Náttúrufræðingurinn - 1961, Side 21

NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
115
ust með vorkomunni og komið svo aftur á gamlar slóðir, þegar
harðnaði í ári.
Þar sem útlitsmunur eftir kynferði er enginn var ekki hægt að fá
úr því skorið, hvort hér hal’i verið um par að ræða. Sé svo, tel ég
ekki útilokað, að trjáspörvarnir tveir hafi gert tilraun til þess að
verpa sumarið 1959, þótt að sjálfsögðu sé ekki hægt að íullyrða
það. Aðlögunarhæfni trjáspörsins er mikil, og tel ég ekki nokkurn
vafa á því, að þeir gætu ílenzt hér á landi.
Trjáspörinn telst til einnar stærstu ættar fuglanna, vefaraættar-
innar (Ploceidae). Til þessarar ættar eru taldar um 315 tegundir,
sem dreifðar eru um nær allan heirn, en flestar eru þær í hitabelt-
islöndum. Margar tegundir ættarinnar eru snillingar í hreiðurgerð
og er nafn hennar dregið af því. Til hinna eiginlegu spörva teljast
um 60 tegundir og ná heimkynni þeirra yfir mestan liluta gamla
lieimsins. Gráspörinn (Passer domesticus) er vafalaust þekktastur
Jressarar ættkvíslar, en hann liel'ur einnig fundizt hér á landi. Segja
má, að hann sé einkennisfugl borga, bæja og annarra þéttbýlla
svæða um víða veröld, og liafi verið í tengslum við manninn um
langan aldur. Spörvar eru yfirleitt litlir og Jrybbnir fuglar. Þeir
stærstu eru á stærð við snjótittling. Nefið er fremur stutt og keilu-
laga. Trjáspörinn er nokkru stærri en auðnutittlingur. Hann er
brúnn á kolli, brúnn með svörtum rákum á baki, svartur á kverk
og framhálsi og með svarta rák frá nefi og aftur fyrir augu. Vang-
inn er hvítur með svörtum bletti í miðjunni. Vængur er dökkur
með tveim hvítum vængbeltum. Að neðan er fuglinn ljósgrár.