Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2005, Side 35

síðu fyrir skipstjórnarmanninn er að
finna á slóðinni
http://www.oldendorff.com/index.htm.
Þetta er síða skipafélagsins Oldendorff og
þar er margt áhugavert að skoða. Þar má
meðal annars lesa bók um útgerðina,
hvar skip félagsins eru stödd og hvað er
verið að stníða af skipum fyrir þá. Virki-
lega skemmtilegt að ferðast um síðuna
en þrátt fyrir að hjá fyrirtækinu starfi
fólk hvaðanæva úr heiminum var enginn
íslendingur skráður meðal starfsmanna.
Mjög gott yfirlit er yfir allt starfsfólk
þeirra á síðunni.
Hvernig verður framtíðin er alltaf stóra
spurningin. Ef þið skoðið síðuna
http://www.freedomship.com/ sem fjallar
um samnefnda hugmynd um framtíðar-
borgina um borð í skipi fáið þið innsýn í
villtar hugmyndir hönnuða. Ef þið hafið
áhuga er hægt að skoða teikningar af
skipinu, fyrirhugaðar siglingaleiðir og
það sem mestu máli skiptir - hvernig á
að kaupa íbúð um borð. Það er betra að
hafa tírnann fyrir sér varðandi hvernig
eigi að eyða ellinni en siglingaáætlunin
gerir ráð fyrir að ávallt verði sumar þar
sem skipið er hverju sinni.
Lokasíðan að þessu sinni er frá Sam-
einuðum breskum höfnum á slóðinni
www.abports.co.uk/. Hér má skoða hin-
ar ýmsu hafnir á Bretlandseyjum með
mikilvægum upplýsingum urn þær. Þar
eru hafnarkort og upplýsingar um lengd-
ir á bryggjum svo eitthvað sé nefnt í
þeim efnum.
Eins og í fyrri blöðum hvet ég lesendur
til að senda áhugaverðar heimasíður til
greinahöfundar og sérstaklega er ég að
leita að íslenskum áhugamannasíðum
um sjótengd málefni.
Netfangið er iceship@hn.is.
Af tittlingum
Einar Kristjánsson frá Hermundarfelli og Kristján Einarsson
frá Djúpalæk voru vinir og báðir landsþekktir hagyrðingar. Þeg-
ar þessi saga gerðist bjuggu þeir báðir á Akureyri.
Eitt sinn var Einar úti á göngu að vetrarlagi og gekk þá fratn á
snjótittling sem lá 1 öngviti á jörðinni. Hafði sennilega flogið á
snúru. Hann tók fuglinn upp og fann að hjartað sló svo hann fór
með hann heim til sín. Fuglinn hresstist brátt og fann Einar þá
búr, setti fuglinn í það og kom búrinu fyrir í stofuglugganum.
Þegar hann var að bjástra við að koma búrinu fyrir í glugganum
gekk Kristján frá Djúpalæk fyrir gluggann og sá hvað hann er að
gera. Hann orti vísu og sendi Einari.
Einar greyið ýmsar raunir hrjá
ekkert má skáldið hugga.
Inni í stofu tyllir sér á tá
með tittlinginn úti í glugga.
Einar vildi ekki láta Kristján eiga neitt hjá sér og sendi vísu til
baka.
Elsku vin ég aumka en skil
öfundina þína.
Þú átt engan tittling til
sem tekur því að sýna.
í brúðkaupinu
Ungt par gekk í hjónaband og í fjölskyldu þeirra var sá siður
að svaramaður dansaði fyrsta dansinn við brúðina í veislunni.
Þetta gekk eflir eins og venjulega nema hvað þau dönsuðu undir
næsta lagi líka - og þvi þriðja. Þegar þau ætluðu að taka fjórða
dansinn var brúðgumanum nóg boðið. Hann spralt á fætur og
kýldi nýbakaða eiginkonu sína milli læranna. Þetta olli miklu
uppnámi og deilum sem enduðu með allsherjarslagsmálum
veislugesta. Lögreglan var kvödd á staðinn til þess að hemja
fólkið og í framhaldinu var réttað í rnálinu. Dómarinn spurði
svaramanninn hvað hafi eiginlega gerst.
- Herra dómari. Við vorum bara að dansa þegar brúðguminn
rauk upp og kýldi brúðina á milli læranna.
- Það hlýtur að hafa verið sárt, sagði dómarinn.
- Hvort það var, sagði svaramaðurinn. - Hann braut á mér
þrjá putta.
- Ég á vin sem heldur að hann sé með kynsjúkdóm, sagði
ungi maðurinn við lækninn.
- Allt í lagi, stundi læknirinn, út með hann svo ég geti gengið
úr skugga um það.
Það var með trega sem unga konan fékk inni fyrir aldraðan
föður sinn á hjúkrunarheimilinu, en þegar hún heimsótti hann
þangað í fyrsta skipti kom það henni á óvart hversu ánægður og
hress hann var.
- Og hvað gerir þig svona ánægðan hérna? spurði dóttirin.
- Ég sef svo vel, rniklu betur en á undanförnum árum, enda
fæ ég rnagnyl og viagra fyrir nóttina.
Dóttirin var handviss um að faðir hennar væri að misskilja
hlutina og spurði því lækninn hvort þetta væri rétt.
- Jú, þetta er alveg rétt hjá föður þínum, svaraði læknirinn.
Magnylið eyðir verkjunum en viagrað kemur í veg fyrir að hann
velti fram úr rúminu.
Presturinn sat á móti ungri konu við veisluborðið. Hún var
með róðukross í festi um hálsinn og var presti afar starsýnt á
bringu hennar. Konan veitti þessu athygli og spurði:
„Þér eruð væntanleg að horfa á hinn krossfesta?“
Presturinn svaraði:
„Ekki get ég nú sagt það, en ég hef hins vegar verið að virða
ræningjana fyrir mér.“
- Veistu ekki hvaða dagur er í dag? spurði Margrét eiginmann
sinn við morgunverðarborðið.
- Jú, elskan mín, auðvitað veit ég það, svaraði hann og var
jafnharðan þotinn út úr húsi, án þess að kveðja kóng né prest.
Margrét varð steinhissa á þessu framferði hans, en nokkru
seinna kom hann heim aftur og færði þá konu sinni þennan fal-
lega blómvönd og tvo pakka. Þegar hún hafði opnað þá og
komist að raun um að þeir innihéldu demantshring og kvöldkjól
leit hún á mann sinn og sagði hálfundrandi:
- Ég hef bara aldrei á ævinni upplifað skemmtilegri sjómanna-
dag.
Sjómannablaðið Víkingur - 35