
og hakar úr lestinni. Kuldinn var ægilegur í storminum, einkum þó á
hvalbaknum, þar sem ekkert skyggði á. Heldur nöldruðu menn í
Túlla og báðust undan meira íshöggi, en hann skipaði mönnum
með harðri hendi að halda áfram, enda hlóðst ís jafnóðum á skipið
þó höggið væri. Stebbi kokkur hafði tilbúna veislu að kvöldi, enda
var hann listamaður á því sviði og allir gerðu sér gott af matnum,
enda voru það einu hátíðabrigðin. Þetta voru hörðustu jól sem
menn höfðu lifað, en þannig var haldið áfram við ísbrotið alla jóla-
dagana þrjá. Þá linaði eitthvað veðrið og enn var haldið áfram veið-
um í nokkra daga.Við komum heim á gamlársdag.
Einn túr enn var farinn á heimamiðum og var þá ákveðið að farið
skyldi með skipið í viðgerðina í South Shields eftir að hafa selt afl-
ann í Grimsby. Tilkynnt var, að aðeins fjórir hásetar færu til að sigla
skipinu fyrir utan yfirmenn og var ég einn þeirra. Varð nú
góssmaður að bera skjóðu sína frá borði og varð þar með
minna úr áformum hans að selja þýfið í útlandinu.
Við seldum aflann í Grimsby og síðan var siglt norður eftir
aftur til South Shields, sem er skammt frá Newcastle við Tín-
arfljót. Við unnum um borð við að mála klefa skipverja, en
vinnutími var ekki strangur, enda sagði Túlli, að vinnan yrði
mest í því fólgin, að taka saman verkfærin og vinna af sér
laugardaginn. Okkur var skift niður á tvö heimili hjá ekkjum,
sem höfðu sitt lifibrauð af því að taka menn í fæði og hús-
næði. Eftir skamma dvöl þarna sáum við frásögn í bresku
blaði, að togarinn Júlí hefði farist með allri áhöfn við Ný-
fundnaland.
„Þið skömmuðust í mér þegar ég skipaði að brjóta fs yfir
jólin.” sagði Túlli. “Hérna sjáið þið hvernig farið gat.” Menn
gerðust hljóðir og störðu á greinina. Hún var með rauðu letri.
Við vorum í mánuð í Englandi og margt bar á góma við
bjórdrykkju sumra og ástir hinna yngri.
Færður til yfirheyrslu
Þegar við sigldum aftur inn á Hafnarfjarðarhöfn kom bátur
siglandi á móti okkur, mannaður lögreglumönnum. Kallað var
í gjallarhorn:
„Er Hafliði Magnússon um borð í þessu skipi?” Því var svar-
að játandi. “Hann á að koma í land út af innbroti”, var þá
kallað svo hátt, að menn töldu að það mundi heyrast hljóma
um allan Hafnarfjörð. Litu skipverjar á mig undrunaraugum
og var ekki laust við, að sumir legðu grun á, að hér færi
brotamaður nokkur, þó ekki hefði borið á því fram að þessu.
Skifti það engum togum, að ég var drifinn niður í bátinn og
siglt til lands. Þar beið bifreið þeirra löggæslumanna og var
nú ekið í skyndi til stöðvar rannsóknarlögregl-
unnar. Þetta reyndist allt vera útaf innbroti
skartgripamanna. Höfðu þeir gerst félitlir og
brotið upp skemmugólfið og farið að selja grip-
ina, sem voru úr, hringar og armbönd.
Lögreglan komst á sporið og piltungarnir
voru teknir fastir. Enn var talsvert af góssinu í
þeirra vörslu, en nokkuð vantaði á og tóku þeir
nú að greina frá hvar ýmislegt af því væri nið-
urkomið, það er þeir gátu tilgreint. Þar á meðal
var úrið, sem ég bar á úlnliði og var mér nú
skipað að afhenda það. Mér varð á orði, að
betur hefði ég selt það úti í Englandi, því þar
ágirntist það kona nokkur, heldur en að glata
því á þennan hátt. Sögðu þá lögreglumenn að
þá hefði ég legið laglega í því, því þá hefði ég
hvort tveggja verið orðinn yfirhilmari og farinn
að selja úr stolnu góssi og orðinn þá algerlega
samsekur í málinu. Heimtuðu þeir svo, að ég skýrði frá hve mikið
ég hefði tekið af þýfinu fyrir piltungana til að selja gyðingnum marg-
nefnda. Hvergi hafði ég komið þar við sögu, enda fór ekkert af því
til Englands, en lögreglumenn reyndu að flækja mig f málinu langt
fram á kvöld. Að lokum varð þeim Ijóst, að ég væri saklaus og
sannfærðust þeir um, að ekkert af góssinu hefði flækst úr landi.
Munaði þó litlu, að ég flæktist þarna inn í þjófnaðarmál fyrir ein-
skæran barnaskap.
Má maður fagna því eftir langa ævi, að þetta skuli hafa verið í
eina skiftið, sem maður lenti í því að heimsækja rannsóknarlög-
reglu og vera þó, sem betur fór, ekki meira en svo við málið riðinn.
Það voru þó nokkrir viðsjálsgripir sem komu á togarana á þess-
um árum. Margir voru þó bestu drengir, en sumir nokkuð fyrir
drykkinn. Tími síðutogaranna er liðinn. Það var samt merkilegt
tímabil í sögu þjóðarinnar. Nokkuð var því farið að hnigna undir lok-
in, en svo er um flest og nýjir tímar og nýjir menn taka við.
) m m £mmm 2 mm Barhasuða Cuðmundar ehf.
n/uinir Vesturvör 27 • 200 Kópavogur Sími: 554 1661 • Fax: 554 4220
stalbarkar 6SM: 896 4964 • 898 2773 Kt. 621297 2529
fyrir wKi
Hitaveitur • Pústkerfi • Vatnslagnir
Olíulagnir • Frystikerfi • Loftlagnir Viðgerðir og smíði á þenslumúffum § % m
Sjómannablaðið Víkingur - 29